Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
Να θυμίσουμε (για να μην ξεχνιόμαστε...) ότι μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης στις 25 Γενάρη 2015, κορυφώθηκε το δράμα και η αγωνία από την ανάλγητη και ακατανόητη συμπεριφορά των θεσμών, δανειστών μας - τοκογλύφων - για το αν θα γινόταν δεκτή από το Γιούρογκρουπ η πρόταση της (Ν.Κ.) για ένα πρόγραμμα-γέφυρα, μια συμπληρωματική συμφωνία μέχρι τον Ιούνιο, η οποία υπογράφηκε τελικά στις 20 Φεβρουαρίου 2015. Η συμφωνία αυτή περιλάμβανε, όπως γράφηκε στον Τύπο, τα αναγκαία δημοσιονομικά και μεταρρυθμιστικά μέτρα που ορισμένα έπρεπε να ληφθούν και να υλοποιηθούν από τότε που η χώρα έγινε δεκτή στην Ευρωζώνη, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που τέθηκε υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο και μάλιστα σε καθεστώς τριπλής επιτήρησης. Από την περίοδο αυτή και μέχρι σήμερα εφαρμόζεται η ίδια δημοσιονομική πολιτική, η πολιτική μιας σκληρής λιτότητας και υποτιμήθηκε δυστυχώς από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. η σημασία της ύφεσης στην οικονομία και το δημόσιο χρέος. Και αυτό ζητά και διαπραγματεύεται με τους "εταίρους μας", τους δανειστές μας, η νέα ελληνική κυβέρνηση. Η ίδια έχει ηθική υποχρέωση να εφαρμόσει στο μέτρο του ρεαλισμού τις προεκλογικές δεσμεύσεις της, με παρέμβαση στους "θεσμούς" (Τρόικα), όλων των πολιτικών δυνάμεων για να σταματήσει το εξελισσόμενο ελληνικό δράμα που παίζεται σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας, των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων παιδιών, των νέων οικογενειών και των συνταξιούχων που υποκαθιστούν το κοινωνικό κράτος, το οποίο έχει ήδη καταρρεύσει λόγω της ύφεσης και της πολιτικής μιας απίθανης λιτότητας που επιβλήθηκε ως μοναδικό φάρμακο για τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας, το οποίο όμως απέτυχε για την ανάρρωσή της. Οι "θεσμοί" όμως δεν βλέπουμε να κατανοούν το ελληνικό πρόβλημα για τη σκληρή και εσφαλμένη συμπεριφορά τους απέναντι στη χώρα μας. Έκλεισαν τη στρόφιγγα της ρευστότητας γιατί αμφισβητούν τις προθέσεις της νέας (Ε.Κ.) και επιβάλλουν προκαταβολικά σκληρή τιμωρία οδηγώντας σε ασφυξία την τραυματισμένη ελληνική οικονομία. Αμφισβητούν και δεν βλέπουν και δεν καταλαβαίνουν μέχρι στιγμής ότι η νέα κυβέρνηση της χώρας, είναι κυβέρνηση της οργής, του πόνου, της αγανάκτησης, της "εγκληματικής ανεργίας", της ανασφάλειας, της απελπισίας, του αδιεξόδου και της αναλγησίας των λεγόμενων "θεσμών", των εκπροσώπων των δανειστών, και ταυτόχρονα η ελπίδα του ελληνικού λαού. Μετά την οικονομική κρίση του 1929 κάθε προσπάθεια βίαιης δημοσιονομικής εξυγίανσης στις περιόδους ύφεσης της οικονομίας δημιουργεί μεγαλύτερη ύφεση. Το γνωρίζουν αυτό οι πάντες. Εκτός από τους εκπροσώπους των δανειστών που ζουν σε προκεϋνσιανή εποχή και έχουν ίσως κάτι άλλο στο μυαλό τους, όχι βέβαια την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα μας. Ύστερα από 5 χρόνια λιτότητας έχοντας πληρώσει το κόστος της ύφεσης, η πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, οι άνεργοι, οι περισσότεροι Έλληνες δηλαδή, πείστηκαν. Θα το δείξει ο χρόνος - ότι μια νέα κυβέρνηση θα μπορούσε να ανατάξει τη χώρα. Γι' αυτό η τωρινή κυβέρνηση πρέπει να διεκδικήσει αταλάντευτα από τους εταίρους με αποφασιστικά βήματα, στήριξη για την υλοποίηση του προγράμματός της. Άλλωστε οι "θεσμοί" αυτοί (Τρόικα), έχουν παραδεχτεί ότι διέπραξαν λάθη σε βάρος μας, ας τα διορθώσουν τώρα. Κι όμως, φαίνεται πως έχουν τους δικούς τους λόγους να συνεχίζουν τη θηλιά στην οικονομία μας με τα μέτρα που πήρε η Ε.