Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ χθες, πρωί- πρωί από την Ιταλία, για ανταλλαγή απόψεων σχετικά με το δημοψήφισμα στην Ελλάδα…
- Πώς αισθάνεστε οι Ελληνες την επόμενη μέρα του «ΟΧΙ»;…
- Εξαρτάται από το σε ποια «παράταξη» στρατεύτηκε ο καθένας… Όσοι ήθελαν το «ΟΧΙ» πανηγυρίζουν…Οι του «ΝΑΙ» έχουν πανικοβληθεί…
- Μα γιατί; Είπατε ως λαός ένα υπερήφανο «ΟΧΙ» στους Ευρωπαίους!... Εμείς χαιρόμαστε για σας!...
- Κι εδώ οι περισσότεροι χαίρονται… Και πολλοί υπερασπιστές του «ΝΑΙ» ακόμα, χαίρονται, τολμώ να πω… Εύχονται οι πολλοί, οι οπαδοί του «ΟΧΙ» δηλαδή, να είχαν τη δυνατότητα να δουν «καθαρότερα» από τους ίδιους τα πράγματα και να δικαιωθούν…
- Τότε ποιοι έχουν πανικοβληθεί και δεν χαίρονται;…
- Κυρίως οι επιχειρηματίες κι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα… Που νιώθουν ότι το κλείσιμο των τραπεζών, την προηγούμενη εβδομάδα θα συνεχιστεί γι’ αρκετό ακόμη διάστημα…
- Ας το δουν ως μια μικρή, αναγκαία παύση που θα φέρει καλύτερες μέρες…
- Δεν το αποκλείουν να έρθουν καλύτερες μέρες μέσα από μια καλύτερη συμφωνία… Αλλά, φοβούνται πως μέχρι να έρθει αυτή η συμφωνία η έλλειψη ρευστότητας μπορεί να οδηγήσει πολλές επιχειρήσεις στο λουκέτο… Ήδη, εταιρίες που δεν μπορούν να εισάγουν πρώτες ύλες, δίνουν υποχρεωτικές άδειες στο προσωπικό τους…
- Το έκαναν για να εκβιάσουν καταστάσεις!… Για να τους «σπρώξουν» από το «ΟΧΙ» στο «ΝΑΙ»…
- Κάποιοι μπορεί να το έκαναν και γι’ αυτό… Αλλά, μια εταιρία που δεν έχει ύφασμα για να ράψει κουρτίνες, μπορεί να αντέξει το κόστος της πληρωμής υπαλλήλων που δεν δουλεύουν;
- Να ελπίζετε σε καλύτερες μέρες!…Εμείς εδώ στην Ιταλία, βλέπουμε θετικά το ελληνικό «ΟΧΙ»… Ο Ρέντσι ήδη πιέζεται από το κόμμα του, αλλά και από την ιταλική κοινή γνώμη ν’ ακολουθήσει τον δρόμο του Τσίπρα και να μη δηλώνει υποταγή στη Μέρκελ… Σιγά- σιγά, το «ΟΧΙ» της Ελλάδας διαμορφώνει άλλη λογική στον ευρωπαϊκό νότο...
- Αυτό προσδοκά η ελληνική κυβέρνηση…Αλλά πάλι, αν δεν υποχωρήσουν οι Ευρωπαίοι, πολλοί στην Ελλάδα θα περάσουμε δύσκολα..
- Να γυρίσετε στη δραχμή!… Όσο είστε στο ευρώ θα εξαρτάσθε από τη Γερμανία… Κι εμείς να γυρίσουμε στη λιρέτα…Το ήθελε ο Μπερλουσκόνι, αλλά τον «έφαγαν»… Ανεξαρτησία στο ευρώ δεν υπάρχει!...
ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ όταν κλείσαμε το τηλέφωνο, αν είναι τόσο μπερδεμένα πλέον τα πράγματα στην Ευρώπη, που οδηγούν τα «θέλω» του Λαφαζάνη σε κοινούς δρόμους με τα «θέλω» του Μπερλουσκόνι… Που δίνουν το δικαίωμα να μάχονται στην ίδια πλευρά στο δημοψήφισμα, ο ΣΥΡΙΖΑ και η «Χρυσή Αυγή» και στην απέναντι ο Πλεύρης και ο Άδωνις με τον Λυκούδη και τον Μπίστη… Που επιτρέπουν να υποδέχονται με ενθουσιασμό το ελληνικό «ΟΧΙ» οι εθνικιστές Λεπέν, και Φάρατζ από τη μια πλευρά και η Die Linke της γερμανικής Αριστεράς από την άλλη…«Ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη κι η παρθένα με τον σατανά» κατά πώς τραγούδησε ο Διονύσης Σαββόπουλος…
ΟΣΟΙ αντιμετωπίζουν τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ σαν θρίαμβο της Αριστεράς, είτε για να πανηγυρίσουν, είτε για να επανενεργοποιήσουν τα φαντάσματα του «κουμμουνιστικού κινδύνου», αντιμετωπίζουν το σήμερα με όρους του χθες…Δεν έγινε ξαφνικά αριστερό το 61% της ελληνικής κοινωνίας!... Ούτε ξεπέρασε τον (ακροδεξιό) εαυτό της η Μαρί Λεπέν και πανηγυρίζει το ελληνικό «ΟΧΙ»…Το 61% (ή μάλλον το μεγαλύτερο τμήμα αυτού του 61%) συναθροίζει την αγανάκτηση και την οργή ενός ετερόκλητου κόσμου για το εφιαλτικό παρόν που διαμόρφωσαν μια σειρά από εθνικές και ευρωπαϊκές πολιτικές…
ΤΙ ΖΗΤΑΕΙ αυτό το 61%; Προς το παρόν δεν ξέρουμε…Άλλο ζητάει ο οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισε «ΟΧΙ»…Άλλο ο πρώην νεοδημοκράτης που είδε τον μισθό του να μειώνεται ή βρέθηκε στην ανεργία…Άλλο ο οπαδός του ΠΑΣΟΚ που έμεινε πολιτικά άστεγος…Άλλο ο «χρυσαυγίτης» κι άλλο ο ψηφοφόρος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων»…Άλλο ο πιτσιρικάς που αγανάκτησε με τα κανάλια, τον Μητσοτάκη, τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον συντηρητισμό του πατέρα του…Άλλο ο Λάκης Λαζόπουλος κι άλλο η Άντζι Σαμίου…
ΑΥΤΟ που τους ένωσε ήταν το «ΟΧΙ»…Η άρνησή τους να δουν να διαιωνίζεται αυτό που θεωρούν ότι τους άλλαζε τη ζωή…Η άρνησή τους να συναινέσουν στη συνέχιση πολιτικών που θεωρούν αδιέξοδες…Αυτό τους ενώνει και με τους εκφραστές ποικίλων συμφερόντων στην Ευρώπη, που βιώνουν τις ίδιες αδιέξοδες πολιτικές…Τους ακροδεξιούς της Λεπέν και τους αριστερούς του Die Linke που οφείλει το ποσοστό του σε Γερμανούς της (λιγότερο αναπτυγμένης) πρώην Ανατολικής Γερμανίας…Τους οπαδούς της λιρέτας στην Ιταλία, τον ξενοφοβικό Μπέπε Γκρίλο και τους εναλλακτικούς Podemos της Ισπανίας…Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα του «μετά» το δημοψήφισμα: το ποιο δηλαδή θα είναι το μίγμα της πολιτικής που θα προκύψει σε μια πιθανή σύνθεση ιδεών και θα αναμετρηθεί μ’ αυτό στο οποίο αντιδρά σήμερα η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας…Γιατί, κάποια στιγμή οι «βάρβαροι» θα τελειώσουν…Και τότε θα αναγκαστούμε να θυμηθούμε τον Καβάφη: «…Και τώρα, τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύσις»!...
