Επισήμανε ότι «οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία, και με τη σημερινή τους κινητοποίηση, απαίτησαν την άμεση ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, μονιμοποίηση των συμβασιούχων, ένταξή τους στα ΒΑΕ, αυξήσεις στους μισθούς κ.ά. Διατράνωσαν, μάλιστα, την αντίθεσή τους στις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, στις καταργήσεις νοσοκομείων και στη λειτουργία τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια διεκδικώντας κρατική χρηματοδότηση, και όχι τη μετατροπή νοσοκομείων σε εμβολιαστικά κέντρα».
Όσον αφορά το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Υγείας, που προβλέπει την κύρωση σύμβασης δωρεάς του Ιδρύματος Νιάρχου με το Ελληνικό Δημόσιο για την ενίσχυση του τομέα της Υγείας, επισήμανε ότι «κινείται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή των εργαζομένων που αγωνίζονται. Κατήγγειλε τις ευθύνες της σημερινής, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων για την πολιτική που εφαρμόζουν υπέρ της πλουτοκρατίας, μια πολιτική που από τη μία πετσοκόβει τα κονδύλια για τη Δημόσια Υγεία και από την άλλη συμβάλλει ώστε το δικαίωμα των ασθενών και του λαού στη Δημόσια Υγεία να παρουσιάζεται ως προσφορά από αυτούς που καταδικάζουν τον λαό στην εξαθλίωση.
Με τους όρους της σύμβασης, το Ίδρυμα Νιάρχου αποκτά με έμμεσο τρόπο δικαιώματα ελέγχου και παρέμβασης σε τομείς που αφορούν τη δωρεά. Οι κυβερνήσεις αξιοποιούν τέτοιου είδους κινήσεις ώστε να συμφιλιωθούν οι εργαζόμενοι με την αντίληψη πως μπορεί να προκύψει κάποιο ψίχουλο από τη δήθεν ανάπτυξη, αλλά και το ότι οι κοινωνικές υπηρεσίες και παροχές δεν είναι δικαίωμα, αλλά φιλανθρωπία και πρόσθεσε πως όσο εντείνεται η αντιλαϊκή επίθεση με τη μείωση των κονδυλίων για την Υγεία - Πρόνοια, τόσο θα προβάλλονται οι πρωτοβουλίες των επιχειρηματιών για την Υγεία και όχι μόνο. Οι δωρεές αποτελούν το άλλοθι και το αντάλλαγμα των καπιταλιστών για να συνεχίζουν και να αυξάνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων και να εμπορευματοποιούν τις λαϊκές ανάγκες» υπογράμμισε ο Γ. Λαμπρούλης. Έφερε «μία σειρά συγκεκριμένα παραδείγματα με τα αποτελέσματα της ασκούμενης πολιτικής, όπως το γεγονός ότι ολόκληρη η Ανατολική Αττική δεν διαθέτει ούτε ένα δημόσιο νοσοκομείο, παρά ορισμένα μισολειτουργούντα Κέντρα Υγείας, η Θεσσαλονίκη είναι χωρίς παιδιατρικό νοσοκομείο εδώ και δεκαετίες, ενώ η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας είναι διαλυμένη, υποστελεχωμένη με εναλλασσόμενο προσωρινό προσωπικό.
Για το ΚΚΕ η ενίσχυση της Δημόσιας Υγείας πρέπει να αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του κράτους, τα νοσοκομεία να χρηματοδοτούνται πλήρως από τον κρατικό προϋπολογισμό, να στελεχώνονται με μόνιμο προσωπικό, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και με σύγχρονο μηχανολογικό εξοπλισμό», κατέληξε ο Γ. Λαμπρούλης.