Έργα του Βασίλη Πράπα από τη σειρά «Break free» παρουσιάζονται αυτές τις ημέρες στο εστιατόριο «Να με θυμάσαι...», με πρόθεση να έρθουν κοντά σ’ ένα ευρύτερο κοινό, θέλοντας ν’ αφηγηθούν μια πτυχή της ανθρώπινης περιπέτειας, έτσι όπως την αντιλαμβάνεται και την εκφράζει ο ζωγράφος. «Break free» σημαίνει πέταγμα, απελευθέρωση, αλλά για τον Βασίλη Πράπα και θρυμμάτισμα των ορίων, επιθυμία φυγής. Τα σώματά του, αντρικά, μπορεί και να είναι δραπέτες του ονείρου ή υπάρξεις που αναζητούν ελευθερία. Το σίγουρο είναι ότι ο ζωγράφος ψηλαφίζει ιδιαίτερα κεκρυμμένες εσωτερικές περιπέτειες, παρότι εμφανίζει το σώμα στην πλέον αποθεωτική στιγμή του. Ο Βασίλης Πράπας δεν έντυσε τα σώματα, αλλά τα άφησε ελεύθερα, όπως τα διαμόρφωσε καλοσχηματισμένα η φύση, μόνο που αυτήν τη φορά τα εικόνισε εντός της φυλακής τους, δηλώνοντας πως δεν υπάρχει ανθρώπινη ύπαρξη χωρίς το σώμα της, τις αισθήσεις της, τη σαρκική της λειτουργικότητα. Είναι σώματα νέων ανθρώπων που δεν έχουν βιώσει τη φθορά του χρόνου, αλλά βιώνουν έντονα τον εγκλωβισμό τους σ’ ένα περιβάλλον ψυχοφθόρο, σε τείχη διάφανα. Για τούτο και στον μουσαμά, ανάμεσα στο σώμα και το τελάρο δεν μεσολαβεί τίποτα ως φόντο, υπάρχει η απόλυτη απουσία του χρώματος.