Εξ αιτίας της έχουμε αποκοπεί από συγγενείς, φίλους, γνωστούς και απ’ αυτή τη βραδινή δροσιά που απολαμβάναμε καθισμένοι στη βεράντα του σπιτιού μας, τα καλοκαιρινά βράδια.
Κάποιοι συνάνθρωποί μας βέβαια, βρήκαν τη λύση, την κουβάλησαν κι αυτή στη βεράντα, για να μην την αποχωριστούν και να μη χάσουν τίποτα απ’ αυτά που προβάλλει.
Τους τελευταίους ιδίως μήνες, να μη χάσουμε το Survivor. Κολλήσαμε τόσο πολύ σ’ αυτό το θέαμα, που δεν άκουγες τίποτα άλλο, στο δρόμο, στο γραφείο, στο σούπερ μάρκετ, στο κομμωτήριο κι όπου αλλού συχνάζει κόσμος, κυρίως νέος.
Θεοποιήσαμε τόσο πολύ τους παίκτες, που καταντάει γελοίο. Καλά παιδιά βέβαια, συμπαθητικά και άξια, που άντεξαν τόσο σκληρή ζωή και πείνα και δοκιμασίες διάφορες.
Αλλά ως εκεί βρε παιδιά.. Αν πείνασαν, αν κουράστηκαν, αν ταλαιπωρήθηκαν, για τον εαυτό τους το έκαναν. Για να παραμείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο στο Άγιο Δομίνικο, να εισπράττουν αυτά που τους πρόσφερε η παραγωγή κάθε μήνα και να τερματίσουν εισπράττοντας πάλι το σεβαστό ποσό των 100.000 ευρώ. Ο τελευταίος φυσικά, όπως και έγινε.
Τα λέω καλά; Εσείς έχετε μήπως άλλη γνώμη συνάνθρωποι; Δεκτή η άποψή σας. Εγώ έτσι σκέφτομαι κι αυτά υποστηρίζω. Είναι λάθος; Ίσως. Κάποιες τηλεπαρουσιάστριες το παράκαναν, τώρα τελευταία, όταν είχαν στην εκπομπή τους κάποιον απ’ το Survivor, άντρα φυσικά. Νόμιζες πως θα… ορμήξουν επάνω του σαν …πεινασμένες λέαινες στο θήραμα.
Συνέλθετε κορίτσια, δεν είναι οι μόνοι άντρες που κυκλοφορούν…! Πολύς χαμός λοιπόν για το τίποτα, όπως είναι και ο τίτλος του άρθρου μου.
Πριν λίγες μέρες η Σκιάθος θα υποδεχόταν τον νικητή, τον Αγγελόπουλο. Το ανακοίνωσε η τηλεόραση με πηχυαίους τίτλους από κάτω.
«Πανικός στη Σκιάθο, για την υποδοχή του Αγγελόπουλου…»
Ούτε ήρωας πολέμου να ήταν, Εθνικός Ευεργέτης, μεγάλος επιστήμονας, που ήταν χρόνια κλεισμένος στο εργαστήριό του και ανακάλυψε κάτι σπουδαίο για τον άνθρωπο!
Μα είμαστε σοβαροί!
Τίποτα σπουδαιότερο δεν έχουμε να μας απασχολεί;
Η χώρα μας είναι χρεωμένη ως το λαιμό, δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει, η πείνα και η ανέχεια θερίζει. Οι μερίδες των συσσιτίων πολλαπλασιάστηκαν στις μητροπόλεις και σε άλλες εκκλησίες, όπως εδώ στην ενορία μου στους Αγίους Σαράντα.
Οι άστεγοι υποφέρουν απ’ τα κύματα καύσωνα που μας… επισκέπτονται. Γέμισαν οι δρόμοι και τα προαύλια των εκκλησιών από ζητιάνους με απλωμένο το χέρι για να εξασφαλίσουν λίγο ψωμί. Σεισμοί λοιμοί και καταποντισμοί, κατά το κοινώς λεγόμενο, πλήττουν την ανθρωπότητα κι εμείς το… χαβά μας.
-Για να χρησιμοποιήσω και μια φράση του χωριού μου.-
Ελπίζω τώρα στον απόηχο του περιβόητου και πολυσυζητημένου επί μήνες Survivor, να ηρεμήσουμε, μικροί μεγάλοι και ίσως καταλάβουμε πως ήμασταν υπερβολικοί, πως δώσαμε περισσότερο βάρος απ’ όσο άξιζε αυτό το θέαμα.
Ώσπου να ξεκινήσει το επόμενο, που ήδη σχεδιάζεται, για να απορροφήσει πάλι όλο μας το ενδιαφέρον… «Φτου κι απ’ την αρχή» όπως λέει ο λαός.
Από την Καλλίτσα Γκουράβα – Δικτά
* Η Καλλίτσα Γκουράβα – Δικτά είναι λογοτέχνις, συγγραφέας
