Στα παλαιότερα χρόνια η Μιντζιά αποτελούσε ένα είδος αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, καθώς συγκεντρώνονταν κάποιο βράδυ στο σπίτι ενός νοικοκύρη όλα τα αγόρια και κορίτσια του χωριού για να τον βοηθήσουν στο ξεσπύρισμα του καλαμποκιού. Είχε όμως και έναν επικοινωνιακό χαρακτήρα, αφού είχαν την ευκαιρία αγόρια και κορίτσια να «ιδωθούν», να φλερτάρουν, να τραγουδήσουν τραγούδια της παρέας και να περάσουν μια ευχάριστη βραδιά. Το έθιμο της Μιντζιάς αποτελεί ένα τοπικό λαογραφικό στοιχείο που χαρακτηρίζεται από τη μοναδικότητα.

Στον χαιρετισμό του ο, καταγόμενος από το Δίλοφο, δήμαρχος Κιλελέρ Θανάσης Νασιακόπουλος ανέφερε μεταξύ των άλλων ότι «η Μιντζιά γίνεται στο πλαίσιο της αλληλογνωριμίας των νέων, της σύσφιξης των σχέσεων των καταγόμενων από το Δίλοφο και της ανασύστασης της φιλίας τους με τους κατοίκους- φίλους των γειτονικών χωριών. Η αναβίωση τέτοιων εθίμων καταδεικνύει την ανάγκη των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής να επιστρέψουν στην παράδοση και να θυμηθούν πράγματα που έφερναν τους κατοίκους πιο κοντά».

Τη γιορτή πλαισίωσαν τα χορευτικά συγκρότημα «Χαλκοδόνιο» που απαρτίζεται από χορευτές των χωριών Δίλοφος, Μύρα, Σοφό, Καλό Νερό και του Συλλόγου «Η Ανατολική Ρωμυλία» Ν. Λάρισας. Το γλέντι στήθηκε υπό τους ήχους ζωντανής μουσικής με ελληνικούς και ιδιαίτερα θρακιώτικους χορούς. Προσφέρθηκαν διάφορα εδέσματα που ετοίμασαν οι γυναίκες του χωριού και της Λάρισας, πλούσιοι μεζέδες και άφθονο κρασί. Ο αρχικός στόχος να καθιερωθεί η Μιντζιά ως ετήσια εκδήλωση σαν όπλο στο χρόνο και στη λήθη έγινε πραγματικότητα.

Η γιορτή διοργανώθηκε από τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Περιβάλλοντος του Δήμου Κιλελέρ σε συνεργασία με την τοπική Κοινότητα Διλόφου. Υπεύθυνος για την οργάνωση, επιμέλεια και συντονισμό της εκδήλωσης είχε ο, καταγόμενος από το Δίλοφο, Χρήστος Ζαβράκας, δάσκαλος-καθηγητής ΤΕΙ.