Ελάχιστοι οι πεζοί και τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στους δρόμους. Μηδαμινές οι αγορές στα μίνι μάρκετ της «πιάτσας» και μικρή η κίνηση στα delivery. Κάποιοι φρόντιζαν να προμηθευτούν τις εφημερίδες και τον κυριακάτικο Τύπο.

Η μόνη κυριακάτικη αλλαγή ήταν ο «φουσκωμένος» Ελασσονίτης (…ή Ελασσονίτικος) ποταμός, που έφερε πολύ νερό, μετά την πολύωρη βροχή στην ευρύτερη περιοχή και τα χιόνια του Απριλίου που έπεσαν στα ορεινά και στην παραολύμπια περιοχή.

Τα πετάγματα των λίγων βρεγμένων πελαργών και οι νωχελικές κινήσεις αδέσποτων τετράποδων έδειχναν πως ακόμη υπάρχει «ζωή» στην «παγωμένη» πόλη.

Μια πόλη που «βιώνει» μια άλλη άνοιξη, τόσο περίεργη, τόσο δύσκολη, τόσο διαφορετική. Μια άλλη άνοιξη… της πανδημίας, της αντισηψίας, του «λουκέτου» και της «καραντίνας» και που μάλλον «ξέχασε» πως σε λίγες μέρες θα γιορτάζαμε το Πάσχα.

Μια άνοιξη, που σίγουρα θα περάσει στην ιστορία της περιοχής και όχι μόνο, και που θα τη μνημονεύουν κάποτε οι επόμενες γενεές. Αλλά και μια άνοιξη που κάποια στιγμή θα ξαναφέρει «φως» και χαμόγελο στον κόσμο και στις ζωές του…

ΕΛΑΣΣΟΝΑ(Γραφείο «Ε»)

Του Γιάννη Μουκίδη