Κ.Τ. σε βάρος της χώρας μας. Η Ελλάδα επέλεξε να είναι ισότιμο μέλος της Ε.Ε. και δεν σημαίνει ότι είναι λαϊκισμός ή εθνικισμός να υποστηρίζεται η άποψη πως η Γερμανία θέλει μια Γερμανική Ευρώπη, ότι αυτή διευθύνει τα ευρωπαϊκά όργανα, ότι η συμπεριφορά και το ύφος των αξιωματούχων της υπερβαίνει τους κανόνες της διπλωματίας και της αλληλεγγύης και το δυστύχημα είναι ότι επιβάλλει ακόμα την πολιτική της λιτότητας που αποδείχτηκε μέχρι σήμερα καταστροφική για την Ελλάδα, αλλά και για τις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Στον αξιότιμο υπουργό των Οικονομικών κ. Σόιμπλε, να θυμίσουμε ότι ο μεγαλύτερος ποιητής της Γερμανίας και ίσως η λαμπρότερη πνευματική μορφή των νεότερων χρόνων της Ευρώπης, ο Γκαίτε, δεν είπε μόνο "να κοιτάζει και να καθαρίζει κανείς την αυλή του", αλλά είπε κάτι και για την πολιτική. "Μισώ κάθε αγυρτεία σαν την αμαρτία, αλλά περισσότερο την πολιτική αγυρτεία, που οδηγεί στην αθλιότητα και στην καταστροφή πολλών χιλιάδων και εκατομμυρίων λαού". Ο υπέρμαχος της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης Ζακ Ντελόρ με αφορμή τον "ευρωσκεπτικισμό", είπε ότι "η Ευρώπη πρέπει να αναζητήσει μια νέα σύνθεση οικονομικού εκσυγχρονισμού και κοινωνικής προόδου, κάτι που απαιτεί συγχρόνως όραμα, καρδιά και ρεαλισμό". Δυστυχώς για την Ευρώπη, όπως δείχνουν τα πράγματα από τις συμπεριφορές ορισμένων αξιωματούχων και στις προηγούμενες κυβερνήσεις, πέρα από τις παραλείψεις μας, αλλά και στη νέα κυβέρνηση, που αντιστέκεται και διεκδικεί στο όνομα της αποτυχίας του προγράμματός τους, το "όραμα" και την "καρδιά", τα οποία όμως λείπουν από την πολιτική που επιβάλλουν οι κεντρικοί τραπεζίτες στις Βρυξέλλες και το διεθνές πιστωτικό σύστημα. Σε σχετικό πρόσφατο άρθρο του νομπελίστα οικονομολόγου καθηγητή Τζ. Στίγκλιτς γράφεται μεταξύ άλλων ότι: "Αν η Ευρώπη δεν αλλάξει τον τρόπο που δρα, αν δεν μεταρρυθμίσει την Ευρωζώνη και δεν σταματήσει τη λιτότητα, η λαϊκή αντίδραση δεν μπορεί να αποφευχθεί... και αυτή η οικονομική τρέλα δεν μπορεί να συνεχιστεί επ' άπειρον...". Η κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) και η πολιτική τάξη της χώρας καθώς και οι εταίροι μας - δανειστές - πρέπει να καταλάβουν ότι τα περιθώρια της ελληνικής κοινωνίας έχουν εξαντληθεί! Η πολιτική της λιτότητας και της ύφεσης πρέπει να πάρει τέλος. "Καίει την ανάπτυξη", γράφει ο Τ. Στίγλιτς, ας το καταλάβουν όλοι επιτέλους. Είναι βασική προϋπόθεση η επανεκκίνηση της οικονομίας για την επιβίωση του ελληνικού λαού πριν να είναι πολύ αργά και πριν το χάος και η θύελλα κατακλύσουν τα πάντα και συμπαρασύρουν ανθρώπους και κοινωνίες. Είναι λοιπόν, επιτακτική ανάγκη (πρωτίστως) η Ε. Ένωση να... "μεταρρυθμιστεί", με τις ανάλογες ανθρωποκεντρικές πολιτικές της, που θα δώσουν πνοή και ελπίδα, όραμα και ζωή, στα δεινοπαθούντα... κράτη - έθνη μέλη της και λαούς. Γένοιτο!
