Τα παραπάνω τόνισε ο βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, ανοίγοντας ως πρόεδρος της Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, τη συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών «Εκσυγχρονισμός του συστήματος προσλήψεων στον δημόσιο τομέα και ενίσχυση του Ανώτατου Συμβουλίου Επιλογής (ΑΣΕΠ)».
Ο Θεσσαλός πολιτικός υπογράμμισε ότι «με τη νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Εσωτερικών γίνεται ένα βήμα μπροστά με τη γενική καθιέρωση των εξετάσεων για τον διορισμό στο δημόσιο. Εξετάσεις αδιάβλητες, όπως αυτές των πανελλαδικών για τα πανεπιστήμια, που θα αποτυπώνουν τις γνώσεις και τις δεξιότητες των υποψηφίων δημοσίων υπαλλήλων».
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος σημείωσε ότι «το όνομα της πλατείας Κλαυθμώνος, δηλαδή πλατεία του κλάματος, όπως τη βάφτισε ο αρθρογράφος της “Εστίας” Δημήτρης Καμπούρογλου στα τέλη του 19ου αιώνα, μας θυμίζει την εποχή που οι δημόσιοι υπάλληλοι διαμαρτύρονταν γιατί απολύονταν σε κάθε κυβερνητική αλλαγή. Μια ανωμαλία που διόρθωσε η συνταγματική μεταρρύθμιση του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1911. Ωστόσο, το πρόβλημα των κριτηρίων των προσλήψεων, τόσο όσον αφορά τις πραγματικές ανάγκες του δημοσίου, όσον και των ικανοτήτων των προσληφθέντων υπαλλήλων, καθώς και της διαφάνειας των διαδικασιών πρόσληψης ήταν ζητήματα άκρως προβληματικά. Μια κατάσταση που επιδεινωνόταν και από τις συνεχείς πολιτικές περιπέτειες της χώρας. Αυτές οι τελευταίες, τελικώς, ήταν και η αιτία που η Ελλάδα βρέθηκε τις τελευταίες δεκαετίες με έναν διογκωμένο δημόσιο τομέα, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν για τις παραγωγικές επιδόσεις της χώρας, αλλά και τις διασυνδέσεις των πολιτικών δυνάμεων με τους δημοσίους υπαλλήλους. Όλοι θυμόμαστε τις συνοπτικές κρατικοποιήσεις χρεοκοπημένων επιχειρήσεων ή τις μαζικές, χωρίς κριτήρια, προσλήψεις ή μονιμοποιήσεις συμβασιούχων κυρίως κατά τις προεκλογικές περιόδους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι υπερβολές και οι παθογένειες επέδρασαν καταλυτικά στη χρεοκοπία της χώρας πριν από 10 χρόνια. Βεβαίως, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 έγιναν προσπάθειες να μπουν κάποιοι κανόνες αξιοκρατίας και ορθολογισμού στις προσλήψεις στο Δημόσιο. Και αναμφισβήτητα το ΑΣΕΠ αποτέλεσε πραγματική τομή στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης. Ήταν καίριο χτύπημα στο προπατορικό αμάρτημα της πολιτικής, τους ρουσφετολογικούς διορισμούς στο δημόσιο. Κι αυτό οπωσδήποτε περιποιεί τιμή στον εισηγητή του θεσμού, στον ευπατρίδη πολιτικό Αναστάσιο Πεπονή, που καθιέρωσε διαφανείς, αξιοκρατικές, αδιάβλητες διαδικασίες, που παρά την αρχική καχυποψία, σήμερα δεν αμφισβητούνται από κανέναν».
Ο κυβερνητικός βουλευτής υποστήριξε ότι «πρέπει να γίνεται αυστηρή ιεράρχηση των πραγματικών αναγκών της δημόσιας διοίκησης. Το ερώτημα δεν πρέπει να είναι πώς θα βολευθούν κάποιοι στο δημόσιο, που ακόμη αποτελεί όνειρο για πολλούς, αλλά πώς το κράτος θα ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες του πολίτη».