Κι όμως! Όλοι ξέρουμε ότι οι μεγάλες πληγές σ’ αυτήν τη χώρα ήταν (και είναι) τρεις: τα δημόσια έργα, οι εξοπλισμοί και τα φάρμακα. Εκεί χάθηκε το πολύ χρήμα, εκεί το «μεγάλο φαγοπότι» που μας έχει οδηγήσει εδώ και οκτώ χρόνια όλους στη δίαιτα.
Ποιος δεν έχει διαβάσει κατά καιρούς ότι οι ελληνικοί δρόμοι π.χ. κοστίζουν διπλά και τρίδιπλα σε σχέση με τα κόστη που καταγράφονται σε χώρες αναλόγων οικονομικών μεγεθών με την Ελλάδα;
Ποιος δεν έχει διαβάσει ότι σε άλλες χώρες τα F-16 πωλήθηκαν σε τιμές πολύ κατώτερες από αυτές που εξασφάλισαν οι περί το ΥΕΘΑ κινούμενοι λαμογιότατοι μεσάζοντες όπλων και οι προστάτες τους;
Αν όμως για τα έργα και τους εξοπλισμούς ο απλός πολίτης ακούει μόνο φήμες που δεν μπορούν να αποδειχθούν, το σκάνδαλο με τα φάρμακα το είδε μπροστά του. Το έπιασε, το κατάπιε, το έβαλε στο σώμα του. Ποιος από μας δεν βρέθηκε ας πούμε σε νοσοκομείο, ο ίδιος ή συγγενικό του πρόσωπο, και ποιος δεν είδε ένα σωρό περιπτώσεις σπατάλης; Ποιος δεν γνωρίζει γιατρούς που συνταγογραφούσαν φάρμακα συγκεκριμένων εταιριών έναντι ποσοστών; Ποιος δεν γνωρίζει γιατρούς που απολάμβαναν δωρεάν διακοπές – μέσω Συνεδρίων- σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία με έξοδα που κάλυπταν Φαρμακευτικές Εταιρίες- όχι για την ψυχή της μάνας τους βέβαια. Ποιος δεν συναινούσε κάποτε να γραφούν στο Βιβλιάριό του όχι μόνο τα δικά του φάρμακα, αλλά της μάνας του, της θειάς του, της γειτόνισσας και του μπατζανάκη; Ήταν πολλά τα λεφτά Άρη…
Προσωπικά, όταν προ ετών χρειάστηκε να φροντίσω συγγενικό μου πρόσωπο που νόσησε βαρύτατα διαπίστωσα (εγώ ο ανυποψίαστος πολίτης) τα εξής δεδομένα που προφανώς είχαν βιώσει και βιώνουν χιλιάδες χιλιάδων ασθενείς και οι οικογένειές τους κάθε μέρα:
Πρώτον ότι τα φάρμακα ήταν πανάκριβα σε σχέση με τις διεθνείς τιμές που μπορούσες να βρεις στο Διαδίκτυο.
Δεύτερον, ότι ο τελευταίος ειδικευόμενος γιατρός εκεί μέσα, είχε το δικαίωμα και την ευχέρεια να σου γράφει το πιο ακριβό φάρμακο και να μη δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Τρίτον (και εξοργιστικότερο) : όταν με τον θάνατο του συγγενικού μου προσώπου θέλησα να επιστρέψω στο Φαρμακείο του Νοσοκομείου τα εναπομείναντα στα χέρια μου φάρμακα αξίας κάποιων χιλιάδων ευρώ, δεν μου τα πήραν επειδή – λέει – χρεώθηκαν (!) στο Ταμείο μου και δεν μπορούσαν πλέον (λογιστικά) να τα πάρουν πίσω. Κι έτσι, μερικές χιλιάδες ευρώ πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Δύο τρία χρόνια μετά που ξεκίνησε η κρίση δημιουργήσαμε – ω της υποκρισίας μας!- «Κοινωνικά Φαρμακεία» όπου διάφοροι καλοπροαίρετοι φιλάνθρωποι πολίτες προσέφεραν ασπιρίνες και παυσίπονα ευτελούς αξίας υπέρ των … απόρων και θυμάτων της κρίσης!
