των κινηματογραφόφιλων σε κάθε γωνιά της γης. Για την κλασική ταινία, την πρώτη ομιλούσα του Τσάρλι Τσάπλιν, έχουν γραφτεί χιλιάδες άρθρα και αναλύσεις. Δικαιολογημένα. Αυτός ο αέναος διάλογος με το πέρασμα των δεκαετιών πάντα θα προσφέρει στην καταδίκη του φασισμού. Φέτος, το αθάνατο αριστούργημα συμπληρώνει 80 χρόνια από την πρώτη προβολή του και τα μηνύματά του παραμένουν ζωντανά. Ένα φιλμ, σαν να γυρίστηκε τώρα, δίχως ούτε μία ρυτίδα και με την καλλιτεχνική ματιά, το ανυπότακτο πνεύμα, την ιδιοφυία ενός δημιουργού που, δυστυχώς, ως είδος πλέον εκλείπει. Ο δαιμόνιος Τσάρλι Τσάπλιν εξουδετερώνει κάθε ιδεολογία μίσους, κάθε προσπάθεια υποταγής των λαών, τον ρατσισμό, την τρέλα της εξουσίας, τη φρίκη της θυσίας αθώων ανθρώπων, με την ανελέητη σάτιρα, το γέλιο, αλλά και τις σαφείς μελαγχολικές επισημάνσεις του για τον δρόμο που έχει πάρει η ανθρωπότητα. Άλλωστε ο λατρεμένος «Σαρλώ» είχε εκφράσει με όσους τρόπους μπορούσε -ταινίες, κείμενα, δηλώσεις, δράσεις- την αποστροφή του για τον καπιταλισμό στις ΗΠΑ και την Ευρώπη και την πλήρη κυριαρχία της οικονομικής ολιγαρχίας. Άλλωστε, το οικονομικό κραχ στην Αμερική ήταν πρόσφατο και ο Τσάπλιν είχε διαλέξει να σταθεί δίπλα στον λαό, στα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων, κάνοντας εχθρούς όλους αυτούς που συγκέντρωναν πύργους από δολάρια, ενώ ταυτόχρονα θα πλήρωνε βαρύ τίμημα στην προσωπική του ζωή, αλλά και στο έργο του.

ΜΠΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΤΟΥΝΤΙΟ
Κι ενώ ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ξεκινήσει, ο Τσάπλιν μπαίνει στο στούντιο, παρότι υπήρχαν πολλές ενστάσεις για την παραγωγή της ταινίας, η οποία θα ήταν και η πρώτη του με ήχο. Ο ήχος, όμως, ήταν απαραίτητος για τον συνταρακτικό μονόλογό του στο φινάλε της ταινίας, ένα προφητικό κείμενο ανθρωπιάς.

ΑΓΝΟΗΘΗΚΕ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ, ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Η ταινία είχε μεν πέντε οσκαρικές υποψηφιότητες αλλά τελικά δεν κέρδισε καμία. Το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας πήγε στη «Ρεβέκα» του Χίτσκοκ, ένα αξιόλογο φιλμ, αλλά λίγο... μπροστά στον «Μεγάλο Δικτάτορα».
Οι στενόμυαλοι και υπερσυντηρητικοί της Ακαδημίας Κινηματογράφου έδειξαν για ακόμα μία φορά ότι δεν κατάλαβαν τίποτα. Ούτε την ιστορική συγκυρία, ούτε το μεγαλείο ενός προφήτη, ούτε καν την κινηματογραφική έμπνευση ενός μοναδικού δημιουργού. Η ταινία, πάντως, αγαπήθηκε κι έκανε ένα γιγαντιαίο ρεκόρ εισιτηρίων. Εν αντιθέσει με τους ειδικούς, ο απλός κόσμος είχε καταλάβει...