Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Νέα όψη για την Ακαδημία Πλάτωνος

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Δημοσίευση: 16 Απρ 2021 11:02

Ομόφωνα εγκρίθηκαν κατά τη συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ)

οι μελέτες του Δήμου Αθηναίων και της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών, για την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνος. Η υλοποίηση των μελετών δρομολογείται στο πλαίσιο της συνεργασίας μεταξύ του ΥΠΠΟΑ και του Δήμου Αθηναίων, με την υπογραφή Προγραμματικής Σύμβασης Πολιτισμικής Ανάπτυξης με αντικείμενο τον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος, που θα περιλαμβάνει: Την ανάπλαση και ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνος και του άλσους, ώστε να καταστεί ελκυστικός για τον επισκέπτη, με βάση σχετική μελέτη που κατατέθηκε από τον Δήμο Αθηναίων, καθώς και μελέτη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλεως Αθηνών.
Παράλληλα με την ανάπλαση του αρχαιολογικού χώρου, προχωρούν και οι διαδικασίες για την ανέγερση του Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας, ενός οράματος δεκαετιών. Στο νέο Μουσείο θα παρουσιάζεται η ιστορία της πόλης, μέσα από τα ευρήματα που έχει φέρει στο φως η αρχαιολογική έρευνα δεκαετιών, αριστουργήματα από τα σπλάχνα της πόλης των Αθηνών, τα οποία δεν είχαν τη δυνατότητα να εκτεθούν αλλού και να αφηγηθούν τη δική τους ιστορία.
Το άλσος της Ακαδημίας ήταν από τα τρία σημαντικά άλση της αρχαίας Αθήνας. Ο αρχαιολογικός χώρος της Ακαδημίας Πλάτωνος συμπίπτει με τους αρχαίους «κήπους του Ακαδήμου», έναν κατάφυτο ειδυλλιακό τόπο στο δυτικό προάστιο της αρχαίας Αθήνας, όπου από τον 6ο π.Χ. αι. είχε ιδρυθεί το Γυμνάσιο της Ακαδημίας, όπως τα αντίστοιχα Γυμνάσια του Λυκείου και του Κυνοσάργους στα Ανατολικά και Νοτιοανατολικά του αρχαίου άστεως αντίστοιχα.
Σε αυτόν τον χώρο, όπου υπήρχαν και ιερά των Μουσών, της Αθηνάς, του Διός Μορίου, του Ηφαίστου, του Ηρακλέους κ.ά., απέκτησε γη ο Πλάτων και ίδρυσε το 387 π.Χ. τη Φιλοσοφική του Σχολή, που ονομάστηκε εκ του τόπου Ακαδημία, προσφερόταν για την παιδεία και την άθληση συγχρόνως και θεωρείται το πρώτο πανεπιστήμιο της ανθρωπότητας. Από εδώ προκύπτει η ονομασία Ακαδημία για όλα τα πνευματικά-επιστημονικά ιδρύματα του σύγχρονου κόσμου, αλλά και η έννοια του πανεπιστημιακού campus διεθνώς. Η σχολή λειτούργησε επί αιώνες και έκλεισε το 529 μ.Χ., με διάταγμα του Ιουστινιανού, όπως και οι άλλες φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας.
Σημαντικό τοπόσημο στην κυριολεξία αποτελεί η λίθινη στήλη του 500 π.Χ. με την επιγραφή «όρος της Ακαδημίας», που βρέθηκε στη θέση της (κατά χώραν) σε σωστική ανασκαφή στην περιοχή και αποδεικνύει την ταύτιση του σημερινού κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου με την αρχαία Ακαδημία.
Η εξαιρετική σημασία του χώρου αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι στην αρχαιότητα ο «δρόμος προς την Ακαδημία» συνέδεε το Δίπυλον, την επισημότερη και μεγαλύτερη πύλη των τειχών του αρχαίου άστεως στον Κεραμεικό, με την Ακαδημία του Πλάτωνος. Εκατέρωθεν του δρόμου αυτού είχε αναπτυχθεί το Δημόσιο Σήμα.
Από την εποχή του Μεσοπολέμου, οπότε άρχισαν οι έρευνες με δαπάνες του ομογενούς Παναγιώτη Αριστόφρονος υπό την αιγίδα της Ακαδημίας Αθηνών, αλλά και κατά τις δεκαετίες του ’60, του ’80 και ιδιαιτέρως του ’90, οπότε με τη σύμπραξη του Υπουργείου Πολιτισμού και του τότε ΥΠΕΧΩΔΕ έγιναν μαζικές απαλλοτριώσεις ιδιοκτησιών με αποτέλεσμα την εκτεταμένη μετεγκατάσταση κατοίκων, επαγγελματιών και βιοτεχνών, για να καταλήξουμε στη σημερινή εικόνα του αρχαιολογικού χώρου έκτασης περίπου 135 στρεμμάτων. Παρά τη βαρύνουσα σημασία του χώρου, που συμπίπτει με το αρχαίο αλσώδες προάστιο και το Γυμνάσιο της Ακαδημίας, όπου ίδρυσε ο Πλάτων τη φιλοσοφική του σχολή, η σημερινή περιοχή γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο αποτελεί μία από τις υποβαθμισμένες γειτονιές της δυτικής Αθήνας (μία από τις πέντε συνοικίες της 4ης Δ.Κ.), και μάλιστα παραγνωρισμένη ως προς την πολιτιστική της υπεραξία.
Με το νέο πρόγραμμα παρεμβάσεων που δρομολογούνται τώρα, το 2021, θα επέλθει η ουσιαστική αναβάθμιση και αποκατάσταση των μνημείων του αρχαιολογικού χώρου και του πάρκου που το περιβάλλει, με βάση τις σύγχρονες αρχές για τη διαμόρφωση και ανάδειξη του μνημειακού και του φυσικού περιβάλλοντος, αντάξιου της οικουμενικής πολιτιστικής υπεραξίας της Ακαδημίας του Πλάτωνος.