Πολλά χρόνια αργότερα η τεχνολογία έκανε το θαύμα της. Ξανασυναντηθήκαμε μέσω facebook και ξανασυστηθήκαμε. Ο Απόστολος, δημοσιογράφος του Euronews στην Αθήνα και εγώ της «Ε». Πώς τα φέρνει η ζωή, σκέφτηκα. Κάπως έτσι άρχισα να μαθαίνω για τη ζωή του και τα επαγγελματικά του βήματα. Ταξίδια, αποστολές, ρεπορτάζ και μέσα σε όλα αυτά και ένα μουσικό άλμπουμ… «Ο Αόριστος». Ο Απόστολος Στάικος μέσα από τους στίχους των τραγουδιών άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του, με σταθερά του τη δημοσιογραφία. Εξάλλου, όπως ο ίδιος λέει, τα ρεπορτάζ αλλά και τα τραγούδια υπηρετούν τον ίδιο σκοπό: λένε μια ιστορία. Η ιστορία φυσικά θα πρέπει να είναι καλογραμμένη… κάτι που στην περίπτωση του «Αόριστου» φαίνεται ότι έχει συμβεί διαβάζοντας κανείς τους στίχους που παντρεύτηκαν ιδανικά, με τη μουσική του Γιώργου Κωνσταντινίδη και τις φωνές του Θοδωρή Νικολάου και της Παυλίνας Κατσή. Ο Απόστολος στον «Αόριστο» υφαίνει λέξεις με στοργή και αγάπη και φέρνει μελωδίες και ιστορίες για δύσκολους έρωτες, για ζορισμένους και «αμφίβιους» ανθρώπους. Για βλέμματα που ανταλλάσσουμε βιαστικά στο μετρό, για οριστικά «αντίο» που λένε ψέματα στον ίδιο τους τον εαυτό, αλλά και για ανάσες που κρύβονται τις νύχτες στη Συγγρού.«Ο «Αόριστος» μοιάζει με την αίσθηση του χρόνου που όλοι έχουμε χάσει. Ζούμε στιγμές από το μέλλον ή ένα παρόν που οφείλουμε να συνηθίσουμε;» αναρωτιέται και ο ίδιος.

Η συνέντευξη:

* Δημοσιογράφος και στιχουργός. «Παντρεύονται» εύκολα οι δύο γραφές;

- Αν και πλέον έχω ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ, δεν με θεωρώ στιχουργό. Είμαι ένας δημοσιογράφος που έχει γράψει και κάποια τραγούδια. Αν υπάρξει συνέχεια, αν ακολουθήσουν και άλλα τραγούδια τότε ίσως να νιώσω πως μπορώ να στηρίξω και τις δύο ιδιότητες. Μπορεί στη δημοσιογραφία ο στόχος και τα εργαλεία της δουλειάς να είναι διαφορετικά, μα ρεπορτάζ και τραγούδια λένε μια ιστορία. Αυτό είναι το κοινό τους σημείο και εμένα με γοητεύει η τέχνη της αφήγησης. Ξεκίνησα να γράφω όταν υπηρετούσα τη θητεία μου στον στρατό. Ήμουν έφεδρος αξιωματικός και υπηρετούσα στην Αριδαία του Νόμου Πέλλας. Θυμάμαι πως ήμουν στη Θεσσαλονίκη και άκουσα στο ραδιόφωνο το τραγούδι «Μάτια δίχως λογική» του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα σε στίχους του Ισαάκ Σούση. Τότε σκέφτηκα «τι ωραίοι στίχοι, θέλω και εγώ!». Επέστρεψα στην Αριδαία, κλειδώθηκα στο σπίτι μου και ξεκίνησα να γράφω. Οπότε με χτύπησε αυτό που λένε «δημιουργική ζήλεια». Ως έφηβος, ως μαθητής δεν είχα γράφει μισό στιχάκι, ούτε ποτέ μου κράτησα ημερολόγιο.

* Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Γιώργο Κωνσταντινίδη;

- Γνωριστήκαμε σε ένα σεμινάριο στιχουργικής του «Μικρού Πολυτεχνείου», ενός πολυχώρου σεμιναρίων στην Αθήνα. Έγραφα αλλά δεν ήμουν σίγουρος αν έγραφα στίχους ή ποιήματα και βασικά αν είχαν κάποιο ενδιαφέρον. Ένα βράδυ διάβασα κάποιους στίχους μου. Ο Γιώργος μού ζήτησε να τους μελοποιήσει. Με χαρά ανταποκρίθηκα. Ακολούθησαν καφέδες, συζητήσεις και εξομολογήσεις. Αποφασίσαμε να κάνουμε μαζί ένα άλμπουμ. Τώρα που το σκέφτομαι, έχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε. Αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες, μα τα καταφέραμε. Ο Γιώργος είναι πολύ έμπειρος και αξιόλογος πιανίστας, μα και οι δύο διαπιστώσαμε το εξής: Άλλο η μουσική, άλλο η δισκογραφία. Θάλασσα το πρώτο, ωκεανός το δεύτερο. Μα δεν πνιγήκαμε και πάμε παρακάτω.  

