Αναλυτικότερα στο πυκνό ακροατήριο μίλησαν ο Αθανάσιος Καραθανάσης (ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και του Πανεπιστημίου Λευκωσίας), για τη «γλώσσα και την ταυτότητα των Σκοπίων» και η Μαρία Μαντούβαλου (ομότιμη καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών), για τη «Μακεδονία του Γεωργίου Μόδη».

Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό του εκπροσώπου της Ιεράς Μητρόπολης π. Χρήστου Κωνσταντακάτου (από τον Άγιο Νικόλαο) και του μέλους της Πρωτοβουλίας Πολιτών Λάρισας Βασίλη Πουλιάνα.

Σύμφωνα με τον κ. Αθ. Καραθανάση, καθηγητή του Α.Π.Θ. και του Πανεπιστημίου Λευκωσίας «είναι τραγικό λάθος, που είναι και εθνικό, βλαπτικό των συμφερόντων της χώρας μας, η παραχώρηση στους Σλαβοαλβανούς και λοιπούς, της Δημοκρατίας των Σκοπίων, πλην των λοιπών παραχωρήσεων από μέρους μας σ’ αυτήν, των όρων «μακεδονική» γλώσσα και ταυτότητα. Δεν γνώριζε η ελληνική πλευρά που υπέγραψε την επαίσχυντη αυτή Συμφωνία, ότι η σκοπιανή γλώσσα είναι μια σλαβική διάλεκτος, μείγμα σερβικής και βουλγαρικής; Το γεγονός είναι, πάντως, ότι στη Συμφωνία οι γείτονες περίπου το δέχονται, αλλά κατόρθωσαν, με τη δική μας υποχωρητικότητα να ονομάζεται η γλώσσα τους «μακεδονική». Στο εξωτερικό δηλ. και στο εσωτερικό βέβαια, θα είναι «μακεδονική» και θα στερεί έτσι από εμάς την ιστορία και τον πολιτισμό της Μακεδονίας μας. Θρασύς και περιχαρής ο Πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζάεφ περιφέρει στο εσωτερικό της χώρας του και στην Ευρώπη τη «μακεδονική» του γλώσσα, που τη χαρακτηρίζει και ευρωπαϊκή. Όσον αφορά στην ταυτότητα των Σκοπιανών, είναι και αυτή τεχνητή, αφού ως το 1944-5 η συνείδησή τους ήταν βουλγαρική, είτε συνειδητά είτε επιβληθείσα διά της βίας. Τούτο εξόργιζε τον Τίτο, καθότι είχε ιδρύσει στην ενιαία, τότε, Γιουγκοσλαβία, τη Δημοκρατία της «Μακεδονίας». Έτσι, με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Τίτο, αντιλαμβανόμενος τη δυσάρεστη αυτή για τον ίδιο πραγματικότητα και τον κίνδυνο πλήρους εκβουλγαρισμού των Σκοπίων ονόμασε τους κατοίκους τους «Μακεδόνες». Δημιούργησε, έτσι, ένα τεχνητό έθνος, που θα το χρησιμοποιούσε στα σχέδιά του σε βάρος της Ελληνικής Μακεδονίας. Και την πολιτική αυτή εφαρμόζει σήμερα η Δημοκρατία των Σκοπίων, ευθύς μετά τη διάλυση της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας».

