Από το Σύλλογο Φίλων του Πηνειού και του Παραποτάμιου Πολιτισμού εκδόθηκε το φωτογραφικό λεύκωμα «Πηνειός».

Μία εξαιρετικά καλαίσθητη έκδοση, που στην εισαγωγή της, η πρόεδρος του Συλλόγου Αγγελική Σιτρά, μεταξύ άλλων, σημειώνει:

«Πηνειός, ο Ποταμός. Ο μύθος και το όνειρο, η ιστορία και η ζωή μας (...). Ταξιδεύει αδιάκοπα μέσα στους αιώνες και τις εποχές... μετρώντας τους πολιτισμούς που πέρασαν δίπλα του. (...) Και συνεχίζει να κυλάει, παρ’ όλα τα προβλήματα που σωρεύονται και που καθημερινά μεγαλώνουν από την άγνοια, την αδιαφορία και την πλεονεξία των ανθρώπων, των σύγχρονων ανθρώπων, που με τη δική τους ανάπτυξη και την αλόγιστη διαχείριση υδάτινου στοιχείου, αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωση και την ύπαρξή του. Έτσι, ο άλλοτε Αργυροδίνης είναι σήμερα ένα εξαντλημένο, κουρασμένο και άρρωστο ποτάμι».Όπως τόσα χρόνια από την ίδρυσή του έκανε, έτσι και με την προσπάθεια αυτή, ο Σύλλογος δίνει ένα ακόμη δείγμα φροντίδας και αγάπης προς την «υγρή ψυχή» της Λάρισας και του θεσσαλικού κάμπου. Μία δυναμική και αισιόδοξη παραίνεση να αναζητήσουμε μέσα μας το κομμάτι της ευθύνης που αντιστοιχεί στον καθένα μας και να διασώσουμε τις μνήμες και τα όνειρά μας γύρω από το ποτάμι, πέρα από περιορισμούς και όρια. Όπως παλιά.Οι ιδιαίτερα προσεγμένες φωτογραφίες του λευκώματος διηγούνται... Όχι φλύαρα αλλά δυνατά. Και οι στίχοι που τόσο αρμονικά συνυπάρχουν με τις φωτογραφίες, εντείνουν σκέψεις και συναισθήματα. Κι όλα αυτά να φανερώνουν την αγάπη και την έγνοια για τον Πηνειό.

Δυστυχώς, δεν πρόλαβε να χαρεί αυτή την έκδοση εκείνος που πρώτος έκανε πράξη αυτή την αγάπη και την έγνοια. Εκείνος που πολύ αγάπησε τη Λάρισα και τον Πηνειό της και που πολύ πίστεψε και αγωνίστηκε για τη διάσωση και την ανάπτυξή τους, πάνω και πέρα από σκοπιμότητες. Ο Άκης Τσάτσος. Ο Άκης, που πρώτος χάραξε τους δρόμους που θα οδηγούσαν, που θα οδηγήσουν, στην υλοποίηση των οραμάτων του. «Να ενταχθεί ο Πηνειός στον ιστό της πόλης», συνήθιζε να λέει.

Κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο δραστήριοι, τόσο δημιουργικοί, τόσο πληθωρικοί, τόσο παντού στον υπερθετικό βαθμό, που η απώλειά τους αφήνει ένα τεράστιο κενό, δυσανάλογα μεγάλο με τα κοινά μέτρα.

Ένας τέτοιος υπήρξε ο Άκης Τσάτσος, που έφυγε βιαστικά και αναπάντεχα ένα Μαγιάτικο βράδυ.

Αξιέπαινη η εκδοτική αυτή κίνηση του Συλλόγου Φίλων του Πηνειού και του Παραποτάμιου Πολιτισμού, αλλά βαθιά συγκινητική για όλους όσοι τον αγάπησαν -και πρωταρχικά για μας, την οικογένειά του- η σημείωση στην πρώτη σελίδα του Λευκώματος: «Αφιερωμένο στη μνήμη του εμπνευστή τού Συλλόγου μας και πρώτου προέδρου, Άκη Τσάτσου». «Δεν χάνεται η ζωή τόσο εύκολα!... Ίσκιος η μνήμη» (Γιώργος Σεφέρης).

Κάκια Τσάτσου