Ο μικρασιατικής καταγωγής βουλευτής στην Επίκαιρη Ερώτησή του σημειώνει ότι «το 2022 συμπληρώνονται 100 έτη από την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Με την καταστροφή της Σμύρνης, τον απηνή διωγμό των Ελλήνων στις μικρασιατικές ακτές και στον Πόντο, τη βίαιη εκδίωξή τους από τις πατρογονικές εστίες τους, αλλά και την αναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, που ακολούθησε, ήλθε το τέλος της τρισχιλιόχρονης παρουσίας του μικρασιατικού ελληνισμού.
Όπως αποδεικνύουν και οι πλέον πρόσφατες επιστημονικές μελέτες, αλλά και όπως επισήμως έχει νομοθετήσει η Βουλή των Ελλήνων, η εξάλειψη του ελληνισμού στη Μικρασία αποτελούσε τμήμα του γενικότερου σχεδίου της εξαφάνισης του χριστιανικού στοιχείου και της δημιουργίας ενός θρησκευτικά ομοιογενούς τουρκικού κράτους, και γι’ αυτόν τον λόγο συνιστά και Γενοκτονία.
Η επετειακή συγκυρία επιβάλλει εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας την ευρεία ανάδειξη του γεγονότων, παρ’ όλη την τραγικότητά τους, σε όλες τους τις ιστορικές διαστάσεις με μια ποικιλία δράσεων και πρωτοβουλιών.
Κι αυτό, διότι, κατά πρώτον, συνιστά οφειλή προς τους Έλληνες της Μικράς Ασίας, οι οποίοι είτε βρήκαν βίαιο θάνατο στη διάρκεια των εκτεταμένων εκκαθαρίσεων και εκτοπίσεων, είτε βρέθηκαν ανέστιοι πρόσφυγες, μόνο με τα εικονίσματά τους, στην Ελλάδα.
Κατά δεύτερον, οι αλησμόνητες πατρίδες της Ανατολής για τρεις χιλιάδες χρόνια αποτελούσαν τμήμα του ελληνικού κόσμου, φάροι πολιτισμού και γέφυρες επικοινωνίας με τον ασιατικό χώρο. Σε αυτές τις περιοχές γεννήθηκε η φιλοσοφία, αναπτύχθηκαν οι τέχνες και τα γράμματα, και αργότερα αποτέλεσαν την καρδιά του Ορθόδοξου Βυζαντίου. Ακόμη και πριν το βίαιο τέλος στις μικρασιατικές ακτές και στον Εύξεινο Πόντο άνθιζαν το διεθνές εμπόριο και τα γράμματα. Αυτή η ανεκτίμητη ιστορική κληρονομιά παραμένει εσαεί κτήμα του ελληνισμού, που θα πρέπει να την αναδεικνύει κάθε φόρα υπό τα φώτα των νέων θεωρήσεων της επιστήμης».
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος υπογραμμίζει ότι «η φετινή επέτειος πρέπει να αποτελέσει την αφορμή ενός εθνικού αναστοχασμού, ως συνέχεια του ανάλογου που επιχειρήθηκε για τα 200 έτη από την Εθνική Επανάσταση του 1821.
Είναι η ευκαιρία να εγκύψουμε στη μελέτη και στην ανάδειξη των θετικών, αλλά και αρνητικών παραγόντων που οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα, όπως και στο μέγα επίτευγμα της αφομοίωσης του προσφυγικού πληθυσμού στο ελλαδικό κράτος.
Οι επιλεγμένες δράσεις πρέπει να συμπεριλάβουν όλη την ελληνική επικράτεια και, βεβαίως, να στοχεύσουν πρωτίστως στην ενημέρωση των νέων. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, ήδη, έχει ανακοινώσει σχετικές εκδηλώσεις και μάλιστα σε βάθος τριετίας».