Γεννήθηκε στην Ποταμιά της Αγιάς στις 10 Ιανουαρίου του 1926. Ήταν το τέταρτο κατά σειρά από τα οχτώ παιδιά του Σταύρου (κλητήρα στις Εφορίες αρχικά της Αγιάς και κατόπιν της Λάρισας) και της Ευαγγελίας. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο και το Ημιγυμνάσιο της Αγιάς. Ταυτόχρονα μοίραζε εφημερίδες δουλεύοντας στο βιβλιοπωλείο και Πρακτορείο Τύπου ενός θείου του, δουλειά που συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού και εν συνεχεία ελληνογερμανικού πολέμου. Τα δύσκολα εκείνα χρόνια αρρωσταίνει βαριά και σώζεται χάρη στην καλοσύνη και γενναιοδωρία δύο Λαρισαίων γυναικών, που αυτήν την περίοδο βρίσκονται και διαμένουν στην Αγιά για να σωθούν από τους βομβαρδισμούς της Λάρισας. Πρόκειται για τις αδελφές του αείμνηστου Τάκη Δημητρακόπουλου, οι οποίες καλούν για βοήθεια στρατιωτικό γιατρό από τη Λάρισα. Ένα γεγονός που από τη μια σώζει κυριολεκτικά τη ζωή του Γιάννη Γουργιώτη και από την άλλη γίνεται η απαρχή μιας πολύχρονης σχέσης του με την οικογένεια Δημητρακόπουλου.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής θέλησε κι αυτός να λάβει όσο μπορούσε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση. ΕΠΟΝίτης στην αρχή, όπως όλοι οι συνομήλικοί του τότε, στον ενεργό ΕΛΑΣ το 1944. Κατατάχτηκε στο 54ο Σύνταγμα Πεζικού στο Πήλιο, το οποίο ήταν ένα από τα τμήματα του ΕΛΑΣ που προωθήθηκαν και έλαβαν μέρος στη μάχη της Αθήνας κατά την περίοδο των Δεκεμβριανών. Με την υποχώρηση του ΕΛΑΣ από την Αθήνα, το 54ο Σύνταγμα Πεζικού, ύστερα από εξαιρετικά δύσκολη πορεία 25 ημερών, συμπτύχθηκε στον Κίσσαβο, στο χωριό Μαρμαρίνη, και λίγο αργότερα διαλύθηκε. (Ο Γιάννης Γουργιώτης είναι ίσως ένας από τους ελάχιστους ΕΛΑΣίτες που κράτησε σαν κειμήλιο του αγώνα του το απολυτήριο του ΕΛΑΣ, το οποίο σήμερα εκτίθεται – μετά από προσωπική δωρεά – στον μουσειακό χώρο των Γενικών Αρχείων του Κράτους του Ιστορικού Αρχείου Αγιάς στο Μεταξοχώρι, όπου μαζί εκτίθενται και πολλές φωτογραφίες Αγιωτών από την περίοδο της Αντίστασης, πάλι δωρεά δικιά του από το μεγάλο προσωπικό του αρχείο).
Ο Γιάννης Γουργιώτης επέστρεψε στην Αγιά, όπου προσπάθησε μετά την περίοδο του πολέμου να ορθοποδήσει. Οι καιροί όμως ήταν δύσκολοι, πονηροί και ο εμφύλιος καταστρεπτικός για όλους. Ακροδεξιοί τον κατηγορούν για αριστερό, οδηγείται στις φυλακές Λάρισας για έναν μήνα και περνάει στρατοδικείο, όπου αθωώνεται. Μεταξύ των ακροδεξιών κι ένας φωτογράφος. Θέλοντας να τον εκδικηθεί κατά κάποιον τρόπο για την άθλια αυτήν πράξη του ο νεαρός τότε Γιάννης Γουργιώτης δεν γυρίζει κατευθείαν στην Αγιά, αλλά πηγαίνει στο φωτογραφείο του σπουδαίου φωτογράφου της εποχής Γιώργου Βαλσάμη, όπου παρακολουθεί για έξι μήνες περίπου το τεχνικό μέρος της φωτογραφικής τέχνης. Ακολουθεί η θητεία του στον στρατό όπου υπηρετεί για 36 μήνες με το τέλος της οποίας γυρίζει στην Αγιά, όπου ξεκινά την πορεία του ως φωτογράφος με μια απλή μηχανή Kodak (κουτί). Μια πορεία που άρχισε, λοιπόν, από ένα πείσμα εκδίκησης και έλαχε να συνεχιστεί λαμπρά και επιτυχημένα.
