Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
«Η Ζωή είναι μία επιθεώρηση από μόνη της».
Το δήλωσε το γνωστό και επιτυχημένο συγγραφικό δίδυμο Ρέππας-Παπαθανασίου σχολιάζοντας τα «καμώματα» της πρόεδρου της Βουλής. Άλλωστε ήδη έχει αποτελέσει μέρος διάφορων επιθεωρήσεων και σατιρικών σκετς, καθώς είναι αναμφίβολα πηγή διαρκούς έμπνευσης διότι διαρκώς «παράγει» υλικό προς σατιρική εκμετάλλευση. Είναι όμως και κάτι άλλο…
Η Ζωή είναι είδος υπό εξαφάνιση!
‘Η εν πάση περιπτώσει …προς εξαφάνιση. Εξαρτάται από την οπτική γωνία που βλέπει κανείς τα πράγματα και τις «επιθυμίες» που έχει.
Η ίδια πάντως φαίνεται ότι όντως θεωρεί εαυτόν ως «απειλούμενο είδος» γι’ αυτό και ζήτησε εγγράφως την προστασία της από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Και από ποιους «απειλείται» η Ζωή; Από τον Πανούση και τον Μάρδα! Τους τελευταίους θα έλεγε κανείς, που θα περίμενε να αισθάνεται απειλούμενη καθότι η «ουρά» εκείνων που την αντιπαθούν και το δείχνουν είναι μακρά και… κουνιέται διαρκώς, όπως η ουρά της γάτας όταν τα ‘χει πάρει στο κρανίο και είναι μέσα στα νεύρα.
Από όλους αυτούς λοιπόν «συντρόφους» και μη, η Ζωή νιώθει ότι απειλείται από τον Δημήτρη Μάρδα και τον Γιάννη Πανούση! Οι οποίοι μπορεί να έχουν διαφορετικές απόψεις από την πρόεδρο αλλά σε κάθε περίπτωση είναι ευγενείς στις διατυπώσεις τους σε σχέση με άλλους που δεν τους έλεγε κανείς και «βουτηγμένους» στην ευγένεια.
Όπως και να ‘χει όμως η Ζωή αισθάνθηκε απειλούμενη από τις δηλώσεις τους και ζητάει από τον Τσίπρα να την προστατεύσει.
Όπου τι έχουν δηλώσει αυτοί οι δύο… απειλητικοί τύποι;
Ο μεν κ. Μάρδας αμφισβήτησε πρόσφατα τον σκοπό και το έργο της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος, ο δε κ. Πανούσης ουκ ολίγες φορές έχει επικρίνει τη στάση της προέδρου, κοσμίως πάντα. Ο δε τελευταίος, έχει επικρίνει όχι μόνον τη στάση της προέδρου να υπενθυμίσουμε, αλλά και τη στάση της Κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ και αυτού ακόμη του Αλ. Τσίπρα καθώς διαφωνεί σε σειρά επιλογών και χειρισμών. Οπότε, υπό την οπτική που αντιμετωπίζει η Ζωή τα πράγματα ο κ. Πανούσης είναι άκρως… απειλητικός, μην πούμε και επικίνδυνος!
Το κωμικό της υπόθεσης ποιο είναι;
Είναι να κάτσουμε να φανταστούμε πώς αντέδρασε ο Αλ. Τσίπρας όταν έλαβε την επιστολή και έκατσε να τη διαβάσει. Ποια ας πούμε πρέπει να ήταν η πρώτη του αντίδραση; Να βάλει τα γέλια; ‘Η μάλλον να τον πιάσει νευρικό γέλιο; ‘Η να τον πιάσει «νευρικό» σκέτο, χωρίς το γέλιο; Γιατί κάτι άλλο είναι βέβαιον ότι δεν έπαιξε μετά τα όσα έχουν συμβεί και ειπωθεί μεταξύ του ιδίου και της πρόεδρου της Βουλής με το τελευταίο «επεισόδιο» να γράφεται στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής.
