«Αυτήν την περίοδο που βιώνουμε γεγονότα -βλέπε κορονοϊός- τα οποία συναντούσαμε μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, είναι αυτά που με κατακλύζουν. Πάντα έχω λόγο μέσα από τη γραφή. Πέρα από ανάγκη έκφρασης είναι και χρέος μου σαν μέλος της ανθρωπότητας...» τονίζει σήμερα σε συνέντευξή της στην «Ε» η Λαρισαία συγγραφέας Μαρία Μητσιούλη. Αφορμή για τη συνέντευξη της βραβευμένης συγγραφέα στάθηκε η πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου «Ζωή... η ζωή μου», με τη Μαρία Μητσιούλη στη συνέντευξή της να αναφέρεται στο νέο της βιβλίο, στο τι την εμπνέει, τι την προβληματίζει, τον «Μίστερ Τζέκιλ και ντόκτορ Χάιντ» που όλοι λίγο πολύ κρύβουμε μέσα μας και κατά πόσο βοηθά ένα ελληνικό λογοτεχνικό βραβείο τον συγγραφέα που το έχει κερδίσει. Η Λαρισαία λογοτέχνης αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «Αυτό που βοηθάει κατά τη γνώμη μου έναν συγγραφέα, είναι το αναγνωστικό κοινό που θα τον αποδεχτεί και θα τον αγκαλιάσει».

Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή

• Κυρία Μητσιούλη, πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο σας μυθιστόρημα «Ζωή... η ζωή μου». Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο γι’ αυτό;
-Η έμπνευση για να γραφτεί το βιβλίο αυτό ήταν η ίδια η Ζωή από μόνη της. Η ηρωίδα του βιβλίου μου. Η Ζωή η οποία με τσιγκλούσε να μιλήσω γι’ αυτήν. Με παρότρυνε για να τη λυτρώσω μέσα από τις λέξεις μου. Ήθελε να σας τη συστήσω και να σας αφήσω να την ψυχανεμιστείτε. Να δείτε την καθημερινότητά της και να ταυτιστείτε μαζί της. Είτε βιωματικά, είτε ως απλοί θεατές ή αυτήκοοι μάρτυρες της ζωής της. Η Ζωή είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας. Ίσως να είναι η φίλη, η αδερφή, η μητέρα, η γνωστή μας. Είναι η νοικοκυρά, η αγρότισσα, η επιστήμονας, η εκπαιδευτικός. Η Ζωή είναι μία από εμάς που ζούμε, κινούμαστε, δημιουργούμε ή δραστηριοποιούμαστε μέσα στην κοινωνία που ζούμε. Το μήνυμα που αφήνει η ιστορία της Ζωής, είναι η ίδια η ζωή από μόνη της η οποία δεν ντύνεται με χρώματα «ροζ».

• Η ηρωίδα, η Ζωή, είναι το alter ego σας; Κρύβονται στοιχεία του χαρακτήρα σας στην ηρωίδα;
-Alter ego δεν θα το έλεγα. Γιατί alter ego σημαίνει το άλλο μου εγώ και σε κάποια πράγματα δεν μπορώ να ταυτιστώ. Ούτε σαν επιλογές, ούτε σαν λογική και προσωπικότητα. Μπορεί όλοι μας να κρύβουμε έναν «Τζέκιλ και Χάιντ» μέσα μας, αλλά τόσο όσο. Ναι... στοιχεία μου βλέπω στην ηρωίδα μου, γιατί κακά τα ψέματα όλοι μας γράφουμε έχοντας έναν καθρέφτη μπροστά και θέλοντας να δούμε ένα άλλο εγώ μας. Ή να προβάλουμε κάτι από εμάς. Ωστόσο και πάλι, το τόσο κυριαρχεί.

• Από πού εμπνέεστε;
-Η έμπνευση υπάρχει παντού. Γύρω μας. Σε ό,τι συμβαίνει. Ό,τι φιλτράρουμε. Ό,τι βλέπουμε. Ό,τι ζούμε. Ό,τι ακούμε. Ό,τι μας κεντρίζει το ενδιαφέρον και την περιέργεια. Ό,τι ονειρευόμαστε ή ό,τι θέλουμε να αλλάξουμε. Μία ιστορία. Ένα κουτσομπολιό. Ένα γεγονός στη γειτονιά. Ένα συμβάν στον δρόμο. Έμπνευση μπορεί να είναι κάτι απλό, όσο και κάτι πολύπλοκο. Έμπνευση είναι η ίδια η ζωή.

• Τι σας εμπνέει ή σας προβληματίζει αυτήν την περίοδο και θέλετε να γράψετε γι’ αυτό;
-Η έμπνευση, όπως δήλωσα πιο πάνω, είναι η καθημερινότητά μου. Η καθημερινότητά μας γενικότερα. Αυτήν την περίοδο που βιώνουμε γεγονότα -βλέπε κορονοϊός- τα οποία συναντούσαμε μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, είναι αυτά που με κατακλύζουν. Πάντα έχω λόγο μέσα από τη γραφή. Πάντα εκφράζομαι μέσα από τα μέσα που μου δίνουν τη δυνατότητα να το κάνω. Πέρα από ανάγκη έκφρασης είναι και χρέος μου σαν μέλος της ανθρωπότητας. Περιορίζομαι όμως να εκφράζομαι λογοτεχνικά στο πλαίσιο της μυθοπλασίας, χρησιμοποιώντας ίσως την αλήθεια γύρω μου.

• Έχετε τιμηθεί με διάφορα βραβεία. Πόσο βοηθά ένα ελληνικό λογοτεχνικό βραβείο τον συγγραφέα που το έχει κερδίσει;
-Σαφώς είναι εύσημο και κίνητρο για την επιθυμία μου να συνεχίσω να επικοινωνώ τις σκέψεις μου μέσα από τη γραφή. Η καταξίωση που ήρθε από τα συγκεκριμένα βραβεία, δίνει ώθηση για εξέλιξη. Όμως αυτό έχει να κάνει μόνο με τη ματαιοδοξία της επιθυμίας μου για λογοτεχνική έκφραση. Αυτό που βοηθάει κατά τη γνώμη μου έναν συγγραφέα, είναι το αναγνωστικό κοινό που θα τον αποδεχτεί και θα τον αγκαλιάσει. Κι οφείλω να ομολογήσω πως στάθηκα τυχερή στα πρώτα μου βήματα.