Του Χρήστου Τσαντήλα
ΑΛΗΘΕΙΑ σκεφτήκατε ποτέ, τι θα κάνατε αν σας χρωστούσε κάποιος ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που του είχατε δανείσει και δεν μπορεί όσο και να τον στριμώξετε, να σας το επιστρέψει; Θα τον μηνύατε επιθυμώντας την πλήρη καταστροφή του, ή θα περιμένατε υπομονετικά, με την ελπίδα ότι μπορεί κάποια στιγμή να ανακάμψει; Προφανώς με βάση τη λογική, θα σκεφτόσασταν έτσι, ώστε να ελπίζετε πως δεν θα χάσετε τα λεφτά. Αυτό κατά κοινή λογική θα έκαναν οι περισσότεροι από εμάς, στις μικρές κοινωνίες, στο περιβάλλον το οικογενειακό, ή στο περιβάλλον το φιλικό και της γειτονιάς...
ΑΛΛΟ όμως μέτρο αντιμετώπισης του ζητήματος «οικονομικό φέσι» θα διαλέγατε αν επρόκειτο να διαπραγματευτείτε, άλλων τα λεφτά, στην περίπτωσή μας, εθνικά λεφτά, σε περιβάλλον χώρας δηλαδή και όχι σε περιβάλλοντα ατομικά. Όπου εδώ τα πράγματα είναι (δημοσίως) φανερά. Και καθαρά.
ΈΧΟΥΜΕ να μας πνίγει ένα χρέος, το μεγαλύτερο στον κόσμο, πρωταθλητές είμαστε, η διαιώνιση του οποίου μάλλον έπεισε τους Ευρωπαίους, ότι από την Ελλάδα, δεν πρόκειται να πάρουν πίσω ποτέ, ολόκληρο το ποσό που τους χρωστάμε. Κι αυτό το ξέρουμε κι εμείς, ασχέτως αν κάνουμε παλικαρισμούς, αφού δεν φαίνεται στον ορίζοντα δημοσιονομική σταθεροποίηση ούτε στη χώρα, αλλά ούτε και στα σπίτια μας!
ΑΥΤΟ γνωρίζουμε εμείς. Οι Ευρωπαίοι δανειστές μας, γνωρίζουν άλλο πράγμα. Βλέπουν πόσα τους χρωστάμε. Ότι Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί και Ισπανοί, (και λιγότερο οι άλλοι) έχουν να λαμβάνουν από τη «διασωληνωμένη» από οικονομική ασφυξία Ελλάδα, συνολικά περίπου 200 δισεκατομμύρια ευρώπουλα! Και αν τα μεταφέρω σωστά, είναι να δίνουμε 70 δισ. στη Γερμανία, 23 δισ. στη Γαλλία, 47 δισ. στην Ιταλία και άλλα 30 δισ. στην Ισπανία. Πολλά λεφτά, πάρα πολλά, για να μπορέσει να τα επιστρέψει μια χώρα, που τρέφεται πέντε χρόνια τώρα από τις σάρκες της...
ΝΟΜΙΖΩ ότι, με τέτοια τεράστια ποσά που τους έχουμε φεσώσει, είναι πολύ λογικό να... ζορίζονται οι αρχηγοί αυτών των κρατών να αποφασίσουν την έξοδό μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα μας κάνουν ακόμα παρέα και θα μας ανέχονται ακόμα και έτσι, χωρίς γραβάτες και με τα πουκάμισα απ’ έξω! Τι θα μπορούσαν να πουν στους λαούς τους Μέργκελ και Ολάν; Ότι επί της θητείας τους έχασαν, για λογαριασμό της χώρας τους, σε βάρος των πολιτών τους, τόσα δισεκατομμύρια ευρώ; Ασχέτως αν τα δανεικά τους τα επιστρέψαμε. Τους τόκους τους χρωστάμε...
