Επίκεντρο της εκδήλωσης η σημασία της  βλεμματικής επαφής και επικοινωνίας, οι διαταραχές που "έρχονται" όταν αυτή απουσιάζει, αλλά και το πώς οι άνθρωποι στο διηνεκές των αιώνων είχαν δώσει στο βλέμμα ακόμη και υπερφυσικές ικανότητες και στο πώς απέδωσαν οι ζωγράφοι κατά εποχές το βλέμμα. Την εκδήλωση άνοιξε η υπεύθυνη για τον συντονισμό και την οργάνωση των εκδηλώσεων της Πινακοθήκης κ. Ιωάννα Δεληγιάννη και αφού καλωσόρισε το πολυάριθμο κοινό σημείωσε τη σημασία αυτής της εκδήλωσης καθώς και τους λόγους που τους οδήγησαν να τη διοργανώσουν και να μιλήσουν για το βλέμμα. Ακολούθως τον λόγο πήρε η αντιπρόεδρος της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας-Μουσείου Γ.Ι. Κατσίγρα Αννυ Ψάρρα που τόνισε μεταξύ άλλων ότι "θέλω να αναφερθώ για τη δουλειά που γίνεται σ' αυτόν τον χώρο και θέλω να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους που δουλεύουν σ' αυτή τη δομή πολιτισμού". Εν συνεχεία ο ψυχίατρος-διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αλέξης Θωμάς, που ήταν και ο συντονιστής της εκδήλωσης, έκανε ένα σύντομο σχόλιο για τα μάτια που έχουν υμνηθεί κατά καιρούς από ποιητές, αλλά και από τη λαϊκή μας παράδοση και παρουσίασε τα βιογραφικά των "επίτιμων" καλεσμένων που ήταν η ψυχαναλύτρια Κλειώ Μπουρνόβα κι ο ζωγράφος Γιάννης Αδαμάκης.
Αμέσως μετά η κ. Μπουρνόβα που ιδιωτεύει στη Λυών της Γαλλίας επισήμανε μεταξύ άλλων ότι "Όταν το βλέμμα του άλλου είναι φορτισμένο με θλίψη, πρόσφατων ή αξεπέραστων πενθών, καταθλίψεων, απογοητεύσεων, αγωνίας, τραυματικών εμπειριών, αυτό το ράγισμα που λέει ο ποιητής εισχωρεί μες την ψυχή του παιδιού και απορροφάει την ενέργειά του. Ο κόσμος αδειάζει, το παιδί κοιτάει για να επανορθώσει, να θεραπεύσει ή απομακρύνεται, αποστρέφει το βλέμμα του που το γεμίζει με ό,τι βρει. Προσπαθεί να αποφύγει τον ραγισμένο καθρέφτη που εγκαταστάθηκε μέσα του".
Επειτα τον λόγο πήρε ο ζωγράφος Γιάννης Αδαμάκης που έκλεισε την εισήγησή του διαβάζοντας ένα κείμενό του το οποίο έλεγε: ταξιδεύω, προσδοκώ, περιφέρομαι. Ο προορισμός, μια υπόσχεση. Φτάνω στην πόλη. Δρόμοι, μυρωδιές, ευχές. Παρουσίες ανθρώπων. Ιχνη πρόσφατα, περασμένα, κρυμμένα, ξεχασμένα. Ιχνη ταπεινά, μεγαλόπρεπα, επιβλητικά, λαμπερά, ευτελή, ατελέσφορα. Χάνομαι, επιλέγω αντιφατικές διαδρομές, κρύβομαι στο πλήθος, σταματώ στο κόκκινο. Διεκδικώ την ιδιωτικότητά μου. Νιώθω αόρατος, ελαφρύς, χωρίς το βάρος των εμπειριών μου. Ξεπλένω τις ιδέες μου. Με θαμπώνουν τα φώτα της σκηνής. Αλλάζω ρόλους. Αναστατώνομαι με το ενδεχόμενο μιας τυχαίας συνάντησης. Επειτα κουράζομαι. Παλιννοστώ στη μοναξιά της καθημερινότητάς μου. Επιστρέφω σε σχέδια που δεν ευοδώθηκαν, σε απατηλές υποσχέσεις, σε γεγονότα, πλάνα, προσμονές. Τριγυρίζω πάλι σε οικείους χώρους, δεν σκοντάφτω στα έπιπλα, καταγράφω εμπειρίες, καταγράφω εικόνες, ξαναζώ τις σκέψεις μου". Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ο περιφερειακός σύμβουλος Νίκος Πουτσιάκας, η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Σταυρούλα Σδρόλια, ο επίσημος έφορος Αρχαιοτήτων Λεωνίδας Χατζηαγγελάκης, ο δικηγόρος Γιάννης Διαμάντης και πάρα πολύς κόσμος.