Σε μακροσκελή ανακοίνωσή του το ΕΚΛ, μεταξύ άλλων, αναφέρει:
«Η πρωτοβουλία αυτή είναι μια ελάχιστη συμβολή στην ικανοποίηση της ανάγκης χιλιάδων εργαζομένων και των οικογενειών τους για ξεκούραση, αναψυχή, για διακοπές. Θέλουμε μέσα κι από αυτή την προσπάθεια να αναδείξουμε πλευρές που αφορούν σε αυτή την τόσο ουσιαστική ανάγκη των λαϊκών οικογενειών, η οποία όμως έχει καταντήσει είδος πολυτέλειας. Για την συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων μας, της νεολαίας, οι καλοκαιρινές διακοπές κυριολεκτικά αποτελούν «όνειρο θερινής νυκτός». Μπορεί ημερολογιακά να είναι καιρός για ανάπαυλα, σε μια χώρα όπου ο ήλιος, η θάλασσα και ο πολιτισμός περισσεύουν, όμως οικονομικά δεν "βγαίνει". Με μισθούς πείνας, με ανεργία και αυξήσεις "φωτιά", το κόστος των διακοπών είναι απλησίαστο για τους εργαζόμενους, τους νέους, ακόμα περισσότερο για τους ανέργους. Μια ακόμα κοινωνική αδικία για τους πολλούς και προνόμιο για τους λίγους.
Αρκετοί μπορεί να αναρωτιούνται πως αφού υπάρχει ο κοινωνικός τουρισμός για όλους αυτούς που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος των θερινών διακοπών, γιατί δεν πηγαίνουν μέσω του προγράμματος, όπως κάνει και τόσος άλλος κόσμος;
Τα αντίστοιχα προγράμματα κοινωνικού τουρισμού δεν καλύπτουν παρά ελάχιστα και μάλιστα κουτσουρεμένα μέρος αυτής της ανάγκης. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι ο συνολικός αριθμός των δικαιούχων και ωφελουμένων του προγράμματος είναι και φέτος 140.000 και δυστυχώς αρκετά μειωμένος σε σχέση με το παρελθόν. Για να γίνει αντιληπτό το «ψαλίδισμα» που έχει πραγματοποιηθεί την τελευταία δεκαετία, το 2009 ο αριθμός των δελτίων κοινωνικού τουρισμού ανερχόταν στις 750.000, ενώ το 2011, πριν την κατάργηση του Οργανισμού Εργατικής Εστίας, σε 550.000.
Σε όλα τα παραπάνω υπάρχει και ο περιορισμός που έχει τεθεί ως προς την επιλογή του τουριστικού καταλύματος, ο οποίος έχει ως όρο το κατάλυμα να μην βρίσκεται στην ίδια Περιφερειακή Ενότητα με τον τόπο διαμονής του δικαιούχου. Λες και έχουν τη δυνατότητα οι άνεργοι σήμερα να πάρουν την οικογένειά τους και να πληρώσουν εισιτήρια για να μεταβούν σε κάποια άλλη πόλη, πόσο μάλλον σε νησιά.
Η τουριστική ανάπτυξη, οι υποδομές δεν αφορούν στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα συνολικότερα, στις λαϊκές ανάγκες για φθηνές ποιοτικές διακοπές αλλά τις τσέπες των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στον χώρο του τουρισμού. Τα περί "ο τουρισμός πρέπει να είναι πρωταγωνιστής της ανάπτυξης", "το κλειδί της οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας", αφορούν στα κέρδη των ισχυρών ομίλων του κλάδου. Είναι κοροϊδία, δεν έχουν καμία σχέση με τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας και τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες».
