Της Νατάσας Πολυγένη
Φωτ.: Κ. Τσάντζος

Μια βόλτα στο παζάρι… Αυτό είναι το «μενού» για αυτήν την εβδομάδα πολλών οικογενειών της Λάρισας αλλά και των γύρω χωριών. Το γεγονός του φθινοπώρου. Ένα γεγονός που περίμεναν πώς και πώς έμποροι και επισκέπτες, αφού ο κορονοϊός για δύο χρόνια δεν είχε επιτρέψει την πραγματοποίησή του.
Το Παζάρι της Λάρισας όμως επέστρεψε και η τεράστια προσέλευση κόσμου απέδειξε ότι ο φόβος για τον ιό έχει παραδώσει τη σκυτάλη στην ανάγκη για ζωή, για μια καθημερινότητα όπως την ξέραμε τα προηγούμενα χρόνια.
Από το Παζάρι θα περάσουν πάρα πολλοί και πολλοί θα τιμήσουν το «έθιμο» που θέλει να μη φύγεις χωρίς να έχεις πάρει κάλτσες, εσώρουχα, κάστανα και Χαλβά Φαρσάλων. Εξάλλου, η μαγεία του Παζαριού κρύβεται στην εικόνα, στους θορύβους και στις μυρωδιές. Εκεί που η τσίκνα από τις ψησταριές μπλέκεται με την καραμέλα και το βούτυρο από τον χαλβά, τα καραμελωμένα φυστίκια και μήλα. Εκεί που τα προϊόντα τοποθετούνται με επιμέλεια πάνω σε πάγκους προς τέρψιν οφθαλμών, εκεί που η τιμή δεν βρίσκεται σε ετικέτα, αλλά φιγουράρει σε αυτοσχέδιες ταμπέλες μεγάλων διαστάσεων γραμμένες στο χέρι.
Οι κάλτσες είναι το είδος που «φεύγει» περισσότερο στο Παζάρι και αυτό έχει την εξήγησή του. Το μυστήριο «της χαμένης κάλτσας» καλά κρατεί. Δεν υπάρχει σπίτι που να μην του έχει συμβεί. «Πώς γίνεται να έχω τόσες μονές κάλτσες στο συρτάρι αφού όταν τις βάζω στο πλυντήριο είναι δύο; Όσες και να πάρω πάλι θα λείπουν» λέει μια κυρία δίνοντας 5 ευρώ στην κυρία που μόλις της πούλησε ένα πακέτο από αυτό το πολύτιμο είδος προς εξαφάνιση.
Το Σαββατοκύριακο το Παζάρι έχει την τιμητική του, ενώ σήμερα Κυριακή η κίνηση αναμένεται να είναι αυξημένη από το πρωί, καθώς για τους περισσότερους είναι αργία και τα παιδιά δεν έχουν σχολείο. Ευκαιρία για γκιζέρι λοιπόν στους πάγκους που είναι φορτωμένοι με ρούχα, παπούτσια, οικιακά σκεύη, παιχνίδια, χαλιά, κουρτίνες και ό,τι άλλο βάνει ο νους. Οι τιμές, σύμφωνα με όσους ήδη πρόλαβαν και έκαναν μια διερευνητική βόλτα -γιατί το Παζάρι δεν είναι για μια φορά, πρώτα πας βλέπεις και μετά ξαναπάς και αγοράζεις- είναι περίπου στα επίπεδα προ ενεργειακής κρίσης, προ κορονοϊού, αλλού λίγο πιο τσιμπημένες αλλού στα ίδια.
ΛΙΣΤΑ ΑΓΟΡΩΝ
Τα ραντεβού για το Παζάρι έχουν ήδη κλειστεί, όπως επίσης έτοιμη είναι και η λίστα όσων το περίμεναν για να πάρουν κάποια πράγματα σε χαμηλότερες τιμές. «Με τρία παιδιά και ανάγκες για κάλτσες, πιτζάμες και φόρμες για το σχολείο, τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Συνήθιζα να περιμένω να ανοίξει το Παζάρι για να τα αγοράσω και μάλιστα ψώνιζα και από συγκεκριμένους εμπόρους που γνωρίζω καλά ότι έχουν βιοτεχνίες. Ελπίζω να τους βρω και φέτος. Όχι ότι και στην αγορά της Λάρισας δεν θα βρεις αυτό που θες και στα χρήματα που διαθέτεις, αλλά στο Παζάρι είναι αλλιώς, έχει μια μαγεία. Έρχεσαι στο Παζάρι για το παζάρι. Εδώ δεν ντρέπεσαι να διαπραγματευτείς την τιμή. Το κακό είναι ότι κάθε φορά το περιμένουμε και όταν ξεκινά δεν έχουμε τα λεφτά που θα θέλαμε» λέει η Δήμητρα, που τη συναντήσαμε το μεσημέρι της Παρασκευής, πρώτης μέρας του παζαριού, στην είσοδο.
«Θα ξανάρθω, βρήκα μια ευκαιρία που τα παιδιά είναι στο σχολείο να ρίξω μια ματιά και εννοείται θα το επισκεφτούμε όλοι μαζί οικογενειακώς. Εξάλλου και στα παιδιά αρέσει, απλώς εμείς επιλέγουμε μεσημέρι για να μην έχει πολύ συνωστισμό και να μπορέσουμε να ψωνίσουμε με μεγαλύτερη άνεση» καταλήγει.
Ένα δίκιο το έχει, το βράδυ όμως το Παζάρι έχει άλλη χάρη… Τα φώτα του λούνα παρκ, το χτύπημα των μαχαιριών στους πάγκους με τα ζεστά ταψιά χαλβά, η γλυκιά πρόσκληση για δοκιμή, τα τραγούδια και γενικά όλη αυτή η οχλαγωγία από τις φωνές μικροπωλητών, επισκεπτών, διαμαρτυρίες παιδιών που κουράστηκαν και θέλουν να πάνε στο λούνα παρκ… είναι ένας άλλος κόσμος, βγαλμένος θαρρείς από άλλη εποχή, έτοιμος να σε υποδεχτεί γιομάτος χρώματα, αρώματα και ήχους!