«Ελλάς», είναι το όνομα μιας προϊστορικής πόλης ή περιοχής τα ίχνη της οποίας χάθηκαν (;) με την πτώση των μυκηναϊκών βασιλείων. Η Ελλάς τοποθετείται από τον Όμηρο στην περιοχή της νότιας Θεσσαλίας, εντός της επικράτειας του μυκηναϊκού βασιλείου της Φθίας.
Με τη συγκεκριμένη εισήγηση, οι δύο αρχαιολόγοι αποπειράθηκαν να ακολουθήσουν τα ίχνη που άφησε πίσω της στον μύθο, στη γραμματεία αλλά και στον ίδιο τον τόπο, αφενός βαδίζοντας στα βήματα των αρχαιολόγων που την αναζήτησαν πριν από αυτές και αφετέρου μελετώντας τα κατάλοιπά της στην πανάρχαια γη της Θεσσαλικής Φαρσαλίας γης και στα κάστρα της.
Από την πλειάδα των οχυρωμένων θέσεων της νότιας Θεσσαλίας (Φθία και Αχαΐα Φθιώτιδα), τρία ισχυρά κάστρα, που παραμένουν αταύτιστα, φαντάζουν οι πιο πιθανές θέσεις με βάση τις περιγραφές, εάν στηριχθούμε στην αποδοχή της ταύτισης της μυκηναϊκής πόλης Φθία με την πόλη των ιστορικών χρόνων Φάρσαλο. Τα κάστρα αυτά είναι το Χτούρι, το Παλαιόκαστρο και το Καστράκι. Στο συνέδριο παρουσιάστηκαν και οι τρεις αυτές θέσεις και η επιχειρηματολογία που τις συνοδεύει.
Κλείνοντας την εισήγησή τους οι αρχαιολόγοι επισήμαναν: «Το ζήτημα της Ελλάδος έχει απασχολήσει πληθώρα ερευνητών και επιστημόνων από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας. Η μικρή χωρικά Ελλάς έχει χαθεί οριστικά. Η καταστροφή της μπορεί να συνδέεται με την έλευση των Θεσσαλικών φύλων μετά από την κατάρρευση των μυκηναϊκών βασιλείων και την ανακατάταξη των πληθυσμών στον ελλαδικό χώρο, εν γένει; Είναι άραγε η περίπτωση των Μελιταίων απόδειξη αυτών των μετακινήσεων;
Σε κάθε περίπτωση το όνομά της γεννάται στη γη της Θεσσαλίας, μαζί με όλους τους προαιώνιους μύθους των Ελλήνων και έμελλε να κληροδοτηθεί σε ολόκληρη τη χώρα και να διαιωνιστεί».
Η εισήγηση έγινε θερμά και με ενδιαφέρον δεκτή από τους συμμετέχοντες στο συνέδριο ενώ είναι σημαντικό ότι εγκαινίασε εκ νέου και με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια τη συζήτηση γύρω από τη μυκηναϊκή Φθία και την τοπογραφική της ταύτιση, θέμα που πολλάκις έχει «κακοποιηθεί» τα τελευταία χρόνια.