Τα τολμηρά εγχειρήματα των θεατρικών ομάδων που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου, δίνουν αναμφισβήτητα άλλο περιεχόμενο στις βραδινές διεξόδους των πολιτών και επισκεπτών στην πόλη της Λάρισας, καλύπτοντας τις προσδοκίες ευρέος ηλικιακού κοινού. Η αίθουσα του «Θεάτρου του Μύλου» γεμάτη από κόσμο, ανυπόμονο να παρακολουθήσει κάτι διαφορετικό παρατήρησε με ενδιαφέρον χθες την τελευταία εκδοχή της «Golfo 2.3 beta» από την Εταιρεία Θεάτρου «Χώρος». Το γνωστό δραματικό ειδύλλιο, ακούστηκε αυτούσιο σε μία παράσταση, με γέλια και δάκρυα υιοθετώντας την αισθητική των ιαπωνικών κόμικ μάνγκα μέσα από το κινησιολογικό και εικαστικό μέρος της. Πρωτοτυπία αποτέλεσε η παρουσία του σκηνοθέτη Σίμου Κακάλα στη σκηνή με την αφηγηματική και μουσική παρέμβασή του, αφού με τη συνοδεία ακορντεόν και stand up κωμωδίας είχε το δικό του ξεχωριστό ρόλο.

«Anorexia Socialis» από τους «Αερίτες»

Η ομάδα χορού «Αερίτες» παρουσιάζει απόψε στις 9 μ.μ. την παράσταση «Anorexia Socialis». Πρόκειται για μια multimedia παράσταση χορού που συνεργάζεται με την τυπογραφία, τη γραφιστική, το video και την ποίηση. Η παράσταση μιλά για την επιθυμία και την κατάργησή, την ανορεξία ως επιλογή αλλά και ως σύμπτωμα όλων των δομών που μας κάνουν «φυσιολογικούς». Το έργο εμπνέεται από το θάνατο της Ellen West, η οποία γεννήθηκε το 1900 και αυτοκτόνησε το 1933 υποφέροντας για χρόνια από νευρική ανορεξία. Η χορογραφία είναι της Πατρίσια Απέργη, η εικαστική επιμέλεια του Δημήτρη Γκάζη, η δραματουργία της Τζωρτζίνας Κακουδάκη. Animation - video: Γιώργος Πρωτοψάλτης, Δημήτρης Γκάζης. Κοστούμια: «Αερίτες». Μουσική επιμέλεια: «Αερίτες». Έρευνα - Κείμενα: Έφη Κομνηνού. Φωτογραφία: Τάσος Βρεττός. Ερμηνεία-Δημιουργική Επεξεργασία: Μάρω Μαρμαρινού, Χαρά Κότσαλη, Μελία Κreiling. Τα ηχογραφημένα κομμάτια ερμηνεύει η Τζωρτζίνα Κακουδάκη. Πληροφορίες για τις παραστάσεις και τα εισιτήρια στο τηλέφωνο 2410- 533.417

Μιμική: Η «κίνηση» του λόγου στις ποιητικές παραστάσεις της ομάδας «Πλεύσις»

Μία ποιητική παράσταση εμπνευσμένη από το λογοτεχνικό έργο «σύμπαν βιβλιοθήκη», του Χ.Λ. Μπόρχες, την «Μπλε Γραμμή», απόλαυσε το λαρισαϊκό κοινό, πριν λίγες μέρες στο «Θέατρο του Μύλου» μέσα από την ερμηνεία μίας από τις καλύτερες θεατρικές ομάδες μιμικής. Η ομάδα «Πλεύσις», η δημιουργία της οποίας προέκυψε από την ανάγκη των μελών της να συστήσουν έναν θίασο ο οποίος θα μπορεί να συνδυάζει περισσότερα από ένα δομικά στοιχεία στην τέχνη, επικεντρώνει τις παραστάσεις της στην κίνηση και στη μουσική που συνυπάρχουν αρμονικά με τον λόγο, την έκφραση των συναισθημάτων και των καταστάσεων. Ο Αντώνης Κουτρουμπής, μιλώντας αντιπροσωπευτικά για τη διαφορετική δουλειά, που βλέπει το κοινό επί σκηνής, περιγράφει την τεχνική του σωματικού θεάτρου.

«Το σωματικό θέατρο αποτέλεσε το βασικό αντικείμενο της ομάδας «Πλεύσις» από το ξεκίνημά της. Στην ομάδα έσμιξαν άτομα που είχαν σχέση με το θέατρο, το χορό και το κουκλοθέατρο και βασικό της προσδιορισμό είχε πώς θα προκύψουν θέματα στα οποία δεν θα χρειάζεται ο έναρθρος λόγος για την κατανόηση του κειμένου και η σύλληψή του θα ξεδιπλώνεται μέσα από την κίνηση. Οι παραστάσεις στηρίζονται στη σωματική εκφραστικότητα των ερμηνευτών, στον πολυμορφικό σκηνικό χώρο που κατά περίσταση διαμορφώνεται, στο παιχνίδι με τα αντικείμενα. Η παράσταση του σωματικού θεάτρου είναι σαν να διαβάζει κανείς ένα ποίημα και τα στάδιά του, από τα οποία αποτελείται, οδηγούν ομαλά το κοινό στην κατανόηση του. Απαιτεί μεγάλη σωματική ασχολία και χρόνια προετοιμασίας. Ο χρόνος προετοιμασίας κάθε έργου διαρκεί περίπου πέντε μήνες. Η μιμική είναι ένα ζωντανό σώμα πάνω στη σκηνή που παράγει κίνηση και κατά κύριο λόγο συναίσθημα. Πρόκειται για ένα οπτικό θέατρο όπου τα σχήματα και η ενέργεια των ηθοποιών δημιουργούν το θέαμα. Έναυσμα για τη δημιουργία μιας παράστασης μας δίνουν πολλά λογοτεχνικά κείμενα». Είναι σπουδαίο το Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου να έχει διάρκεια, σημείωσε ακόμη ο κ. Κουτρουμπής και το γεγονός ότι δίνει την ευκαιρία της παρουσίασης μιας διαφορετικής γραφής παράστασης, κάτι που ο κόσμος έχει ανάγκη, κινούμενος μέσα από κλισέ. Το θέατρο έρχεται να καλύψει την έλλειψη εναλλακτικών προτάσεων, να δώσει άλλη μορφή, άλλη διάσταση από αυτή της τηλεόρασης.