Εκτύπωση αυτής της σελίδας

ΔιαβάζουμΕ

Δημοσίευση: 28 Μαϊ 2020 11:55

«Εμφύλιοι Πόλεμοι»
David Armitage
Ο εμφύλιος πόλεμος έχει σταδιακά εξελιχθεί στην πλέον διαδεδομένη, πιο καταστροφική και περισσότερο χαρακτηριστική μορφή οργανωμένης ανθρώπινης βίας. Η «μακρά ειρήνη» που ακολούθησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελεί ένα εν πολλοίς

παραπλανητικό σχήμα λόγου, καθώς οι συγκρούσεις στο εσωτερικό των κρατών, από τη σφαγή στη Ρουάντα και την πρώην Γιουγκοσλαβία μέχρι το Ιράκ και την ανοιχτή πληγή της Συρίας, έχουν πολλαπλασιαστεί σε σχέση με παλαιότερες εποχές. Οι εμφύλιοι είναι πόλεμοι παρατεταμένοι, εκτοπίζουν ολόκληρους πληθυσμούς, όπως υπενθυμίζει η προσφυγική κρίση των ημερών μας, αναζωπυρώνονται εύκολα κι αφήνουν πολύ βαθιά τραύματα στα άτομα και τους λαούς. Ωστόσο, το πώς θα οριστεί ένας εσωτερικός πόλεμος εξαρτάται συχνά από την οπτική γωνία εκείνου που τον ορίζει: αλλιώς τον ορίζει ο κυρίαρχος κι αλλιώς ο επαναστάτης, αλλιώς ο νικητής κι αλλιώς ο ηττημένος, αλλιώς ο άμεσα εμπλεκόμενος κι αλλιώς ο ξένος. Και όταν σ’ έναν εσωτερικό πόλεμο παρεμβαίνουν ξένοι παράγοντες, άραγε ο πόλεμος αυτός παραμένει εμφύλιος; Εντέλει, τι είναι εμφύλιος πόλεμος; Ο Ντέιβιντ Άρμιτατζ επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα αυτό μελετώντας πώς επινοείται και πώς μετασχηματίζεται η έννοια στη μακρά ιστορική διάρκεια.

«Ανθρωποι και ποντίκια»
Τζων Στάινμπεκ
Στο «Άνθρωποι και ποντίκια» ένα έργο της μοναξιάς, της ελπίδας και της απώλειας, ο Τζων Στάινμπεκ δημιούργησε ένα δυνατό και συγκινητικό πορτρέτο δύο ανδρών που αγωνίζονται να κατανοήσουν τη δική τους μοναδική θέση στον κόσμο την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κατάρρευσης το 1929. Έχοντας μόνον ο ένας τον άλλο μέσα στη μοναξιά και την αποξένωσή τους, ο Τζωρτζ και ο φίλος του Λένι, πνευματικά καθυστερημένος αλλά με μεγάλη σωματική δύναμη, ονειρεύονται, όπως συχνά κάνουν οι περιπλανώμενοι, ένα δικό τους σπίτι. Τελικά βρίσκουν δουλειά σε ένα ράντσο στην Κοιλάδα της Σαλίνας. Όμως η τύχη δεν θα είναι με το μέρος τους και όσα θα επακολουθήσουν θα διαψεύσουν το όνειρο για μια άλλη ζωή.

«Ο Αόρατος Τονίνο»
Τζιάνι Ροντάρι
Ο Τονίνο φοβάται πως ο δάσκαλος θα τον σηκώσει για μάθημα, ενώ εκείνος είναι αδιάβαστος. Το μικρό αγόρι εύχεται να γίνει αόρατο και η επιθυμία του ικανοποιείται! Τώρα όμως που κανείς δεν τον βλέπει, πώς μπορεί να γελάει μαζί με τους φίλους του και να χαίρεται τις αγκαλιές της μητέρας του; Ώσπου συναντά έναν ηλικιωμένο κύριο, και τότε θα καταλάβει τι σημαίνει να μη σε βλέπει κανείς και να είσαι μόνος.
Ένα συγκινητικό κείμενο που μέσα από τον απλό και διασκεδαστικό λόγο του Ροντάρι προσφέρει μηνύματα σε μικρούς και μεγάλους. Μια ιστορία για την παιδική ψυχή, για τον παραγκωνισμό των ηλικιωμένων και το συναίσθημα της μοναξιάς και της απομόνωσης που μπορεί να νιώθει ο άνθρωπος σε κάθε ηλικία.

«Ο Φυσητής των ονείρων»
Thibault Prugne, Bernard Villiot
Βόρεια της Βενετίας, στο νησί Μουράνο, που είναι διάσημο σε όλο τον κόσμο για τους μάστορες της τέχνης του φυσητού γυαλιού, ένας μυστηριώδης φυσητής χάρισε μια νύχτα την ευτυχία σε ένα παιδί κάνοντάς του ένα απίθανο δώρο: μια μπάλα ονείρου.
Από τότε, όλα τα παιδιά του νησιού ζητούσαν υπέροχα όνειρα. Όμως ποιος είναι ο μυστηριώδης φυσητής των ονείρων;

Gallery άρθρου