Αποστολή στις Κάννες: Νίκος Αρτινός

Σε σταρ της Κρουαζέτ, και ίσως και ολόκληρου του Φεστιβάλ των Καννών, αποδεικνύεται ο Κουεντίν Ταραντίνο! Χθες, στις δημοσιογραφικές προβολές της ταινίας του έγινε το αδιαχώρητο. Οι υπεύθυνοι του φεστιβάλ αναγκάστηκαν να προγραμματίσουν και δεύτερη προβολή σχεδόν ταυτόχρονα με την πρώτη: η κανονική ξεκίνησε στις 8:30 και η έκτακτη στις 9:00! Τα «Απόλυτα Καθάρματα» («Inglorious Basterds») ήταν, μέχρι στιγμής, το απόλυτο hit του φεστιβάλ. Η ταινία είναι ένα απολαυστικό κινηματογραφοφιλικό πανηγύρι με άφθονη δράση και γραφική βία, μια πολεμική περιπέτεια με μια-χωρίς προηγούμενο-αισθητική που παραπέμπει σε σπαγγέτι γουέστερν. Ο Κουεντίν Ταραντίνο, τακτικός επισκέπτης των Καννών τα τελευταία χρόνια (πρόπερσι ήταν πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, πέρυσι έδωσε ένα μαραθώνιο masterclass και φέτος διαγωνίζεται με τα «Απόλυτα Καθάρματα») είναι auteur (δημιουργός) με την έννοια που προσέδωσαν στον όρο οι κριτικοί των «Cahiers Du Cinema». Ο Ταραντίνο κάνει σινεμά για τους θεατές, βάζοντας όμως την προσωπική του σφραγίδα, με αποτέλεσμα οι ταινίες του να δημιουργούν το σινεμά από την αρχή.

Στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε ο Ταραντίνο ήταν και πάλι χείμαρρος τόσο στις εκφράσεις του όσο και στις απαντήσεις του. Τον πλαισίωναν οι πρωταγωνιστές της ταινίας Μπραντ Πιτ (έκλεψε όλα τα φλας!), Νταϊάν Κρούγκερ, Μάικ Μάγερς (ο πρωταγωνιστής των ταινιών «Όστιν Πάουερς»), Ντάνιελ Μπρούλ, Μάικλ Φασμπέντερ, Ελάι Ρόθ. Οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή, το ίδιο και οι απαντήσεις:

Πραγματοποίησες ένα όνειρό σου με τα «Απόλυτα Καθάρματα». Γύρισες ένα πολεμικό φιλμ και ταυτόχρονα έκανες και ένα αφιέρωμα στον Σέρτζιο Λεόνε και τα σπαγγέτι γουέστερν. Πώς κατάφερες να αποδώσεις το οπτικό αποτέλεσμα;

Ήξερα εδώ και πολλά χρόνια ότι το όνειρο του Σέρτζιο Λεόνε ήταν να γυρίσει μια ταινία με θέμα τη μάχη του Στάλινγκραντ. Δυστυχώς όμως πέθανε πριν προλάβει να γυρίσει το φιλμ. Σκέφτηκα ότι πραγματικά ήταν μια θαυμάσια ιδέα. Θα ήταν πάρα πολύ ωραίο να γυρίσω μια πολεμική ταινία σα να ήταν σπαγγέτι γουέστερν. Την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Ευρώπη έμοιαζε πολύ με την Άγρια Δύση! Ο καθένας μπορούσε να πεθάνει οποιαδήποτε στιγμή και οι άνθρωποι ήταν σαν να μην είχαν πατρίδα. Αυτό ήταν το σκεπτικό μου και έτσι κατάφερα να συνδυάσω τα δύο είδη.

Η ταινία έχει ως θέμα της τη σύσταση μιας ειδικής ομάδας στρατιωτών που είναι όλοι τους Εβραίοι και ταυτόχρονα είναι και καθάρματα, με σκοπό να πολεμήσουν τους Ναζί. Μήπως τελικά η ταινία έχει ως θέμα της μια φανταστική εκδίκηση που θα μπορούσαν να πάρουν οι Εβραίοι από τους Γερμανούς με πολλά στοιχεία κωμωδίας;

Μμμ, δεν το βλέπω έτσι 100%. Εγώ γύρισα το remake μιας ταινίας που είχα δει όσο δούλευα ως υπάλληλος σε βίντεο κλαμπ (μιλάει για την ταινία του Ένζο Καστελάρι «Inglorious Bastards»). Η δική μου οπτική για την ταινία έχει να κάνει με το πώς αλλάζουν οι χαρακτήρες της ιστορίας τα γεγονότα του πολέμου. Πώς κάνουν όλα αυτά που κάνουν.

Γιατί άλλαξες τον τίτλο της πρωτότυπης ταινίας του Ένζο Καστελάρι και το «Bastards» το έκανες «Basterds»;

Σ’ αυτή την ερώτηση δεν πρόκειται να σας απαντήσω. Ας αφήσουμε να υπάρχει λίγο μυστήριο γύρω από το θέμα του τίτλου...