Η Ολλανδία είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε την ευθανασία (το 2002), αλλά μόνο για τις περιπτώσεις ασθενών που υπέφεραν από αφόρητους πόνους χωρίς καμία προοπτική θεραπείας.

Σε επιστολή στο Κοινοβούλιο, οι υπουργοί Υγείας και Δικαιοσύνης δήλωσαν ότι οι λεπτομέρειες δεν έχουν αποσαφηνιστεί ακόμα, αλλά τα άτομα που «έχουν μια σταθμισμένη γνώμη ότι η ζωή τους έχει ολοκληρωθεί θα πρέπει, υπό αυστηρά και προσεκτικά κριτήρια, να πάρουν την άδεια να τελειώσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια».

Η πολιτική της ευθανασίας στηρίζεται από μεγάλο μέρος της ολλανδικής κοινωνίας, και οι περιπτώσεις εφαρμογής της αυξάνονται με διψήφια νούμερα κάθε χρόνο για πάνω από μια δεκαετία, καθώς την αποζητούν περισσότεροι ασθενείς και περισσότεροι γιατροί είναι πρόθυμοι να την εξασκήσουν. Το 2015 υπήρξαν στην Ολλανδία 5.516 θάνατοι με ευθανασία, ποσοστό που αποτελεί το 3,9% όλων των θανάτων στη χώρα.

Οι επικριτές της πρότασης δηλώνουν ότι η πρακτική της ευθανασίας έχει ήδη εξαπλωθεί πέρα από τα όρια για τα οποία είχε σχεδιαστεί αρχικά και ότι η φράση «αφόρητος πόνος (ή βάσανο)» έχει εφαρμοστεί όχι μόνο σε περιπτώσεις ατόμων σε τελικά στάδια ασθενειών, αλλά και σε άτομα με ψυχικές νόσους ή άνοια.

Η υπουργός Υγείας Έντιθ Σίπερς διευκρίνισε ότι «επειδή η επιθυμία για μια προσωπική επιλογή τερματισμού ζωής συναντάται κυρίως στους ηλικιωμένους, το νέο σύστημα θα περιοριστεί σε αυτούς». Η υπουργός δεν έδωσε το κατώτερο όριο ηλικίας.

Ο νέος νόμος θα χρειαστεί «προσεκτική καθοδήγηση και έγκριση εκ των προτέρων με “παροχή βοήθειας στον θάνατο” που έχει ιατρική εκπαίδευση, μαζί με συμπληρωματική εκπαίδευση». Μεταξύ άλλων, θα περιλαμβάνει και μηχανισμούς ασφαλείας, όπως ελέγχους από τρίτους, επανεξετάσεις και εποπτεία.

Η κυβέρνηση προσδοκά να έχει το σχέδιο νόμου έτοιμο μέχρι το τέλος του 2017, έπειτα από διαβουλεύσεις με γιατρούς, ηθικολόγους και άλλους ειδικούς.