-Από την πλευρά της η καθηγήτρια Μαρία Μαντούβαλου μίλησε για τον μαχητικό και ασυμβίβαστο Γεώργιο Μόδη, «τον Μακεδονομάχο, δημόσιο λειτουργό, δημοσιογράφο, πολιτικό, λογοτέχνη. Διετέλεσε Νομάρχης Κοζάνης, πληρεξούσιος βουλευτής Φλώρινας, Γενικός Διοικητής Ηπείρου, Γενικός Διοικητής Μακεδονίας, Υπουργός Εσωτερικών, Πρόεδρος της Βουλής και Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας, που τότε ήταν αληθινή Εθνική Παιδεία και όχι όπως η σημερινή αντεθνική και μειοδοτική. Μνημειώδεις οι αγορεύσεις του στη Βουλή, όπου προειδοποιούσε για όλα τα προφανή, εθνικά και εκπαιδευτικά θέματα που απειλούσαν με βάναυση σκοπιανή παραχάραξη την ιστορία και την εθνική ταυτότητα των Μακεδόνων και υπογράμμιζε: «Ο Ελληνισμός στηριζόταν στις προαιώνιες παραδόσεις και αιωνόβιες ρίζες του. Του Ελληνικού λαού μιλάει ελληνικά η καρδιά του». Δικαίως, λοιπόν, έγραψαν μετά τον θάνατό του: «Ο τάφος δε σου έκλεισε ποτέ το στόμα, μιλάς και πεθαμένος στους Έλληνες. Απόσταγμα της γης των Μακεδόνων τα γραπτά σου».

Στην εκδήλωση, που συντόνιζε η Βούλα Σπυροπούλου παρέστησαν ο αντιπεριφερειάρχης Γιώργος Λαδόπουλος, καθώς και εκπρόσωποι του Συνδέσμου Αποστράτων, Αστυνομίας, Συλλόγου Βορειοηπειρωτών, ΣΘΕΒ, Συνδέσμου Αρτοποιών, μοναχοί από τη Μονή Κομνηνείου Στομίου, ενώ μηνύματα συμπαράστασης απέστειλαν οι βουλευτές της ΝΔ Μ. Χαρακόπουλος, Χρ. Κέλλας, η υποψήφια δήμαρχος Λαρισαίων Ρένα Καραλαριώτου κ.ά.  

Η Ε.Λ.Μ.Ε. Ν. ΛΑΡΙΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ»

Η ΕΛΜΕ ν. Λάρισας εξέδωσε ψήφισμα για το «Μακεδονικό» μέσω του οποίου καλεί τους εκπαιδευτικούς μαζικά, ειρηνικά και αποφασιστικά να διαδηλώσουν για το όνομα της Μακεδονίας μακριά από ακραίες ρητορικές και ευκαιριακές «κορώνες» πολιτικής εκμετάλλευσης. Χαρακτηριστικά το ψήφισμα που εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία αναφέρει τα εξής: «Οι εργαζόμενοι δεν ασκούν διπλωματία, ούτε χαράσσουν εξωτερική πολιτική, διατηρούν όμως το δικαίωμα να εκφράζουν την κριτική τους άποψη και την αντίθεσή τους σε πολιτικές κινήσεις που είναι αντίθετες αφενός με την ιστορική αλήθεια και αφετέρου με το κοινό, περί δικαίου αίσθημα. Για εμάς, η επιλογή είναι σαφής και διαχρονική. Λόγοι ιστορικοί, εθνικοί, πολιτιστικοί, πολιτικοί, οδηγούν σε μία μόνο λύση: καμία χρήση του όρου «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» στην ονομασία της γείτονος χώρας. Όχι στη λαθροχειρία και την αλυτρωτική προπαγάνδα των Σκοπίων. Μαζικά, ειρηνικά κι αποφασιστικά ενώνουμε τη φωνή μας, με όλες τις υγιείς πατριωτικές δυνάμεις, απομονώνουμε τους κάθε λογής πατριδοκάπηλους κι αποδοκιμάζουμε τους εθνικούς μειοδότες. Καλούμε τους Έλληνες εκπαιδευτικούς μακριά από ακραίες ρητορικές και ευκαιριακές «κορώνες» πολιτικής εκμετάλλευσης, να αντισταθούν με τη στάση τους και τη φωνή τους, στην εκχώρηση του ονόματος της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, ως ελάχιστη υποχρέωση στους προγόνους τους και καθήκον απέναντι στα παιδιά τους και τις γενιές που μορφώνουν!».

Γ. Ρούστας