Η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας - Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα, οργανώνει την έκθεση «Σειρήνες: το τέλος του ταξιδιού» του Γιώργου Λαζόγκα, με έργα ζωγραφικής μικρών και μεγάλων διαστάσεων, βίντεο-προβολές, περιβάλλον - εγκατάσταση, και σχέδια στις 19 Φεβρουαρίου στις 8 μ.μ. Ο Λαζόγκας γεννήθηκε στη Λάρισα και δεν έχασε ποτέ την επαφή με την πόλη και τον κόσμο της. Στήριξε την πρωτοβουλία ίδρυσης εικαστικού κέντρου του οποίου υπήρξε ο πρώτος καλλιτεχνικός διευθυντής. Το παράδοξο είναι ότι προετοιμάζει τις Σειρήνες όσο διάστημα χειροτερεύει η μητέρα του σε νοσοκομείο της Λάρισας, γεγονός που επηρεάζει την προσέγγισή του στο θέμα. «Παρακολουθώ ότι όσο πλησιάζει ο θάνατος, θα πει, χάνεται η ταυτότητα του φύλου, την αναγνωρίζω χωρίς να την αναγνωρίζω».
Η ανατροπή του μυθικού στερεότυπου από τον Κάφκα στάθηκε η αφορμή, για το τρίτο μέρος ενός ταξιδιού που ξεκίνησε το 1983. Στον Κάφκα δεν είναι το μαγευτικό τραγούδι που προκαλεί τη θανάσιμη έλξη αλλά η σιωπή των Σειρήνων. «Όμοια σαν τη σιωπή των σχεδίων, τα σχέδια, οι δικές μου Σειρήνες». Χρησιμοποιεί φωτογραφίες, βίντεο, ντοκουμέντα, ενθυμήματα, αντικείμενα αλλά και στοιχεία αρχαίας εικονογραφίας σε πίνακες και κατασκευές. «Δεν ξέρω τι αποφασίζει στη διαφύλαξη κάποιων σημάτων, ενθυμίων και της ιδέας του ταξιδιού. Η μεγάλη στιγμή που φοβάται ότι δεν επακολουθεί άλλη; Η διάσωση της μνήμης; Μπορεί όλα μπορεί και τίποτα απ’ αυτά. Γεγονός είναι ότι τα μικρά ασήμαντα σημειώματα ή αποκόμματα τα διατηρώ «εν ζωή» για κάποιο λόγο. Ταξινομώ τα θραύσματα, φτιάχνω τους χάρτες (W-horoscope), αποτυπώνω τα σήματα-σύμβολα οδηγούς για το ταξίδι. Δεν μ’ ενδιαφέρει η Ιθάκη που ως τελικός προορισμός, αποτελεί μέρος της Τιμωρίας των Σειρήνων. Όποιος περνάει αγνοώντας τες δεν έχει άλλη επιλογή, επιστρέφει και γίνεται θεσμικός, μέρος μιας οργανωμένης και πειθαρχημένης κοινωνίας. Ο Πολυμήχανος γερνάει βάζοντας τάξη στην κοινωνική αταξία, παύει να είναι ο εαυτός του. Έπειτα, σήμερα, στη μετά global εποχή, για ποια Ιθάκη να μιλήσουμε;». Το ταξίδι μπήκε στη δουλειά του από το 1983. Στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο εξέθεσε το «Ταξίδι του Οδυσσέα», ένα ζωγραφισμένο σεντόνι 2Χ3 μέτρα με ένα ιστίο καρφωμένο μπροστά. Το 1990, πραγματοποιεί την εγκατάσταση τα «Πανιά του Οδυσσέα» στην αίθουσα τέχνης «Επίκεντρο» της Πάτρας. Το καραβόπανο είχε διάσταση 15χ17μ.μ. και χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον αέρα. Ο αέρας θα φυσήξει μέσα στην γκαλερί, από 4 μεγάλες τουρμπίνες. Ο εγκλωβισμός, εγκιβωτισμός του αέρα σε ένα χώρο –όπως η γκαλερί- αποκτούσε μεταφυσικό χαρακτήρα και δράση. Όπως στην «Τυφλή Ζωγραφική» διαχειρίζεται το μαύρο κενό του καρμπόν, εδώ πρόκειται για το λευκό κενό του αέρα. Τον αέρα χρησιμοποιεί ξανά στην «Τεχνητή Αναπνοή» (2003), εκεί καταργεί τις τουρμπίνες, το μέσον είναι ο άνθρωπος και η αναπνοή του, η οποία αρκεί για το ταξίδι, αφού το ταξίδι είναι και γίνεται προς τα μέσα. Η ουτοπία, είτε ως μνήμη (Τεχνητή Αναπνοή) είτε ως επιθυμία (Σειρήνες) παραμένει ζωντανή. «Ένα συγκινησιακό πλαίσιο κινητοποιεί τελικά μηχανισμούς αντίστασης στο κάλεσμα των Σειρήνων, λειτουργώντας έτσι ως αφορμή μιας νέας ουμανιστικής επαναδιαπραγμάτευσης. Για τον Λαζόγκα η εποχή της πρόκλησης των έτοιμων λύσεων, της τεχνολογίας, της διαφήμισης και της τηλεοπτικής εικόνας, έχει αλλοιώσει επικίνδυνα την αίσθηση της σαγήνης», σημειώνει στο κείμενο του ο ιστορικός τέχνης Ευθύμης Γ. Λαζόγκας. Η έκθεση θα εγκαινιαστεί στις 19 Φεβρουαρίου και θα διαρκέσει έως τις 22 Μαρτίου. Τηλέφωνο επικοινωνίας στο 2410-621.205.
