Επιτροπής του Δήμου Λαρισαίων.
Παρά τις πιέσεις να μην κατατεθεί αυτή, η διαδικασία θα προχωρήσει κανονικά από τον Δήμο καθώς η γνωμάτευση της Nομικής υπηρεσίας του Δήμου αναφέρει ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι που πλήττουν εν προκειμένω το κύρος της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
Ο πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής και αντιδήμαρχος, Θανάσης Αδαμόπουλος, σε σχόλιό του στην «Ε» υπογράμμισε, ότι σύμφωνα με τη γνωμοδότηση της νομικής υπηρεσίας του Δήμου Λαρισαίων, η δημοτική αρχή υποχρεούται να ασκήσει έφεση εναντίον της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου του 2017 που αφορά συνολικά 10 περιπτώσεις καθαριστριών.
Χαρακτηριστικά η γνωμοδότηση της νομικής υπηρεσίας αναφέρει τα εξής: «Στις 4/9/2020 ο Δήμαρχος Λαρισαίων μάς έδωσε την εντολή λόγω κατεπείγοντος (εκπνοή προθεσμίας 30 ημερών) να ασκήσουμε έφεση κατά της με αριθμό 910/2020 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
Ειδικότερα δέκα υπάλληλοι του Δήμου Λαρισαίων (ΥΕ καθαρίστριες) άσκησαν κατά του Δήμου Λαρισαίων τη με αριθμό 2347/2017 αγωγή τους στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών ζητώντας την καταβολή μισθολογικών διαφορών εξαιτίας της μη αναγνώρισης προϋπηρεσίας πριν τη μονιμοποίησή τους. Επί της αγωγής τους εξεδόθη η υπ’ αριθμ. 910/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία έκανε εν μέρει την αγωγή και επιδίκασε στις υπάλληλους ποσά από 2.000 έως 7.000 ευρώ. Καταρχάς κατά την άποψή μας, υφίστανται βάσιμοι λόγοι που πλήττουν εν προκειμένω το κύρος της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
Κατά δεύτερον σύμφωνα με το αρθρο 72 του Ν. 3852/2010 η Οικονομική Επιτροπή:
-Αποφασίζει τον συμβιβασμό ή την κατάργηση δίκης που έχει αντικείμενο μέχρι ποσού 60.000 ευρώ. Όταν το αντικείμενο είναι άνω των 60.000 ευρώ, τότε εισηγείται τη λήψη απόφασης από το Δημοτικό Συμβούλιο. Δεν επιτρέπεται συμβιβασμός ή κατάργηση δίκης για απαιτήσεις μισθών, επιδομάτων, αποζημιώσεων, εξόδων παράστασης, εξόδων κίνησης και γενικά μισθολογικών παροχών οποιασδήποτε μορφής, εξαιρουμένων εκείνων για τις οποίες το νομικό ζήτημα έχει επιλυθεί με απόφαση ανωτάτου δικαστηρίου.
Από την ως άνω διάταξη, στην οποία γίνεται ειδική μνεία σε άσκηση ενδίκων μέσων κατά δικαστικής απόφασης, συνάγεται ότι ο νομοθέτης υπάγει τη μη άσκηση ενδίκων μέσων κατά αποφάσεων για απαιτήσεις μισθών, επιδομάτων, αποζημιώσεων, εξόδων παράστασης, εξόδων κίνησης και γενικά μισθολογικών παροχών οποιασδήποτε μορφής στις περιπτώσεις μη επιτρεπτού συμβιβασμού ή κατάργησης δίκης.
Εν προκειμένω και εφόσον υφίστανται νομικά ζητήματα που δεν έχουν επιλυθεί με απόφαση ανωτάτου δικαστηρίου, η έφεση είναι κατά τη γνώμη μας υποχρεωτική για τον Δήμο».
ΝΑΤΑΣΑ ΠΟΛΥΓΕΝΗ