Ο τρόπος που έγινε, με δεκάδες «σπασίματα» και όχι σε ευθεία, είναι λάθος, με αποτέλεσμα να δυσκολεύει και να αποπροσανατολίζει, παρά να διευκολύνει τους πεζούς με προβλήματα όρασης. Σε εκείνη την περίπτωση, στο πεζοδρόμιο υπήρχαν πολλά εμπόδια, όπως παρτέρια και καπάκια της ΔΕΥΑΛ, που δικαιολογούσαν εν μέρει τον… μαιανδρισμό. Στην περίπτωση της φωτογραφίας, ωστόσο, όπου απεικονίζεται το κομμάτι που η Ηπείρου συναντά τη Μανδηλαρά και την Ανθίμου Γαζή, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Όπως είναι εμφανές, δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο άρα και κανένας λόγος τα πλακάκια όδευσης τυφλών να μην τοποθετηθούν σε ευθεία, όπως ορίζει και ο Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός. Παρά ταύτα, εκείνοι που έβγαλαν το σχέδιο – διότι οι εργάτες δεν τα τοποθετούν κατά βούληση, αποφάσισαν ότι ίσως πρέπει το κίτρινο να κάνει ένα «σχεδιάκι» πάνω στο μπορντό, μην είναι έτσι σκέτο, ίσιο, μονότονο σαν ρίγα. Είπαν να βάλουν και δύο «σπασιματάκια», να είναι πιο όμορφο το αποτέλεσμα. Τώρα αν αυτός που θα το χρησιμοποιήσει κινδυνεύει, μικρή σημασία έχει. Μπρος στα κάλλη (του πεζοδρομίου), τι είναι ο πόνος (του τυφλού πεζού);                     Π.Φ.