* Γιατί στον «Αόριστο»;

- Γιατί αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό της εποχής μας. Δημιουργοί και ερμηνευτές συζητήσαμε αρκετά για τον τίτλο της δουλειάς και καταλήξαμε πως αυτό που εκφράζει την εποχή μας και τους ανθρώπους της, είναι μια αμήχανη αοριστία, ένα σύννεφο που δεν ξέρεις αν θέλει να φέρει βροχή. Κι αν αυτή είναι μια επιλογή που κάναμε πριν από ένα με ενάμιση χρόνο, στα αλήθεια αυτό που τώρα ζούμε τι ακριβώς είναι και τι θα φέρει; Όταν φύγει ο covid-19, ποια σημάδια θα αφήσει σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Αυτό το άγχος, ο φόβος για το άγνωστο και για όσα ακολουθήσουν, νιώθουμε πως ρίχνουν ένα πέπλο αοριστίας πάνω από το 2020, πάνω από τις ζωές μας. Ακόμη, ο «Αόριστος» μοιάζει με την αίσθηση του χρόνου που όλοι έχουμε χάσει. Ζούμε στιγμές από το μέλλον ή ένα παρόν που οφείλουμε να συνηθίσουμε;

* Ποιο πρόσωπο εμπιστεύτηκες να διαβάσει πρώτο τους στίχους σου;

- Ειλικρινά δεν θυμάμαι ένα πρόσωπο. Ήταν καλοί φίλοι, συμφοιτητές και συγκάτοικοι στο Λίβερπουλ, στο Νότινγχαμ και στη Θεσσαλονίκη. Ήταν η Άννα, η Στέλλα, η Αννίτα και η Σμαρώ. Θυμάμαι πως ζάλισα αρκετούς, ενώ κάποιους τους ξύπνησα και μέσα στη νύχτα για να τους διαβάσω στίχους μου. Είναι η στιγμή που νομίζεις πως έχεις γράψει κάτι όμορφο και σημαντικό. Τώρα θα μου πεις τι σου φταίει ο άλλος... Τίποτα, αλλά είναι φίλοι και αυτοί την πληρώνουν. Ακολούθησαν χρόνια που η δημοσιογραφία είχε τον πρώτο ρόλο, όμως το ήξερα πως θα ερχόταν η ώρα να παρουσιάσω και αυτή την πλευρά του εαυτού μου.

* Ποιο τραγούδι ξεχωρίζεις και γιατί;

- Ένας γονιός αγαπάει όλα του τα παιδιά, μα σε κάποια έχει μια ιδιαίτερη αδυναμία. Θα ξεχωρίσω δύο. Το τραγούδι «Δώδεκα μήνες» αφηγείται την ιστορία ενός άντρα που συμπληρώνει έναν χρόνο άνεργος. Με τον Γιώργο νομίζαμε πως αυτή είναι μια ιστορία της κρίσης που αφήσαμε πίσω μας, μα να που η πανδημία γεννάει μια νέα στρατιά ανέργων. Ο «Αόριστος» λοιπόν από παρελθόν γίνεται παρόν και μάλλον υφαίνει το μέλλον μας. Το τραγούδι «Ιθάκη στο Αιγαίο» αφηγείται την ιστορία ενός Έλληνα που συνομιλεί με έναν μετανάστη. Ο Έλληνας ετοιμάζεται να φύγει από τη χώρα γιατί δεν βρίσκει δουλειά, γιατί εδώ δεν βλέπει μέλλον. Την ίδια ώρα, ο πρόσφυγας πνίγεται για να φτάσει στην Ευρώπη, ελπίζοντας πως θα ξεκινήσει μια καινούρια, μια καλύτερη ζωή. Οι δύο άνθρωποι συνειδητοποιούν πως ο αγώνας είναι κοινός, ενώ αυτά που τους ενώνουν σαφώς πιο σημαντικά απ’ όσα τους χωρίζουν.

Λίγα λόγια για τον Απόστολο Στάικο

Ο Απόστολος Στάικος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979 και μεγάλωσε στον Αμπελώνα Τυρνάβου. Σπούδασε Αρχαία Ιστορία και Αρχαιολογία στο πανεπιστήμιο της Ουαλίας, Πολιτικές Επιστήμες και ΜΜΕ στο πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ και Τηλεοπτική Δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο του ΝότινγχαμΤρεντ. Εργάστηκε ως ρεπόρτερ σε δελτία ειδήσεων και ενημερωτικές εκπομπές της ΕΡΤ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Από το 2012 είναι μέλος της δημοσιογραφικής ομάδας της ελληνικής υπηρεσίας του euronews. Στις αρχές Φεβρουαρίου κυκλοφόρησε ο «Αόριστος», στον οποίο και υπογράφει τους στίχους. Ένα cd με 11 τραγούδια σε μουσική Γιώργου Κωνσταντινίδη και ερμηνείες Θοδωρή Νικολάου και Παυλίνας Κατσή.