Για την ιστορία αυτή ήταν η τρίτη κατά σειρά συνάντηση, οι άλλες δύο έγιναν η πρώτη τον Μάη του 1992 και η δεύτερη τον Δεκέμβρη του 2008. Η φετινή συνάντηση ήταν πιο διευρυμένη αφού σε αυτή συμμετείχαν συμμαθητές με χρονολογία γέννησης τις χρονιές 1953, 1954 και 1955 ή με χρονολογία αποφοίτησης από το Εξατάξιο Γυμνάσιο Γόννων τις χρονιές 1971, 1972 και 1973.
Η συνάντηση ξεκίνησε στο Δημοτικό Σχολείου Γόννων και πιο συγκεκριμένα στον χώρο που στεγάζεται το Μουσείο Σχολικής Ιστορίας, όπου ο νυν δάσκαλος, Γιώργος Αλεξανδρής -όπως αναφέρει σχετική ανακοίνωση των οργανωτών- μας ξενάγησε στις παλιές τάξεις με τα παλιά θρανία, τους χάρτες και τα βιβλία της εποχής μας, αλλά και στον χώρο των συσσιτίων της τότε εποχής.
Ακολούθησαν οι χαιρετισμοί δασκάλων και καθηγητών, της Άννα-Μαρίας Ρούσσου η οποία χάρισε στους Γόννους και ένα σπάνιο βιβλίο με την ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρας μας, το οποίο μαζί με το πλούσιο φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό που ήδη έχει χαρίσει στο χωριό μας μέσω του Λαογραφικού Μουσείου Γόννων, είναι μια πολύτιμη παρακαταθήκη όχι μόνο για τους μαθητές της εποχής εκείνης αλλά και όλους του δημότες και επισκέπτες. Μίλησαν επίσης ο δάσκαλος, Κώστας Ζιούνας, και καθηγητές, Κώστας Παπακώστας και Βασίλης Αποστόλου.
Στη συνέχεια βρεθήκαμε όλοι μαζί σε ταβέρνα, στην Κεντρική πλατεία του χωριού όπου προβλήθηκαν παλιές φωτογραφίες με σχολικές δραστηριότητες της εποχής. Ακολούθησε χαιρετισμός του Δημήτρη Γουγουλιά ο οποίος ανάμεσα στα άλλα είπε :
«Εκ μέρους της παρέας που πήρε την πρωτοβουλία για αυτή τη συνάντηση, το reunion που θα έλεγαν οι σημερινοί νέοι, σας καλωσορίζω και σας ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε στην πρόσκληση. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω θερμά για την παρουσία τους εδώ σήμερα των δασκάλων και καθηγητών μας του Κώστα Ζιούνα, της Άννα-Μαρίας Ρούσσου, του Βασίλη Αποστόλου και του Κώστα Παπακώστα.
…» Οι παλιοί συμμαθητές μας δεν είναι μόνο τα παιδιά, κορίτσια και αγόρια, που μοιραστήκαμε μαζί τους την ίδια τάξη, το ίδιο προαύλιο, το ίδιο σχολείο. Οι παλιοί συμμαθητές μας, είναι όλα τα πρόσωπα που αγαπήσαμε, τότε που ήμασταν παιδιά, έφηβοι, νέοι. Οι παλιοί συμμαθητές μας δεν είναι μόνο πρόσωπα. Είναι και δρόμοι και αλάνες και πετροπόλεμοι. Είναι τα παιχνίδια μας : το ποδόσφαιρο, το μπιζ, το κρυφτό, το κυνηγητό, η μακριά γαϊδούρα, ο σαλίγκαρος, οι μπίλιες, οι κούκλες, η τσιλίγκα, το κουτσό και η μπάλα, παιχνίδια που έπαιζαν ακόμα και οι παππούδες μας, τότε που η ζωή δεν άλλαζε κάθε δύο και τρία χρόνια, όπως συμβαίνει σήμερα». Είμαστε σήμερα εδώ πολλά χρόνια μετά, για να ξαναθυμηθούμε αυτό «που ήμασταν τότε». Μια παλιά εικόνα, ένα περίεργο κολάζ, ένα δύσκολο πάζλ». Είναι γεγονός πως όσο μεγαλώνουμε τόσο μια φωνή μέσα μας, μας καλεί να σκύψουμε και να ερευνήσουμε το εγώ μας, που όλο ολοκληρώνεται και όλο ελλείψεις έχει … μας καλεί να δούμε πόσο πικρές, πόσο γλυκές και πόσο απρόσμενες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, έστω και για λίγο να χαρούμε και να απολαύσουμε αυτή τη διαδικασία. Θέλω να σας ευχηθώ να έχετε ένα καλό καλοκαίρι και να θυμόμαστε όλοι ότι: «Σημασία έχει να δίνουμε στα χρόνια ζωή ! - και όχι στη ζωή χρόνια».
Τη μουσική κάλυψη της συνάντησης είχαν οι μουσικοί Κολτσίδας Χρήστος, Ντάγιας Στέλιος, Στεργιούλας Γιάννης, Τζιούργκανος Θανάσης και Χατζής Νίκος.
