Με αφορμή το Κοινωνικό Φροντιστήριο ο δημοτικός σύμβουλος Λάρισας και επικεφαλής της παράταξης «Νέα Λάρισα» Ντίνος Διαμάντος σε ανακοίνωσή του σημειώνει πως «από τα ΜΜΕ ενημερωθήκαμε για το «Κοινωνικό Φροντιστήριο» του … Δήμου Λαρισαίων. Και για τα κριτήρια ένταξης σ’ αυτό.

Το ΔΣ και οι παρατάξεις (που προφανώς δικαιούνται να ενημερώνονται και να συμβάλλουν δημιουργικά – λέμε και το κάνουμε εμείς 1 χρόνο τώρα) πρέπει να μην παρακάμπτονται.

Τα κριτήρια για να ενταχθεί κάποιος είναι δύο: Οικονομικά κριτήρια (με εισόδημα μέχρι 8000 ευρώ). Αλήθεια, αφού το αφορολόγητο είναι – όπου είναι και, όπου ήταν μέχρι πρότινος- 12000 ευρώ. Και αυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό παιδιών. ΓΙΑΤΙ τέθηκε το όριο των 8000 ευρώ;

Κοινωνικά κριτήρια. Όπου αναφέρονται είτε γενικά (πχ ΑΜΕΑ αλλά, όχι βαθμό αναπηρίας) είτε λειψά (πχ αναφέρονται πολύτεκνοι και παραλείπονται οι 3τεκνοι).        Η απάντηση δε, από το Δήμαρχο Λαρισαίων σε ερώτηση που θέσαμε επί του θέματος, περί προϋποθέσεων σύστασης του ΚΦ, με ποιους εκπαιδευτικούς κλπ μας έχει αφήσει … άφωνους.

Ο Δήμος Λαρισαίων δεν συστηνει κανενα Κοινωνικό Φροντιστήριο! Αποδέχτηκε απλά, να… συνδράμει το Σύλλογο Ιδιοκτητών Φροντιστηρίων ο οποίος και για «κάποιο αριθμό ατόμων» προθυμοποιήθηκε να προσφέρει δωρεάν υπηρεσίες «μέσα στις ιδιωτικές εγκαταστάσεις τους».

Με την λογική αυτή, και το Κοινωνικό Παντοπωλείο θα μπορούσε να λειτουργήσει … μέσα στα σούπερ Μάρκετ με προσφορά κουπονιών. Ε, δεν νομίζουμε ότι ταιριάζει σε ένα Δήμο ο ρόλος του «βοηθού» σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Η δημοτική αρχή είναι αντίθετη σε ΣΔΙΤ αλλά, αποδέχεται ένα υποτιμητικό διοικητικό ρόλο.

Επί της ουσίας, αν ο Δήμος ήθελε να συνδράμει στην αντιμετώπιση της αδυναμίας κάποιων οικογενειών να προσφέρουν συμπληρωματική εκπαιδευτική βοήθεια τότε θα έπρεπε να απευθυνθεί στην Περιφέρεια Εκπαίδευσης και στους φορείς της Σχολικής κοινότητας (Σύλλογοι γονέων, ΟΛΜΕ, ΕΛΜΕ, σύλλογος Δασκάλων) και να αναζητήσει από κοινού λύση. Στεγαστική μέσα στα ίδια τα σχολεία των παιδιών σε εξωσχολικές ώρες και, με εκπαιδευτικό προσωπικό εθελοντές πρώτα από τους δημόσιους λειτουργούς, μη αποκλείοντας και τον εθελοντισμό από ιδιώτες εκπαιδευτικούς» καταλήγει ο κ. Διαμάντος.