σχεδόν ένας χρόνος μετά την καταστροφική επέλαση του μεσογειακού κυκλώνα «Ιανού» από την περιοχή μας που άφησε πολλές και δυστυχώς, ανοιχτές ακόμη «πληγές» στον πρωτογενή τομέα» επισήμανε. Και συνέχισε: «Πέρα από τις υποχρεωτικές παρεμβάσεις αποκατάστασης κάποιων ζημιών κυρίως στο αρδευτικό δίκτυο και στην αγροτική οδοποιία δυστυχώς, σε αντίθεση με τις βαρύγδουπες υποσχέσεις, ούτε τα απολύτως αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα άρχισαν να κατασκευάζονται, ούτε οι ενστάσεις των πληγέντων παραγωγών για τις πολύ χαμηλές αρχικές εκτιμήσεις του ΕΛΓΑ στις πλημμυρισμένες τότε καλλιέργειες, έχουν εξεταστεί, με εξαίρεση ίσως κάποιους αγρότες που δεν είχαν εισπράξει τη συνδεδεμένη ενίσχυση. Φως δεν βλέπουμε και αυτό είναι μεγάλο θέμα που θα πρέπει να αναδειχθεί και να πιεστεί η Κυβέρνηση να πράξει τα αυτονόητα διότι ο χειμώνας έρχεται».
Επίσης, ο κ. Τζέλλας τόνισε ότι λόγω της ανυπαρξίας σύγχρονων υποδομών (κλειστά δίκτυα στον κάμπο), όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος εμφανίστηκαν έντονα προβλήματα στην άρδευση καλλιεργειών, κυρίως στα καταληκτικά σημεία του δικτύου, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να μην ποτίσουν πολλοί αγρότες λόγω έλλειψης νερού, με δυσμενείς βέβαια συνέπειες για τη φετινή σοδειά τους. Ο πρόεδρος της ΕΟΑΣΚ δήλωσε ότι μέσα στις επόμενες ημέρες θα συνεδριάσει η Ομοσπονδία για να τεθούν επί τάπητος όλα τα δεδομένα μετά το τέλος του φετινού καλοκαιριού και να ληφθούν αποφάσεις σχετικά με τις αγωνιστικές - διεκδικητικές δράσεις που θα υλοποιηθούν. Επανέλαβε δε την απαίτησή της για άμεση αλλαγή του «αναχρονιστικού κανονισμού» του ΕΛΓΑ διότι «δεν απαντάει πλέον στις ανάγκες των αγροτών και στις τραγικές συνέπειες του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής που κάθε χρόνο δείχνει όλο και πιο σκληρά τα «δόντια» της».
Ο κ. Τζέλλας έκλεισε υπογραμμίζοντας ότι εδώ και τώρα η Κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει πράξη τουλάχιστον τις υποσχέσεις της όπως:
- Η επίλυση των πολλών αρδευτικών προβλημάτων που οφείλονται στη φανερή έλλειψη σύγχρονων έργων υποδομής και αντιπλημμυρικών.
- Η θέσπιση του «αγροτικού πετρελαίου»
- Λήψη μέτρων μείωσης του κόστους παραγωγής που αυξάνεται συνεχώς στην Ελλάδα και αφαιρεί ένα ουσιαστικό πλεονέκτημα από τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα, τη διεθνή ανταγωνιστικότητά τους.