Απευθυνόμενη «σε εργατοϋπάλληλους, αγρότες, άνεργους, νέους και νέες, συνταξιούχους, σε όλους εσάς που δίνετε τη μάχη της επιβίωσης και του μεροκάματου, σε όλους εσάς που παράγετε τον κοινωνικό πλούτο, αλλά δεν τον καρπώνεστε, αντίθετα, είστε τα μόνιμα θύματα των αντιλαϊκών μέτρων και των μνημονίων διαρκείας», η Ε. Π. Θεσσαλίας αναφερόμενη στο επικείμενο Αναπτυξιακό Συνέδριο, επισημαίνει: «Στόχος της είναι να σας εγκλωβίσει στους στόχους των ομίλων, των μεγαλοεπιχειρηματιών, του κεφαλαίου. Αυτούς προβάλλει ως «εθνικούς στόχους» για να κρύψει τον ταξικό - αντιλαϊκό χαρακτήρα της ανάπτυξης που θα ακολουθήσει».
ΠΟΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
«Σας καλούμε να σκεφτείτε με βάση τη θέση σας στην παραγωγή, σκεφτείτε ταξικά. Γιατί η κούφια συνθηματολογία της Κυβέρνησης περί «ανάπτυξης με κοινωνικό πρόσημο», δεν επιβεβαιώθηκε σε καμία καπιταλιστική χώρα, αντίθετα στην καθεμιά από αυτές, οι λαοί είναι τα μόνιμα υποζύγια; Είτε έχουν «κεντροαριστερές» είτε κεντροδεξιές» κυβερνήσεις, είτε μονοκομματικές, είτε πολυκομματικές, είτε έχουν μνημόνια, είτε όχι.
Είναι ο χαρακτήρας της ανάπτυξης που ακολουθείται, αυτός που εμποδίζει να ικανοποιούνται και στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες. Είναι το κίνητρο και ο σκοπός της παραγωγής το καπιταλιστικό κέρδος. Αυτή είναι η αιτία, που στην περιοχή μας:
- Και στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης το βιομηχανικό κεφάλαιο κλάδου τροφίμων είναι κερδοφόρο, «ενισχύει την ανταγωνιστικότητά του», «τον «εξαγωγικό του προσανατολισμό», την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι στον κλάδο βιώνουν μειώσεις μισθών, χτυπιούνται οι συλλογικές τους συμβάσεις.
- Ενώ υπάρχουν τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες για την κάλυψη διατροφικών αναγκών του λαού, και πρώτων υλών για τη βιομηχανία, από το 1992 ακόμη υπάρχει στασιμότητα στην ανάπτυξη τους, που επιταχύνθηκε με τη νέα ΚΑΠ και όλες τις αναθεωρήσεις που ακολούθησαν.
- Δέχτηκε συντριπτικό πλήγμα η καπνοκαλλιέργεια στην Ελασσόνα, και σε περιοχές της Καρδίτσας, Τρικάλων, που απασχολούσε σημαντικό αριθμό παραγωγών. Αντίστοιχα, η τευτλοκαλλιέργεια, η αμπελοκαλλιέργεια, ενώ το βαμβάκι και τα σιτηρά δεν είναι πλέον βιώσιμα.
- Γι’ αυτό συγκεντροποιήθηκε η κτηνοτροφική παραγωγή, και οι φτωχοί κτηνοτρόφοι αδυνατούν να επιβιώσουν. Γι’ αυτό ενώ οι παραγωγοί πουλάνε την παραγωγή τους σε πάμφθηνες τιμές, και οι μισθοί πέφτουν, την ίδια στιγμή τα τρόφιμα φτάνουν στη λαϊκή κατανάλωση σε εξωφρενικά μεγαλύτερες τιμές, αυξάνοντας την κερδοφορία των εμποροβιομηχάνων σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων».
