σε σχέση με τις υπηρεσίες streaming, και μιλά για τα περίπλοκα συναισθήματα που έχει για τις κινηματογραφικές ταινίες αυτήν τη στιγμή. Ενώ ο σκηνοθέτης κλασικών ταινιών, μεταξύ άλλων, των «Raging Bull» (Οργισμένο Είδωλο) και «Taxi Driver» (Ο Ταξιτζής) θα προτιμούσε να κυκλοφορήσουν σε κινηματογραφικές αίθουσες οι ταινίες του, το πιο πρόσφατο φιλμ του «Ο Ιρλανδός» δεν θα είχε φτάσει ποτέ στην οθόνη, αν δεν είχε την οικονομική υποστήριξη του Netflix. Εν τω μεταξύ, η απρόβλεπτη πανδημία έχει οδηγήσει ταινίες της χρονιάς που άξιζαν να προβληθούν σε κινηματογράφους να παρακολουθούνται σε τηλεοπτικές οθόνες. Τις σκέψεις του αυτές μοιράζεται με το κοινό ο Μάρτιν Σκορσέζε σε δοκίμιό του με τίτλο «Il Maestro» που έγραψε για το Harper’s Bazaar, στο οποίο επίσης αναφέρεται στον διάσημο Ιταλό σκηνοθέτη, Φεντερίκο Φελίνι.
Ο Σκορσέζε χρησιμοποιεί τον Ιταλό θρυλικό δημιουργό ταινιών για να υποστηρίξει την άποψη ότι η μαγεία του κινηματογράφου χάνεται τώρα από την επέλαση του περιεχομένου που κυκλοφορεί από στούντιο ταινιών και εταιρείες streaming. «Η τέχνη του κινηματογράφου υποτιμάται συστηματικά, παραμερίζεται, υποβαθμίζεται και μειώνεται στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή με τον όρο “περιεχόμενο”» εκτιμά ο Μάρτιν Σκορσέζε. Η λέξη «περιεχόμενο», εξηγεί ο σκηνοθέτης, έχει μπει στη δημόσια συνείδηση, αλλά πιστεύει ότι είναι σημαντικό να περιγράφονται διαφορετικοί τύποι περιεχομένου.