Ο Γιάννης Γουργιώτης δεν πέρασε από καμιά σχολή φωτογραφίας, αλλά κατόρθωσε μόνος του με τον ζήλο και τον ενθουσιασμό που τον διέκρινε πάντα για τη δουλειά του και το απαράμιλλο πάθος του για τη φωτογραφία να μπει μέσα στα μυστικά αυτής της τόσο αγαπητής στον κόσμο τέχνης.
Η επαρχία Αγιάς φωτογραφίζεται από άκρο εις άκρο. Περισσότερο ασχολείται με τη φωτογράφηση εικόνων από τη ζωή της υπαίθρου, ανεβοκατεβαίνει σε όλα τα χωριά της επαρχίας, τραβά φωτογραφίες σε πανηγύρια, σε γάμους και σε βαφτίσεις, αγαπά να απαθανατίζει ποιμενικές εικόνες, παλιά μοναστήρια, τη φύση στην κάθε στιγμή της, τον καθημερινό μόχθο του αγρότη, τον συγκινούν πραγματικά αυτά, και απ’ αυτά συνεχώς εμπνέεται. Απαθανατίζει εικόνες της θάλασσας απ’ τη ζωή των ψαράδων, στήνει εκθέσεις με μεγάλη επιτυχία και βραβεύεται γι’ αυτές.
Η προβολή της περιοχής από τη φωτογραφική δουλειά του Γιάννη Γουργιώτη είναι αισθητή, με τις φωτογραφίες του να ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα. Επισκέπτεται τα Μετέωρα επανειλημμένως και το Μέτσοβο με τα οποία δημιουργεί σχέσεις λατρείας, τραβώντας εκεί σειρές πολύ σημαντικών και σπουδαίων φωτογραφιών που ακόμη τις βρίσκει κανείς σε ξενοδοχεία και ξενώνες της περιοχής.
Στα χωριά της Αγιάς δεν αφήνει πανηγύρι για πανηγύρι. Με τη βέσπα του αρχικά και το FIATάκι 127 αργότερα οργώνει στην κυριολεξία κάθε σπιθαμή της περιοχής. Γίνεται πασίγνωστος και απολαμβάνει τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων, μιας και το ταλέντο του στη φωτογραφία πλαισιώνεται με το καλοκάγαθο του χαρακτήρα του και έναν επαγγελματισμό στη δουλειά του πραγματικά παροιμιώδη.
Ο Γιάννης Γουργιώτης σήμερα, ύστερα από τουλάχιστον 60 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στον χώρο της φωτογραφικής τέχνης, δημιούργησε ένα απίστευτο, και κατά ένα σημαντικό μέρος απ’ αυτό υψηλά ποιοτικώς, φωτογραφικό αρχείο, που εκτός από πρόσωπα και γεγονότα που έχουν σφραγίσει τη ζωή της Αγιάς έχει να παρουσιάσει και κάθε εκπολιτιστική, πνευματική και κοινωνική ζωή της επαρχίας Αγιάς σ’ αυτά τα χρόνια τα τόσο έντονα και δημιουργικά.
