Φέτος ο εορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, γίνεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο που υπαγορεύουν τα έκτακτα μέτρα για τον περιορισμό της πανδημίας. Όμως, παρά το γεγονός πως φέτος έλειψαν οι πορείες και σίγησαν οι σχολικές γιορτές που παραδοσιακά έδιναν τον τόνο της επετείου, το μήνυμα της εξέγερσης παραμένει ισχυρό, φέτος ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Το αίτημα για «Ψωμί - Παιδεία – Ελευθερία» που διατυπώθηκε από τους φοιτητές εκείνου του Νοέμβρη παραμένει ισχυρό στον πυρήνα του, σ’ ότι αφορά τη διαρκή διεκδίκηση της κοινωνικής απελευθέρωσης, της ισότιμης πρόσβασης στην εκπαίδευση και της βελτίωσης, των συνθηκών δουλειάς μέσα στο πλέγμα του σύγχρονου εργασιακού περιβάλλοντος.
Σαράντα εφτά χρόνια από εκείνο τον Νοέμβρη η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να δέχεται προκλήσεις στις οποίες πρέπει να απαντήσει. Και οι απαντήσεις μας, είναι διαρκώς εμπνευσμένες από τη θυσία των φοιτητών για την πτώση της χούντας, από τον αγώνα για ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική ανεξαρτησία.
Ακόμα κι αν φέτος δεν πήραμε μέρος στις πορείες, ακόμα κι αν δεν είδαμε σχολικές γιορτές και φοιτητικές συγκεντρώσεις, ένα λουλούδι στη μνήμη των ηρώων και μια υπόσχεση στην παρακαταθήκη που άφησαν, θα συνοδεύσει και τις φετινές εκδηλώσεις: Μόλις βγούμε νικητές κι απ’ αυτή τη δοκιμασία, η απόδοση του φόρου τιμής στους πεσόντες του Πολυτεχνείου θα είναι διπλή. Και πιο επίκαιρη από ποτέ...