«ΜΑΝΟΥΛΑ» Ο ΣΥΡΙΖΑ
«Η εγχώρια παραγωγή θα μπορούσε να απογειωθεί, αν απαλλαγεί από τις αλυσίδες της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Αυτές οι δυνατότητες μπορούν να απελευθερωθούν μόνο με την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής από την εργατική εξουσία, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής, όλης της οικονομίας.
Μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο αν η εργατική τάξη με το κράτος της κάνει κουμάντο και πάρει τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας στα χέρια της. Η εργατική εξουσία θα αποδεσμεύσει τη χώρα από όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, θα διαγράψει μονομερώς το χρέος. Θα επιδιώξει συνεργασία με κράτη και λαούς που έχουν συμφέρον να αντισταθούν στα κέντρα του ιμπεριαλισμού. Αυτές οι δυνατότητες, αυτή η προοπτική αφορά και άλλους λαούς, πρώτα απ’ όλα τους γειτονικούς μας. Είναι οι μεγαλομέτοχοι των μονοπωλιακών ομίλων, μια χούφτα παράσιτα, που κυριολεκτικά δεν ξέρουν τι έχουν, αυτοί που κερδίζουν από τη «δίκαιη ανάπτυξη» του ΣΥΡΙΖΑ, και κάθε κυβέρνησης στο έδαφος του καπιταλισμού. Γι’ αυτό βλέπουμε στη χώρα μας ότι ο ΣΕΒ με κάθε ευκαιρία συγχαίρει την κυβέρνησή του, γιατί προχωρά με επαγγελματισμό τη «βρώμικη δουλειά», της δικής τους ανάπτυξης, ενάντια στον λαό.
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε ‘’μανούλα’’ στο να σπέρνει την αναμονή, την απογοήτευση, τις ψευδαισθήσεις. Ξεπερνά τα όρια της πρόκλησης η βαθιά επικίνδυνη για τον λαό τακτική του: όχι μόνο προσπαθεί να κρύψει ότι ισχύουν στο ακέραιο τα μέτρα που ψήφισαν όλοι τους, τα ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το 2060, συν όλα τα υπόλοιπα που θα απαιτηθούν ως προαπαιτούμενα για την όποια ρύθμιση του χρέους, αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα ευφορίας και στον λαό της περιοχής μας, γύρω από τον «εθνικό στόχο» της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Σήμερα έχετε πείρα, μπορείτε να βγάλετε συμπεράσματα στο τι κρύβεται πίσω από τους «εθνικούς στόχους», που προβάλλουν η κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και τ’ άλλα κόμματα. Θυμηθείτε, παλιότερα, εμφάνιζαν ως «εθνικό στόχο» την είσοδο στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, την οικονομική διείσδυση στα Βαλκάνια. Σήμερα, λένε ότι «εθνικοί στόχοι» είναι τα πλεονάσματα, η ρύθμιση του χρέους, η γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας. Πάντα προβάλλουν τις επενδύσεις, την ανταγωνιστικότητα σαν το κοινό καλό για όλους. Κρύβουν ότι οι μισθωτοί, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι συνταξιούχοι καλούνται να κάνουν θυσίες, για να κερδίζουν οι λίγοι, οι επιχειρηματικοί όμιλοι».
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
«Πάρτε για παράδειγμα το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος» του ΣΥΡΙΖΑ, που έρχεται να υλοποιήσει αυτές τις δεσμεύσεις, οι οποίες στη χώρα μας πήραν τη μορφή χιονοστιβάδας βάρβαρων μέτρων κι ασφαλώς έπεται συνέχεια. Δεμένος σ’ αυτές τις δεσμεύσεις, προσπαθεί να παίξει τα χαρτιά του, μέσα στην ΕΕ και στους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που συμμετέχει και να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης. Το κράτος όπως και να το ονομάσει, «κοινωνικό» ή αλλιώς, «περισσότερο ή λιγότερο» είναι πάντα εκείνη η μηχανή βίας που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης οικονομικά τάξης.
