Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Αυτή τη ρήση την είπε ως γνωστόν τον 3ο π.Χ. αιώνα προς τους Αθηναίους ο Δημοσθένης (Ολυνθιακός Α΄ 20), στους οποίους δίνει τη συμβουλή του, να πάψουν να σκορπούν το δημόσιο χρήμα και να προετοιμαστούν για πόλεμο. Τελικά αυτόν τον περίφημο ρήτορα και πολιτικό της αρχαιότητος το 322 π.Χ. και σε ηλικία 62 ετών οι πρόγονοί μας, τον ξεφορτώθηκαν δηλητηριάζοντάς τον.
Αν και έχουν περάσει από τότε 2400 χρόνια περίπου, εντούτοις όμως η ρήση αυτή και τα λόγια αυτού του σοφού ανθρώπου, εξακολουθούν να είναι ακόμα επίκαιρα, με τη διαφορά όμως ότι, αυτήν τη φορά καλούμεθα να αντιμετωπίσουμε ως Έθνος έναν άλλον πόλεμο τελείως διαφορετικό και πιο επώδυνο, επικίνδυνο και ύπουλο που, έχει να κάνει χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής με αυτήν ταύτην ακόμα, την ομαλή μας πορεία προς το μέλλον μας.
Δεν θα αναλωθώ σε παρελθοντολογία για τους λόγους που φθάσαμε έως εδώ, γιατί πιστεύω αυτοί είναι γνωστοί και σε τίποτε δεν ωφελεί, απεναντίας βλάπτει και αποπροσανατολίζει τους πάντες και τα πάντα. Τα δεδομένα πλέον είναι γνωστά και δεν αλλάζουν τόσο εύκολα πατώντας, διάφορα μαγικά κουμπιά, αλλά με σκληρή, μεθοδευμένη δουλειά απ’ όλους μας και πάνω απ’ όλα, με εθνική ομοψυχία και ενότητα. Το δημόσιο χρέος παρά το γενναίο κούρεμα των 105 δισ. ευρώ βρίσκεται ακόμα στα 320 δις. ευρώ και στο 175% του ΑΕΠ (175 δισ. ευρώ) και είναι το μεγαλύτερο στην Ε.Ε. μπροστά από την Ιταλία που, μας ακολουθεί.
Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του τρέχοντος έτους της προηγούμενης κυβέρνησης, οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας μας για το 2015 ανέρχονται σε 16 δισ. ευρώ. Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν 11,5 δισ. ευρώ εάν η σημερινή κυβέρνηση υλοποιήσει το πρόγραμμα που, εξήγγειλε από το Βήμα της ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του 2014 ο σημερινός πρωθυπουργός. Αλλά ακόμα 7,2 δισ. ευρώ είναι σε εκκρεμότητα η τελευταία δόση που, έπρεπε να είχε εκταμιεύσει η χώρα μας, μέχρι την 31-12-2014 και την οποία δεν θέλει ο σημερινός Υπουργός Οικονομικών. Συνολικά 34.700 δισ. ευρώ. Εάν τώρα σε αυτά προσθέσουμε την υστέρηση ύψους 2 δισ. ευρώ στα έσοδα του 2014, φθάνουμε στα 36.700 δισ. ευρώ. Είναι ακριβώς το ύψος του ελλείμματός του 2009, με το οποίο η χώρα μας χρεοκόπησε και μπήκε στο μνημόνιο.
Το Δημόσιο καλείται μόνο το δίμηνο Ιανουαρίου- Φεβρουαρίου να πληρώσει 2,1 δισ. ευρώ για τόκους στο ΔΝΤ, να ανανεώσει έντοκα γραμμάτια ύψους 7 δισ. ευρώ και να ανταποκριθεί συγχρόνως, στα έξοδα λειτουργίας του Κράτους όπως μισθοί, συντάξεις, λοιπές υποχρεώσεις που, ανέρχονται τουλάχιστον στα 8 δισ. ευρώ έναντι εσόδων 7 δισ. ευρώ περίπου.