Αλλά ας μην αρχίσουμε να λέμε προσωπικές ιστορίες, θα το ξημερώσουμε εδώ πέρα. Καρδιοπαθείς, καρκινοπαθείς, ορθοπαιδικοί ασθενείς και τόσοι άλλοι έζησαν όλοι τη δική του Novartisο καθένας. Και κανείς δεν δικαιούται να λέει σήμερα ότι «έπεσε απ’ τα σύννεφα».
Το να μιλάμε σήμερα για σκάνδαλα τύπου Novartis στην Ελλάδα, είναι σαν να μιλάμε για τη λειτουργία ολόκληρου του Κράτους μας. Το σύστημα έμπαζε και μπάζει από παντού. Υπουργοί, ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, γιατροί, φαρμακοποιοί, φαρμακοβιομήχανοι, προμηθευτές, εισαγωγείς και – βέβαια – εμείς οι ασθενείς, όλοι ήμασταν ενταγμένοι σε ένα σύστημα που βόλευε όλους. Προσωπικά ας πούμε, έχοντας τον πόνο μου για τον άνθρωπό μου, δεν πολυσκοτίστηκα αν το φάρμακο είχε δύο και τρεις χιλιάδες ευρώ στην Ελλάδα και μόνο διακόσια ευρώ στην Κύπρο. Το μόνο που μ’ ένοιαζε ήταν να το πάρω στα χέρια μου και να εξυπηρετηθώ. Όταν όλα τελείωσαν επέστρεψα στην απάθεια, την αποδοχή και την «καφενειακή» κριτική . Τι να κάνουμε, έτσι είναι τα πράγματα στην Ελλάδα. Εντάξει, όλοι λαδώνονται και όλοι κονομάνε, αλλά τι να γίνει; Άντε βίβα.
Και φυσικά, όπως όλοι, δεν προβληματίστηκα ποτέ γιατί τα εγχώρια καρτέλ δεν επέτρεπαν να μπουν στη χώρα τα γενόσημα, ώστε να πέσουν οι τιμές. Έχαψα το παραμύθι πως «τα γενόσημα είναι νοθευμένα φάρμακα που δεν κάνουν δουλειά» -λες και όλος ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος που τα χρησιμοποιεί έχει τους πολίτες του για πέταμα.
Για να είμαστε δίκαιοι, η διαφθορά γύρω από τον χώρο του φαρμάκου δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Το σκάνδαλο της Novartis το έβγαλαν στον αέρα οι Αμερικανοί – ας μην το ξεχνάμε- και αφορά και άλλες χώρες. Αλλά φαίνεται ότι στην Ελλάδα το κακό είχε παραγίνει. Το γεγονός και μόνο ότι σήμερα οι τιμές στα ακριβά φάρμακα έχουν πέσει κατακόρυφα, τα λέει όλα.
- Και ξέρεις;- μου έλεγε πρόσφατα φίλος φαρμακευτικός αντιπρόσωπος. Φάρμακα που διεθνώς κοστίζουν σήμερα 50 ευρώ, εδώ στη χρεοκοπημένη Ελλάδα κοστίζουν 200 ευρώ. Και οι πολιτικοί μας πανηγυρίζουν γιατί πρώτα κόστιζαν 1000 ευρώ.
Αν δεχθούμε λοιπόν ότι σ’ όλον τον καπιταλιστικό κόσμο (που θα ’λεγε και το ΚΚΕ) κερδοσκοπούν με το φάρμακο, στην Ελλάδα τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Ακόμη και ο καπιταλισμός έχει την ηθική του. Στην Ελλάδα, ούτε τους στοιχειώδεις κανόνες του καπιταλισμού δεν τηρούμε. Ούτε καν τα προσχήματα.
Και τώρα τι; Με την αποκάλυψη του σκανδάλου θα τιμωρηθούν άραγε οι ένοχοι; Ή θα τα φορτώσουμε όλα σε κάποιον νέο Τσοχατζόπουλο που απλώς θα ξεπλύνει το σύστημα και θα το αποδώσει και πάλι …. πάλλευκο στην κοινωνία να συνεχίσει τη δουλειά του; Οι χειρισμοί που βλέπουμε ως τώρα από την Κυβέρνηση πείθουν ότι περισσότερο ενδιαφέρει ο στιγματισμός του αντιπάλου και τα πολιτικά κέρδη, παρά η εξυγίανση του χώρου του φαρμάκου. Και οι πολίτες παραμένουν και πάλι θεατές μιας χιλιοπαιγμένης παράστασης…
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
