Τα παραπάνω επισήμανε ο επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση της Ορθοδοξίας, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, κατά την προσφώνησή του στη δεξίωση που παρέθεσε ο πρέσβης της Ελλάδος στην Αργεντινή, κ. Δημήτριος Ζεβελάκης, για την ενθρόνιση του νέου μητροπολίτη Μπουένος Άιρες κ. Ιωσήφ.
Ο κ. Χαρακόπουλος, ο οποίος πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην Αργεντινή εκπροσωπώντας το ελληνικό κοινοβούλιο, στην προσφώνησή του ανέφερε:
«Με χαρά κάναμε το μακρύ αυτό ταξίδι εκπροσωπώντας τη Βουλή των Ελλήνων με τους συναδέλφους μου Διονύση Χατζηδάκη και Δημήτρη Βαγιωνά για να μοιραστούμε μαζί σας τις χαρμόσυνες αυτές στιγμές για την ομογένεια που πραγματοποιούνται επ’ αφορμή της ενθρόνισης του νέου μητροπολίτη Μπουένος Άιρες κ. Ιωσήφ. Και η χαρά μας είναι διπλή γιατί βρισκόμαστε στην Αργεντινή, μια χώρα με την οποία μας συνδέει φιλία σε βάθος χρόνων και στην οποία δραστηριοποιούνται από ετών και έχοντες έντονη παρουσία Έλληνες ομογενείς. Άλλωστε και ο πρώτος πρόεδρος της Αργεντινής ήταν ελληνικής καταγωγής, ο Βαρθολομαίος Δημητρίου -Bartolomé Mitre Martínez - Βορειοηπειρώτης από την πολύπαθη Χειμάρρα. Και βλέπω ότι το παράδειγμά του το ακολουθούν και σήμερα ομογενείς που ασχολούνται με τα κοινά, αναπτύσσουν δράση στον δημόσιο βίο, και έχουμε και υπουργό και βουλευτές ελληνικής καταγωγής.
Βεβαίως, να εκφράσω τη χαρά μου για έναν ακόμη λόγο, διότι το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο τα τελευταία χρόνια εμπιστεύεται νέους ιεράρχες, όπως ο μητροπολίτης Μπουένος Άιρες και Λατινικής Αμερικής Ιωσήφ, που εξέλεξε η περί τον πατριάρχη Βαρθολομαίο Ιερά Σύνοδος της Κωνσταντινοπολίτιδος εκκλησίας. Ο νέος και ακμαίος, όχι μόνο ηλικιακά, μητροπολίτης Ιωσήφ, που μετέχει της ελληνικής παιδείας -και οι μετέχοντες, Άγιε Αμερικής, της ελληνικής παιδείας πράγματι είναι Έλληνες και Ρωμιοί- εύχομαι να αποδειχθεί και ελπιδοφόρος για τη Λατινική Αμερική. Όπως Ελπιδοφόρος, όνομα και πράγμα, είναι για τον ελληνισμό της Αμερικής και το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, τον οποίο γνώρισα ως νέος βουλευτής το 2004 όταν διακονούσε ως αρχιγραμματέας στα Πατριαρχεία.
Η Ορθόδοξη εκκλησία εκτός συνόρων επιτελεί εθνική αποστολή. Είναι ο βασικός αρμός διατήρησης της εθνικής συνείδησης μαζί με τα σχολεία μας, που αγωνίζονται να διατηρήσουν την ελληνική γλώσσα. Και, βεβαίως, η πατρίδα τώρα που βγήκε στο ‘‘ξέφωτο’’ θα προσπαθεί να στέλνει περισσότερους εκπαιδευτικούς για να μη χαθεί η γλώσσα. Η ενορία, όμως, είναι το επίκεντρο των ελληνικών κοινοτήτων, η εστία του ελληνισμού. Αλλά κι αν ακόμη κάποιες φορές χαθεί η γλώσσα, όπως γίνεται με μετανάστες τέταρτης και πέμπτης γενιάς στην Αμερική, η Ορθόδοξη εκκλησία είναι εκείνη που συμβάλλει στη διατήρηση της εθνικής συνείδησης, στη συναίσθηση της ελληνικής καταγωγής. Και σας μιλώ εκ πείρας. Οι παππούδες μου ήρθαν ως πρόσφυγες μαζί με χιλιάδες άλλους Ρωμιούς της Ανατολής, έχοντας χάσει την ελληνική γλώσσα μετά από 8,5 αιώνες οθωμανικής δουλείας από την ήττα το 1071, με προδοσία, του Ρωμανού Δ’ του Διογένη στο Ματζικέρτ. Όμως, χάρις στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Ορθόδοξη εκκλησία διατήρησαν ακμαία την εθνική ελληνική τους συνείδηση. Εδώ στη διασπορά κατανοούμε όλοι, λοιπόν, την εθνική κυριολεκτικά αποστολή που διαδραματίζει η εκκλησία.
Σεβασμιότατε, μαζί με τις ευχές του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που σας εμπιστεύθηκε το κομμάτι το Γένους των Ορθοδόξων που ζουν στη Λατινική Αμερική, δεχθείτε και τις ευχές της Ελληνικής πολιτείας και της Βουλής των Ελλήνων για το καλό της ελληνικής ομογένειας, που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του ποιμνίου σας. Να ζείτε, πάντα Άξιος!».