Η συλλογή από άποψη θεματική παρουσιάζει μια ποικιλία. Περιέχει ποιήματα ερωτικά, φυσιολατρικά, πολιτικά και κοινωνικά. Σε άλλα ποιήματα ο Σχίζας είναι λυρικός και σε άλλα δραματικός. Λυρικά είναι τα ερωτικά και τα φυσιολατρικά ποιήματα, στα οποία συναντούμε ωραίες εικόνες και περιγραφές: «Είσαι εσύ το φως που λιώνει το κερί / και δίνεις δύναμη, πνοή στην άψυχη και άκαρδη ζωή» («Η άνοιξη»).- «Γλυκοχαράζει, / το δροσερό πρωινό αεράκι ξυπνά τις αισθήσεις. / Η κορυφή του Ολύμπου αχνοφέγγει, / ενώ το θρόισμα των φύλλων απορρέει / μια ευχάριστη θαλάσιια αύρα» («Το φαράγγι του Ενιππέα»). Δραματικά είναι τα φιλοσοφικά, πολιτικά και κοινωνικά ποιήματα. Σ’ αυτά κυριαρχεί η αφήγηση και ο διάλογος. Στα φιλοσοφικά μάλιστα ποιήματα είναι ευδιάκριτος ο προτρεπτικός και διδακτικός τόνος. Εκείνο που παρατηρεί κανείς διαβάζοντας την ποιητική συλλογή είναι ότι μέσα από τα ποιήματα ο Σχίζας εκφράζει μια ευαισθησία, μια θετική στάση προς τη ζωή και μια αγωνιστικότητα (βλ. τα ποιήματα «Μπορώ», «Προχώρα», «Η ελπίδα», «Κράτα» και «Κουράγιο»).Έχοντας τις κεραίες υψωμένες παρατηρεί ακόμη και στηλιτεύει τα αρνητικά φαινόμενα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής (βλ. π.χ. τα ποιήματα «Διαίρει», «Ο υπουργός», «Ίσως», «Ο άφιλος» και «Ο άκαρδος»). Ο φιλόλογικος του «οπλισμός» τον βοηθά να έχει μια γενικότερη ματιά στα πράγματα.
Τα περισσότερα ποιήματα είναι γραμμένα σε ελεύθερο στίχο, εκτός από κάποια σε παραδοσιακό στίχο. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι η καθομιλουμένη. Από την πρώτη κιόλας συλλογή αρθρώνει τη δικιά του φωνή. Έχει το δικό του προσωπικό ύφος. Η ποίησή του διακρίνεται για τη λιτότητα των εκφραστικών μέσων. Ο Σχίζας ενδιαφέρεται να εκφράσει την ουσία. Γι’ αυτό απουσιάζουν τα κοσμικά επίθετα και τα σχήματα λόγου σε μεγάλο βαθμό.Το ουσιαστικό και το ρήμα κρατούν όλο το βάρος του ποιήματος. Επίσης διακρίνεται για την απλότητα. Ο Λ. Πολίτης, ο σημαντικός αυτός μελετητής του Σολωμού και γενικότερα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, έλεγε ότι το να γράψει κανείς απλά είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Άλλο στοιχείο της ποίησής του είναι η αμεσότητα. Το επιτυγχάνει χρησιμοποιώντας πότε το α’ πρόσωπο και πότε το β’ ή εναλλάσσοντάς τα μέσα στο ίδιο το ποίημα.Έτσι τα ποιήματά του παρουσιάζουν μια γραμμική ανάπτυξη. Δηλ. υπάρχει μια νοηματική σύνδεση ανάμεσα στα γραφόμενα. Το νόημα είναι σαφές.
Πιστεύω ότι ο Χρ. Σχίζας θα συνεχίσει το δημιουργικό του έργο στον χώρο της ποίησης και θα μας δώσει στο μέλλον και άλλα αξιόλογα δείγματα.
Γιάννης Χρ. Ζαρογιάννης,
δρ. φιλολογίας - συγγραφέας