- Αυτό τον «κοινωνικό» χαρακτήρα του κράτους του ΣΥΡΙΖΑ υλοποιεί η απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας να προχωρήσει σε «επένδυση» 55 εκατ. ευρώ – για κατασκευή υποδομών, με στόχο την καλύτερη προσαρμογή του ιδρύματος στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, με την συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας. Την ίδια στιγμή βέβαια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας των 8.000 φοιτητών, οι θέσεις στις εστίες είναι 70.
- Αυτό το «κοινωνικό κράτος» από τη μία πρέπει να περικόπτει κρατικές δαπάνες από υπηρεσίες παιδείας, υγείας, και από την άλλη να διασφαλίζει ευνοϊκούς όρους κερδοφορίας για τους επενδυτές. Η περιοχή μας είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα και για τη συγκέντρωση κεφαλαίων που κερδοφορούν στον κλάδο της Υγείας και πιο ειδικά της «αποκατάστασης». Πρόκειται για τομέα με μεγάλη κερδοφορία, αφού τμήματα του λαού μας -όσοι βέβαια έχουν ακόμη την οικονομική δυνατότητα- αναγκάζονται να καταφεύγουν στα ιδιωτικά αυτά κέντρα, καθώς η ανυπαρξία λειτουργίας κρατικών δομών τσακίζει κόκκαλα».
ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΑΧΕΛΩΟΣ
«Οι κατευθύνσεις της ΕΕ εκφράζονται και στις προτεραιότητες έργων που προωθούνται μέσω της Κυβέρνησης, του ΕΣΠΑ, μέσω ΣΔΙΤ. Προτεραιότητες που εκφράζουν τις ανάγκες της αστικής τάξης σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ταυτόχρονα όμως εκφράζουν και τις αντιπαραθέσεις τμημάτων της, πάντα με κριτήριο την κερδοφορία. Γι’ αυτό και δεν προκρίνονται έργα για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών όπως αντισεισμικής, αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής προστασίας. Στην περιοχή μας είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της μερικής εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου, που εκφράζει και πλευρές αυτής της αντιπαράθεσης τμημάτων αστικής τάξης. Όπως και να ‘χει η κυβερνητική κοροϊδία προς τους κατοίκους της Θεσσαλίας συνεχίζεται, αφού η θέση της είναι ότι το τεράστιο υδατικό έλλειμμα θα καλυφθεί από μικροέργα, αναγκαία μεν, αλλά που δεν αποτελούν τη λύση για την άρδευση, την ύδρευση, την προστασία του περιβάλλοντος, για την αποτροπή της ερημοποίησης της γης στη Θεσσαλία».
ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ
Και η ανακοίνωση του ΚΚΕ καταλήγει: «Η λύση στα σημερινά αδιέξοδα βρίσκεται στην οργάνωση της πάλης μέσα από τα σωματεία μας, τις επιτροπές αγώνα, τους συλλόγους, τις ριζοσπαστικές συσπειρώσεις. Βρίσκεται στην ένωσή μας σε μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, οι εργατοϋπάλληλοι, οι μικροί επαγγελματίες , οι μικρομεσαίοι αγρότες. Η λύση βρίσκεται στον αγώνα που στοχεύει τον αληθινό αντίπαλο, τα μονοπώλια και την εξουσία τους.
Η θέση σας είναι με το ΚΚΕ. Αυτοί που λένε ότι η ταξική πάλη είναι ξεπερασμένη, αναχρονιστική, είναι αυτοί που έχουν συμφέρον τα πράγματα να μείνουν όπως είναι σήμερα. Λύση υπάρχει: Βρίσκεται στον δρόμο της συμπόρευσης με το ΚΚΕ, στον δρόμο της ρήξης και της ανατροπής, που άνοιξε πριν 100 χρόνια η Οκτωβριανή Σοσιαλιστική επανάσταση, στον δρόμο της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».