Αν και ο Γιάννης Γουργιώτης δεν χάρηκε ποτέ να δει να κυκλοφορεί ένα εντελώς δικό του φωτογραφικό λεύκωμα, ωστόσο έχει συμμετάσχει με τις φωτογραφίες του σε πάμπολλες εκδόσεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε το βιβλίο – αφιέρωμα στον μεγάλο σκιτσογράφο και ζωγράφο Μέντη Μποστατζόγλου με τίτλο «Μποστ», έκδοση της Θεατρικής Εταιρείας «Στοά», το φωτογραφικό λεύκωμα – τόμος «Χώρα Αγιά» του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Αγιάς και του ιστορικού Δημήτρη Αγραφιώτη, τα βιβλία «Αγιώτικα», «Μνήμες στο διάβα μιας ζωής», «Αγιόκαμπος», «Οδοιπορικό στα Αγιοκαμπίτικα Ακρογιάλια», «Αγιόκαμπος», «Μεταξοχώρι», «Μελιβοία» του Τάκη Καρδάρα, το βιβλίο – τόμος του Βασίλη Βουτσιλά «Οδοιπορικό νομού Λαρίσης», το βιβλίο του Δημήτρη Αγραφιώτη «Σελίδες από το χθες και το σήμερα – Μεταξοχώρι», το λεύκωμα «Προσκυνητάριον» της Αρχιερατικής Περιφέρειας Αγιάς και του αρχιμανδρίτη Ιωαννίκειου Βαρβαρέλη, το βιβλίο «Ενορία Αγίων Αντωνίων Αγιάς» του αρχιμανδρίτη Νεκτάριου Δρόσου.
Επίσης, για πολλά χρόνια αποτέλεσε πιστός συνεργάτης της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», ενώ για όσα χρόνια εκδίδονταν η εφημερίδα αρχικά και το περιοδικό στη συνέχεια «Αγιώτικα Νέα» αποτελούσε βασικό συντελεστή στην έκδοσή του.
Σήμερα, διατηρεί μόνιμη εντυπωσιακή φωτογραφική έκθεση σε αίθουσα του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Κισσάβου - Μαυροβουνίου που εδρεύει στην Αγιά με κορνιζαρισμένες καλλιτεχνικές φωτογραφίες που έχουν δωριστεί από τον ίδιο στο ΚΠΕ. Η αίθουσα μάλιστα φέρει τιμητικά το όνομά του μετά από πρόταση της Παιδαγωγικής Ομάδας του ΚΠΕ και αποδοχή αυτής από το Δημοτικό Συμβούλιο της Αγιάς επί δημαρχίας Χριστίνας Χριστούλα.
* Του προτάθηκε πολλές φορές από τις εκάστοτε δημοτικές αρχές της Αγιάς να τιμηθεί για την προσφορά του, αλλά κάθε φορά ... ευγενικά το αρνιόταν.
* Έχασε την αγαπημένη του σύζυγο Χρυσάνθη φέτος, στις 16 Ιανουαρίου, μετά από 60 σχεδόν χρόνια γάμου, κάτι που όπως είναι φυσικό του στοίχισε πολύ. Αφήνει πίσω του δύο γιους. Τον Σταύρο χειρουργό ιατρό που διαπρέπει στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ στην Αγγλία, και είναι παντρεμένος με την καθηγήτρια Ιταλικών Βάνα Καρούζου, και τον Νίκο ανταποκριτή μας στην Αγιά και φωτογράφο που είναι παντρεμένος με την ακτινολόγο ιατρό Βασιλική Αργυρούλη. Άφησε πίσω του επίσης τα λατρεμένα του εγγόνια Γιάννη, Βλάση και Χρυσάνθη.
* Από μεγάλες προσωπικότητες έχει φωτογραφήσει την πριγκίπισσα τότε, βασίλισσα σήμερα της Ισπανίας Σοφία, τον γέρο της Δημοκρατίας Γεώργιο Παπανδρέου, τον Γεώργιο Ράλλη, την Αλέκα Παπαρήγα, τον Χαρίλαο Φλωράκη, τον Γρηγόρη Φαράκο, κ.ά. σε επισκέψεις τους στην Αγιά. Υπήρξε αγαπημένος φίλος και φωτογράφος του Τάκη Καρδάρα, όπως, επίσης, πολύ καλός φίλος και φωτογράφος του αείμνηστου επί 25ετία σχεδόν μητροπολίτη Δημητριάδος και μετέπειτα αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.
Η κηδεία του Γιάννη Γουργιώτη θα γίνει σήμερα Μ. Σάββατο στις 9 το πρωί από τον Ιερό Ναό των Αγίων Αντωνίων Αγιάς.