Παράλληλα στοχεύει να δημιουργήσει πολιτικό κενό στα δεξιά της ΝΔ, ώστε να δημιουργηθεί ένα υπερπατριωτικό και αντιευρωπαϊκό κόμμα.

Η διπολική αυτή τακτική υπηρετεί την απέλπιδα προσπάθεια του πρωθυπουργού να επιτύχει μια διαχειρίσιμη ήττα που θα του επιτρέψει να μείνει πολιτικός παίκτης και την επομένη των εκλογών. Ο πρωθυπουργός πορεύεται, λοιπόν, με δύο αντιφατικές πεποιθήσεις και στοχεύσεις που τις υιοθετεί ταυτοχρόνως. Πρόκειται για μια διττή πολιτική ηθική που είναι μεν αμοραλιστική, αλλά εξόχως σύνθετη όσον αφορά στην αντιμετώπισή της.

Η συνθετότητα έγκειται στο γεγονός πως η ΝΔ πρέπει να λειτουργήσει σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο να αντιμετωπίσει την πρωθυπουργική μετριοπάθεια και υποτακτικότητα, που είναι ενδεδυμένη με τον μανδύα του υποτιθέμενου ρεαλισμού. Στο επίπεδο αυτό η ΝΔ δεν πρέπει να παρασυρθεί από την ακραία ρητορεία ούτε να προσυπογράψει την κυβερνητική υποτακτικότητα. Σε δεύτερο επίπεδο η ΝΔ πρέπει να αντιμετωπίσει το ακραίο και ύπουλο κυβερνητικό ύφος στο εσωτερικό, που χαϊδεύει επιλεκτικά πολιτικά ακροατήρια.

Αυτή η διφυής κυβερνητική τακτική όμως φαίνεται πως δεν βγαίνει. Η κυβερνητική επίκληση πότε στη λογική και πότε στο συναίσθημα γεννά αντιφάσεις που ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις αντιλαμβάνεται και τις αξιοποιεί. Ισορροπεί άριστα απέναντι στον διφυή κυβερνητικό κυνισμό, χρησιμοποιώντας με σωστή δοσολογία το τρίπτυχο πατριωτισμός-ρεαλισμός-φιλελευθερισμός. Δεν παρασύρεται από την ωμή κι επικίνδυνη κυβερνητική διαδικαστική αντίληψη για τη δημοκρατία. Πολιτεύεται μέσω της τέχνης του εφικτού και κερδίζει. Ξέρει ότι το εφικτό τούτη τη στιγμή αποτελεί πολιτικό μονόδρομο. Το ίδιο θα κάνει και όταν από την κυβερνητική φαρέτρα βγει το όπλο της συνταγματικής αναθεώρησης και της επιδοματικής πολιτικής.

Οι μεγάλες προκλήσεις είναι μπροστά του και δεν μπορεί ούτε πρέπει να ρισκάρει. Χρέος του είναι να υπηρετήσει το διαμορφούμενο νέο μετεκλογικό τοπίο, συνδέοντάς το άμεσα με τις φιλελεύθερες εγγυήσεις του κράτους δικαίου. Να αλλάξει ό,τι υπονομεύθηκε λόγω αντιλήψεων «δικαιωματικής κουλτούρας». Να χτυπήσει το τοξικό πολιτικό νέφος που έχει σκεπάσει τη χώρα. Να μην επιτρέψει τον μετασχηματισμό της δημοκρατίας μας σε αυταρχική. Να αναμετρηθεί με το αφήγημα «όλοι ίδιοι είναι». Να χτυπήσει τη διάβρωση των θεσμών και την αποδυνάμωση του κρατικού μηχανισμού. Να αλλάξει την αντίληψη του ωφελιμιστή πολίτη.

Η προσπάθεια θα είναι τιτάνια. Και στην προσπάθεια αυτή ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρειάζεται μαζί του όλη την παράταξη. Η διφυής πολιτική ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ αυτό ακριβώς θέλει να αποτρέψει.  

Από τον Νίκο Ντόλα

* Ο Νίκος Ντόλας, είναι φιλόλογος διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών. Έχει διδάξει Πολιτική/Ηθική Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πελοποννήσου