Ανήμερα της γιορτής, στον κατάμεστο πανηγυρίζοντα ιερό ναό, τελέσθηκε ο Όρθρος και η πανηγυρική Θεία Λειτουργία με Αρτοκλασία, όπου συλλειτούργησαν: ο πρωτοσύγκελος της Ι. Μητρόπολης Ελασσώνος – αρχιμανδρίτης π. Βησσαρίων Καραλάσκος, ο ηγούμενος της Ι. Μονής Αγίας Τριάδος Σπαρμού Ολύμπου – αρχιμανδρίτης π. Νικάνωρ Παπανικολάου, ο αρχιερατικός επίτροπος της Ι.Μ. Ελασσώνος – πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Παπαγεωργίου, ο «οικοδεσπότης» ιερέας π. Αλέξανδρος Ρουμπιές, οι ιερείς π. Ευάγγελος Γκανάτσιος και π. Νικόλαος Πνευματικός.

Στο Θείο Κήρυγμα που ακολούθησε, ο ηγούμενος της Ι. Μονής Σπαρμού π. Νικάνωρ Παπανικολάου, με μεστό και εμπνευσμένο λόγο αναφέρθηκε στον κορυφαίο επίσκοπο Τριμυθούντος Κύπρου, στον χαρακτήρα του και στα θαύματα που έκανε στη διάρκεια του βίου του.

Ανάμεσα στα άλλα, υπογράμμισε:

«Ο τιμώμενος Άγιος δεν διακρινόταν για τη μόρφωσή του, ξεχώριζε όμως για την απλότητα και την ταπεινοφροσύνη του. Ο Άγιος Σπυρίδων ήταν απλός, πολύ ελεήμων και φιλάνθρωπος. Ξεχώριζε για τη φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη του, αν και πάντοτε φτωχός, αφού πάντοτε βοηθούσε αυτούς που είχαν ανάγκη.

Μεγάλος δάσκαλος, μεγάλη ψυχή, έλαμψε με την ακτινοβολία του. Από απλός ποιμένας έγινε μεγάλος ποιμένας ψυχών. Αυτός ο βοσκός προβάτων που ηξιώθη του μεγάλου δώρου της αρχιεροσύνης. Ζούσε τον Θεό μέσα του ο Άγιος Σπυρίδων. Διακρινόταν για την απλότητα. Το δύσκολο είναι να είμαστε απλοί και ταπεινοί. Ο Άγιος είναι θαυματουργός. Στην απλή του ζωή επιτελούσε θαύματα. Χαρακτηριστικό το θαύμα του με το φίδι, που το έκανε χρυσάφι, ράβδο χρυσού για να βοηθήσει αυτόν που τον είχε ανάγκη, αυτόν που έδωσε τη ράβδο χρυσού ως ενέχυρο στους δανειστές του. Ξεχωριστό το θαύμα του με την κεραμίδα (φωτιά, νερό και χώμα), στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, το 325 μ.Χ., όταν με απλό τρόπο απέδειξε το απλό δόγμα της Αγίας Τριάδος, πως ο Θεός είναι Ένας αλλά και Τριαδικός. Για απλά πράγματα έδινε λύσεις. Απλός, ταπεινός, με πίστη μεγάλη, θαυματουργός. Του έδωσε ο Θεός αυτή τη δύναμη…».

ΕΛΑΣΣΟΝΑ (Γραφείο «Ε»)

Του Γιάννη Μουκίδη