«Δει δη χρημάτων». Και όμως όσο και αν αυτό ακούγεται ως κακόγουστο ανέκδοτο χρήματα υπάρχουν και μάλιστα αρκετά. Με επίσημα στοιχεία των διεθνών οργανισμών το ύψος της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής στη χώρα μας ανέρχεται το χρόνο σε 20 δισ. ευρώ (15 φοροδιαφυγή + 5 μη απόδοση ΦΠΑ). Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο υπερβαίνουν σήμερα τα 78 δισ. ευρώ. Το ύψος της γραφειοκρατίας και της σπατάλης στη χώρα μας σύμφωνα με διεθνείς εκθέσεις υπερβαίνει τα 15 δισ. ευρώ το χρόνο. Οι καταθέσεις των Ελλήνων στο εξωτερικό, με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς είναι περίπου 80 δισ. ευρώ και όμως στα ταμεία του Κράτους μέχρι σήμερα, δεν έχει μπει ακόμη ούτε ένα ευρώ, όπως το ίδιο συμβαίνει και με την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ. Γιατί;
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους και δεν χρειάζονται πιστεύω καμιάς περαιτέρω επεξήγησης και ερμηνείας και ο καθένας μας, μπορεί να βγάλει εύκολα από μόνος του, τα αναγκαία δικά του συμπεράσματα συνειδητοποιώντας έτσι, πόσο έχει ανάγκη, όσο ποτέ αυτός ο τόπος βαθιών τομών και αλλαγών και ριζικών μεταρρυθμίσεων, στη δημόσια διοίκηση και ιδιαίτερα στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, ώστε να μην μπορεί να ξεφεύγει κανένας όσο επιτήδειος και μάγκας και εάν είναι, από αυτήν τη τσιμπίδα. Μόνο ένα μέρος από τα τεράστια αυτά ποσά, εάν έμπαιναν στα ταμεία του Κράτους, ας πούμε 10 δισ. ευρώ το χρόνο τότε, η χώρα μας, δεν θα είχε χτυπήσει ποτέ την πόρτα της Τρόϊκας και η Πατρίδα μας, θα προχωρούσε από μόνη της και με τις δικές της δυνάμεις, στην πρόοδο και στην οικονομική της ανάπτυξη και ευημερία, δεν θα είχαμε φθάσει σε αυτήν την κατάντια και δεν θα είχαν δημιουργηθεί 1.300.000 άνεργοι. Τόσο δύσκολο είναι αυτό; «Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν» κύριε Βαρουφάκη.
Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχουν ακόμα συζητηθεί στη Βουλή, οι προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης και η όλη προσπάθειά της, έχει επικεντρωθεί στις διαπραγματεύσεις που, γίνονται με κορυφαίους παράγοντες της ΕΕ για την κατάργηση του μνημονίου την μείωση του χρέους και την απομάκρυνση της Τρόϊκας από τη χώρα μας, με αβεβαία όπως φαίνεται εξέλιξη και θα απαιτηθεί ακόμα χρόνος τουλάχιστον τριών μηνών, για να τερματιστεί αυτή η εκκρεμότητα και θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτή η συμφωνία θα έχει αίσιο τέλος για τη χώρα μας και δεν έχουμε, παρά να περιμένουμε για αυτήν την έκβαση.
Ανεξαρτήτως όλων αυτών η σημερινή κυβέρνηση χωρίς καμία άλλη χρονοτριβή και καθυστέρηση, θα πρέπει σε συνεργασία και με τα λοιπά πολιτικά κόμματα, να προβεί σε όλες εκείνες τις βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις που, απορρέουν από τις σημερινές αγκυλώσεις και στρεβλώσεις που, δεν επιτρέπουν στο Κράτος να εισπράττει τα έσοδα που του αναλογούν και να βάζει τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Σημείωση: Ορισμός πότε ένα χρέος είναι βιώσιμο ή όχι δεν υπάρχει. Ένα χρέος συνεπώς, είναι βιώσιμο όταν μπορεί και εξυπηρετείται. Η Ιαπωνία για παράδειγμα έχει χρέος 235% του ΑΕΠ και όμως έχει μια υγιή και ανταγωνιστική οικονομία και μπορεί έτσι με ευκολία να το εξυπηρετεί.