Α! Ξεχάσαμε και το ενδεχόμενο με το που είδε τον φάκελο να τον έπιασε ένα έντονο καρδιοχτύπι!
Μπορεί να σκέφθηκε ο άνθρωπος: «επιτέλους αυτή μου έστειλε την παραίτησή της»! Ατυχώς σε αυτή τη ζωή (την κανονική) τα καλά πράγματα κρατάνε λίγο. Διότι μόλις άνοιξε την επιστολή θα κατάλαβε ότι επρόκειτο για σύντομο όνειρο θερινής νυκτός.
Αντιθέτως, καλείται να κάνει τον «προστάτη», την ίδια ώρα που και ο ίδιος με όλους τους τρόπους και το έχει πει και το έχει δείξει ότι θα ήθελε να τον απαλλάξει από την παρουσία της στην Προεδρία της Βουλής. Όμως και η Ζωή όπως και οι λοιποί διαφωνούντες εντός κόμματος που στηρίζουν αλλά δεν ψηφίζουν δεν δείχνει καμία διάθεση να εγκαταλείψει την προεδρική της καρέκλα (προφανώς έχει αναπτύξει ισχυρούς… συναισθηματικούς δεσμούς μαζί της) όπως και οι υπόλοιποι δεν αφήνουν τις βουλευτικές τους καρέκλες. Διότι μπορεί «πρώτη φορά Αριστερά» αλλά και η νοοτροπία αυτών είναι ίδια και απαράλλακτη με όλων των υπολοίπων όταν έχει να κάνει με την εξουσία και τις καρέκλες τους.
Τώρα γιατί ο Τσίπρας που καλείται να την προστατεύσει δεν αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να απαλλαγεί από την πρόεδρο;
Κάτι, άλλωστε που ζητάνε και τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά περιμένουν το κυβερνητικό κόμμα να αναλάβει πρωτοβουλία γιατί δικό του κατά βάσιν είναι το πρόβλημα.
Γιατί δεν το κάνει; Γιατί τι να πρωτοκάνει έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το εσωκομματικό τοπίο στον ΣΥΡΙΖΑ; Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει; Εδώ «παίζεται» το σύνολο του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του κόμματος. Ποιος θα το πάρει και ποιος θα πάρει των ομματίων του και θα κάνει ένα καινούργιο; Και εφόσον το εσωκομματικό έδαφος θυμίζει πλέον κινούμενη άμμο, μέσα σε αυτή εντάσσεται και η Ζωή η οποία είναι μία κατηγορία μόνη της. Και η οποία επίσης στις επερχόμενες και αναπόφευκτες εσωκομματικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να ξεκαθαρίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.
Από ό,τι φαίνεται ο Αλ. Τσίπρας μετά τη «μετωπική» της περασμένης Κυριακής έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στην «κάθαρση».
Όχι τόσο στο έκτακτο συνέδριο του κόμματος που ορίστηκε για τον Σεπτέμβριο αλλά στις πρόωρες εκλογές που όπως όλα δείχνουν εκεί κατά τον Οκτώβριο θα γίνουν. Οπότε τότε θα ξεκαθαρίσει το σύνολο του εσωκομματικού σκηνικού. Είτε λέγεται «Ζωή» και προεδρία της Βουλής, είτε λέγεται «Λαφαζάνης», είτε λέγεται «Βαρουφάκης» και πάει λέγοντας. Άλλωστε όπως λένε και οι της αντιπολίτευσης ο Αλ. Τσίπρας έκανε το δημοψήφισμα για εσωκομματικούς λόγους και θα πάει σε πρόωρες εκλογές επίσης για εσωκομματικούς λόγους.
Μέχρι τότε φαίνεται ότι κάνει… υπομονή, διαβάζει επιστολές και «προστατεύει» τον… άμαχο πληθυσμό.
…Και καλά, τη Ζωή να την προστατέψει ο Τσίπρας, τους λοιπούς βουλευτές ποιος θα τους προστατέψει από τη Ζωή;
