Τολμά κανείς να πει ότι ο Κώστας Νταής αποτελεί μια μοναδική περίπτωση Λαρισαίου καλλιτέχνη, που τα τελευταία χρόνια ασχολείται τόσο στοχαστικά και με τέτοια βαθύτητα με το τοπίο της Λάρισας σε βαθμό που να αγγίζει τα όρια της ποιητικής δημιουργίας, αλλά μέσω του χρωστήρα του.

Κοιτάς τη ζωγραφική του από κάποια απόσταση γιατί υποθέτεις ότι θα κάνεις πιο συγκεκριμένη την εικόνα που ζωγραφίζει. Το αιώνιο ανθρώπινο λάθος, να ψάχνεις για φόρμα στο συναίσθημα... Αυτό που σίγουρα βλέπεις και νιώθεις είναι η πλημμύρα των χρωματικών τόνων, που όσο πλησιάζεις σε κατακλύζει και σου δημιουργεί την εντύπωση ότι τα χρώματα ξεπερνούν τη διάσταση του τελάρου και τείνουν να ενωθούν με τον ορίζοντα.

Η κυριαρχία των μπλε και πράσινων τόνων πάνω στις γήινες αποχρώσεις των υδατογραφιών του εξισορροπούν τις συνθέσεις και καταλήγουν σε γνωστές εικόνες της θεσσαλικής υπαίθρου.

Ο Κώστας Νταής με ιδιαίτερη ικανότητα δημιουργεί -μέσα από τις φαινομενικά αφηρημένες του φόρμες και με τη δύσκολη τεχνική της υδατογραφίας- τον δικό του ρεαλισμό.

Η νέα δουλειά του Κώστα Νταή δείχνει τη συνεπή συνέχεια του ήδη γνωστού του έργου. Η εξέλιξη της εικόνας που δίνει ο Κ. Νταής από τον συγκεκριμένο εικονικό ιμπρεσιονισμό, στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό, είναι χρονικά σαφέστατη. Το θέμα του παραμένει το ίδιο. Το τοπίο του λαρισινού κάμπου, αλλά και γενικότερα το ελληνικό τοπίο, πλούσιο σε φωτεινούς τόνους. Το έργο του λέει όσα θέλει να πει για τη ζωή και τον κόσμο ο ίδιος, σε μια άψογη εικαστική γλώσσα.

Μέσα από την έννοια «τοπίο» όπως με τις παλαιότερες δημιουργίες του στις σειρές «Πηνειός» και «Γη Λαρισαίων», έτσι και τώρα, ο Λαρισαίος ζωγράφος μάς δίνει τη μεγάλη αγάπη του για τη φύση, μια αγάπη καταφύγιο και φυγή που τη νιώθει σαν φυσική αναπνοή της Τέχνης, γιατί από κει εισπνέει το δικό του οξυγόνο.

Ν.