Η νύχτα, τ’ αστέρια, το φεγγάρι υπήρξαν ανέκαθεν πηγές έμπνευσης για τους δημιουργούς όλων των τεχνών, όλων των εποχών. Παράλληλα, όμως, με την παραπάνω παραδοχή, στις μέρες μας, το φεγγάρι και η πανσέληνος εν σχέση με την τέχνη έχουν συνδεθεί με μια αποκρυσταλλωμένη οπτική εξιδανικευμένης, ελιτίστικης εικόνας. Μιας εικόνας που θέλει τη σχέση φεγγαριού-τέχνης για τους λίγους και εκλεκτούς και που μόνο μέσα σε κύκλους και σουαρέ καλλιτεχνικά μπορεί να βρει τόπο και ύπαρξη. Μιας εικόνας, που πλέον, εύκολα κανείς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει παρωχημένη και μπανάλ.
Αυτήν ακριβώς την εικόνα η παράσταση «Το Μουσικό Αλφάβητο της Πανσελήνου» είχε ως κύριο στόχο ν’ αποδομήσει. Μία παράσταση, σαν μια ζεστή κουβέντα ανάμεσα στους συντελεστές και το κοινό, με λόγια απλά, αλλά όχι απλοϊκά για την τέχνη της ποίησης και με παραδείγματα μέσα από ποιητικά και μουσικά έργα. Η μαγεία και το δέος που προκαλεί η εμφάνιση του γεμάτου αυγουστιάτικου φεγγαριού ιδωμένη ως το αλφαβητάρι του κόσμου και όχι ως μια στεγνή αποτύπωση παλαιορομαντικών εκδηλώσεων. Η ποίηση είναι για όλους όσοι θελήσουν να την προσεγγίσουν. Κοιμάται στις βιβλιοθήκες και ξυπνάει μπροστά στα βλέμματα των αναγνωστών, όπως βεβαίως και ντυμένη από μουσικές νότες ξυπνάει τις καρδιές, τις μνήμες και τα συναισθήματα των ακροατών.  
Με την παράσταση που εκτυλίχτηκε στον αύλειο χώρο του σχολείου της Καλλιπεύκης βιώσαμε το εφικτό της δημιουργίας της ποίησης και πόσο κοντά μπορεί να βρίσκεται η τέχνη στις απλές καθημερινές στιγμές του ανθρώπου. Πώς η μελοποιημένη ποίηση μπορεί να γίνει χαραμάδα όασης μες στην ημέρα της fast track καθημερινότητας της σύγχρονης εποχής. Πώς η ποίηση και εν γένει η τέχνη μέσα από τον δρόμο της δημιουργίας θ’ αποτελέσουν μικρές εστίες αναγέννησης του εσωτερικού μας κόσμου και κατ’ επέκταση του συλλογικού θυμικού.
Η αυγουστιάτικη πανσέληνος παρακολούθησε μαγεμένη το μουσικό αλφαβητάρι και με το μάγουλο ακουμπισμένο στην παλάμη της και συγκινημένη από το τραγούδι που κεντήσανε στ’ όνομά της οι λέξεις και οι νότες, συνέχισε το ταξίδι της στον βυθό της νύχτας.
Χρήστος Μπέλλος