* Από τον Πέτρο Ιωάννου

Έλεγα τις προάλλες πως μετά τις νικηφόρες μάχες στην Πίνδο κατά των Ιταλών, η Ελλάδα μετρά κυρίως ήττες: σε στρατιωτικές μάχες, στη διπλωματία, στο πολίτευμα (στον καιρό της χούντας αλλά και μετά....) στο οικονομικό παρόν και μέλλον της χώρας και εσχάτως στον καιρό των μνημονίων.

Η χειρότερη πάντων, το ότι χιλιάδες νέων ανθρώπων οδηγούνται σε αυτοεξορία και προσφυγιά από ένα απαρχαιωμένο, απαράδεκτο εκφυλισμένο και ευτελές πολιτικό προσωπικό, που το εμπιστεύτηκαν μόλις οι μισοί Έλληνες.

Αυτά που βιώνουμε τα τελευταία 5 - 6 χρόνια, δεν απέχουν καθόλου από τις 5- 6 χρεοκοπίες μας .Τότε στα 1898, η χώρα πάλι είναι υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο (Δ.Ο.Ε.). Οι τότε ελληνικές κυβερνήσεις καλούνται να αποπληρώσουν υπέρογκα ποσά (καταβάλλονταν μέχρι και στις μέρες μας) όπως και τεράστιες στρατιωτικές αποζημιώσεις για τον άτυχο πόλεμο του 1897 στον οποίο και τις έσυραν με τον δικό τους τρόπο.

Πολλοί Έλληνες και τότε και τις επόμενες δεκαετίες, ειδικά από τις ορεινές περιοχές, παίρνουν την άγουσα για τα ξένα. Το πολιτικό σύστημα παραπαίει και εκφυλίζεται, ειδικά παραμονές του κινήματος του στρατιωτικού συνδέσμου στα 1909.

Από την ολική συντριβή των κομμάτων η σκυτάλη δίνεται από το παλάτι στον Βενιζέλο, μετά την αρνητική απάντηση του Γούναρη. Παλάτι και Βενιζέλος συμπορεύονται στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους και συγκρούονται αδυσώπητα αργότερα. Οι παρεμβάσεις των ξένων γίνονται και πάλι απροκάλυπτα και βομβαρδίζουν την Αθήνα από τον Πειραιά. Ο Κωνσταντίνος εκδιώκεται και ο Βενιζέλος επαναφέρει τη Βουλή των Λαζάρων (αποκαθίσταται χωρίς εκλογές παλιότερης θητείας κοινοβούλιο). Ακολουθεί η εντολή για εκστρατεία στην Ουκρανία και τη Μικρασία, οι νίκες, η ήττα και η καταστροφή μακραίωνης ιστορίας του ακμάζοντος ελληνισμού.

Η σύγχρονη Ελλάδα οφείλει πολλά στους ξεριζωμένους πρόσφυγες που μπόλιασαν πολλά θετικά τους στοιχεία με υποτονικά στοιχεία των γηγενών Ελλήνων.

Ομολογουμένως η διακυβέρνηση Βενιζέλου 1928-32 ήταν η καλύτερή του, σκόνταψε όμως στην αμερικανική - παγκόσμια κρίση και έκτη κατά σειρά ελληνική χρεοκοπία. Ακολούθως η απώλεια της εξουσίας από τον Βενιζέλο, το απονενοημένον αποτυχόν πραξικόπημά του, μέσω Πλαστήρα και ο θάνατός του.

Η περίοδος αναρχίας και η μη συνεννόηση των πολιτικών κομμάτων φέρνει την χούντα του Μεταξά, έπεται ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος, η ήττα του ναζισμού και ένας ακόμη ανόητος εμφύλιος στην Ελλάδα. Μεταπολεμικά ΗΠΑ και Άγγλοι πιέζουν την ΕΡΕ και την Ένωση Κέντρου να επαναλάβει τις πληρωμές με τόκους πανωτόκια και πρόστιμα 70% επί των χρεών. Οι βουλευτές του Γ. Παπανδρέου ωρύονται κατά των Αμερικανών ανεβαίνοντας πάνω στα βουλευτικά έδρανα, με το που παίρνουν όμως την εξουσία εφαρμόζουν χειρότερα των συμφωνηθέντων (συμφωνίες Μητσοτάκη). Έρχονται τα Ιουλιανά, ο ανένδοτος, οι βασιλικές κυβερνήσεις οπερέτα, η αμερικανοκίνητη 1η και 2η χούντα που αναφανδόν, υπηρέτησαν τον ξένο παράγοντα. Η προδοσία της Κύπρου και από τη μεταβατική κυβέρνηση Καραμανλή, η δίκη της χούντας εναλλαγές ΝΔ, ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, οι υπερ-παροχές, η λιτότητα Σημίτη, τα δανεικά εκτίναξη των χρεών μέχρι και το φιάσκο του χρηματιστηρίου, από όπου ωφελήθηκαν τα δύο κόμματα και κάπου 60 ολιγάρχες. 175 δισ. ευρώ φάγανε σε δύο χρόνια..

Μην ξεχνάμε το φαγοπότι με τα ολυμπιακά έργα, τους απανωτούς διορισμούς πράσινων και γαλάζιων στο υδροκέφαλο κράτος των Αθηνών, τις αλχημείες Σημίτη για πρόσκαιρη απόκρυψη μέρους του χρέους, με το αζημίωτο βέβαια ακόμα τα πληρώνουμε!

Τους ελιγμούς Καραμανλή του Β', να ξεφύγουμε τη διεθνή κρίση, χρυσώνοντας τις τράπεζες, μέχρι και το ''όραμα'' του Παπανδρέου του Γ' στο Καστελόριζο.

Όλα τα άλλα είναι πολύ κοντά και γνωστά. Κυβερνήσεις επί κυβερνήσεων, μνημόνιο Α,Β,Γ, και πάμε για Δ παρά τους δεκάρικους επαναστατικούς λόγους του Αλέξη σε συνδιάσκεψη στη Λαμία, που θύμιζε Άρη Βελουχιώτη.

Οσονούπω πάμε και σε υλοποίηση του σχεδίου Σόιμπλε για διπλό νόμισμα. Ένα ευρώ, συνάλλαγμα πλέον, για να πληρώνουμε μάλαμα παλιά και νέα χρέη εκτός και ένα ξεφτιλισμένο εντός, με άλλες ισοτιμίες το πρωί, άλλες το απομεσήμερο και άλλες το βράδυ.

Θέλουμε δεν θέλουμε, λέξεις όπως δημοκρατία, εθνική ενότητα, σεισάχθεια, συντακτική εθνοσυνέλευση, ελεύθερες εκλογές, ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, απαγκίστρωση από το ευρωιερατείο, άλλο σύνταγμα, άλλη δικαιοσύνη, άλλες τράπεζες, άλλη διακυβέρνηση, άλλο νόμισμα και άλλες αγωνίες θα ξεπροβάλλουν δειλά δειλά.

Πρόσφατα, η ελβετική Γκάλουπ Ιντερνάσιοναλ δείχνει αυτό ακριβώς, σε ποσοστό 44% έναντι 43% αυτών που εμπιστεύονται το σήμερα. Διάφορα γράφουν και οι ελληνικές εταιρίες αλλά ποιος τις εμπιστεύεται;

* Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν εκπαιδευτικός και υποψήφιος βουλευτής με το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο

petran61@hotmail.com