Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
…«Να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω λάδι»
Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί η «στρατηγική» Τσίπρα έναντι των αγροτών την οποία είδαμε να εκτυλίσσεται προχθές με τις περί αγροτών ανακοινώσεις του.
Οι οποίες ανακοινώσεις «πώς» και «πότε» έγιναν; Γιατί από την απάντηση σε αυτά τα δυο ερωτήματα προκύπτει και η επιχειρούμενη «στρατηγική» που λέγαμε παραπάνω.
Τι έχουμε λοιπόν;
Έχουμε κατ αρχήν τα προεόρτια λίγες μέρες πριν όταν η Κυβέρνηση ψήφιζε τα προαπαιτούμενα προκειμένου να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για να επιτευχθεί συμφωνία.
Οπότε «αίφνης -λέμε τώρα- άρχισαν να κυκλοφορούν σενάρια για τη νέα φορολογία των αγροτών που από 13% πήγαινε στα 26%, που η προκαταβολή του φόρου από 27,5% που είναι σήμερα πήγαινε στο 100% και που τέλος πάντων άλλαζε άρδην και προς το χειρότερο και φορομπηχτικότερο το συνολικό φορολογικό και ασφαλιστικό επίσης περιβάλλον.
Όπως ήταν φυσικό ξεκίνησε ο ξεσηκωμός. Εκ μέρους των αγροτών και κτηνοτρόφων βεβαίως αλλά και εκ μέρους των βουλευτών της Περιφέρειας, ανεξαρτήτως κόμματος, οι οποίοι γνωρίζοντας τι τους περίμενε όταν θα επέστρεφαν στις έδρες τους και φοβούμενοι επίσης ότι δεν θα τις ξαναβρούν στις ερχόμενες εκλογές (τις έδρες εννοούμε) τα… στύλωσαν και άρχισαν να διαμηνύουν σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν. Οπότε από τη στιγμή που τα προαπαιτούμενα κατατέθηκαν προς ψήφιση σε ένα άρθρο ήταν εντελώς ορατός ο κίνδυνος το νομοσχέδιο να μην περάσει –γιατί στους «στηρίζω και δεν ψηφίζω» της κυβέρνησης θα προστίθεντο και οι «δεν ψηφίζω, δεν στηρίζω πλέον» των λοιπών κομμάτων- και να μην έρθει η ώρα της συμφωνίας.
Τώρα εκεί δυο τινά συνέβησαν:
‘Η η Κυβέρνηση από την αρχή έκανε ένα «δοκιμαστικό» για να δει ποια θα είναι η «υποδοχή» των υπό συζήτηση μέτρων από αγρότες και βουλευτές και από τις αντιδράσεις να σταθμίσει αν την παίρνει ή όχι να συμπεριλάβει και το συγκεκριμένο θέμα στα προαπαιτούμενα και να… καθαρίσει… ‘Η όντως μέσα στη γενική «πλάνη» για πολλά ζητήματα είχε την πρόθεση να το συμπεριλάβει στα προαπαιτούμενα θεωρώντας ότι αφού είχε εγκλωβίσει και τα ευρωπαϊκά κόμματα της αντιπολίτευσης τα οποία ψηφίζουν για να διασφαλιστεί η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, θα μπορούσε να περάσει τα μέτρα για τους αγρότες και να μοιράσει και μία χαρά το πολιτικό κόστος σε όλους για να μην το επωμιστεί η ίδια και μόνον.
Ό,τι και να ‘ταν από τα δυο προ της γενικής… χλαπαταγής αναγκάστηκε να ανακρούσει πρύμναν και να ισχυριστεί ότι ποτέ το θέμα των αγροτών δεν ήταν μέρος των προαπαιτούμενων και συνεπώς δεν υπήρχε ανάγκη να περιλαμβάνεται στα πρώτα δύο νομοσχέδια. Έτσι πέρασε τον κάβο, πλην όμως…
…Πλην όμως, το αγροτικό «αγκάθι» μπορεί να αναβλήθηκε για λίγο αλλά δεν έπαψε να υπάρχει.
Και στις συζητήσεις που τώρα είναι σε εξέλιξη προκειμένου να κλείσει η συμφωνία φυσικά και αποτελεί μία από τις σημαντικές παραμέτρους και φυσικά και αυτό το ζήτημα όπως και τόσα άλλα, εγείρουν συγκεκριμένες απαιτήσεις προς ικανοποίηση από τους δανειστές.
Οπότε τι κάνει ο Αλ. Τσίπρας; Παίρνει μία «ανάσα» διακοπών και το πρώτο πράγμα που κάνει επιστρέφοντας με μία πολύ στοχευμένη πολιτική κίνηση είναι να συναντηθεί με τον αναπληρωτή υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Β. Αποστόλου και εν συνεχεία να κοινοποιήσει τις προτάσεις της Κυβέρνησης σχετικά με τους αγρότες. Οι οποίες προτάσεις της Κυβέρνησης είναι πολύ πιο… λάιτ από τις «διαρροές» που προ ημερών είχαμε δει και μεταξύ άλλων προβλέπουν ακόμη και «κινητικότητα» 6 δισ. ευρώ μέχρι το 2020 για τον αγροτικό τομέα. Τώρα «ποιος», «πού» και «τι» μέχρι το 2020 τρέχα γύρευε και ψάξε βρες αυτόν που τότε θα κυβερνά.
Και φυσικά οι συγκεκριμένες εξαγγελίες μακράν απέχουν-για να το θέσουμε ήπια- από τις προεκλογικές δεσμεύσεις ΣΥΡΙΖΑ και για τους αγρότες (όπως και για όλα τα υπόλοιπα) και από όσα είχε εξαγγείλει εδώ από τη Λάρισα και τη Γεωργοκτηνοτροφική Έκθεση, ο Β. Αποστόλου.
Γιατί το έκανε αυτό; Γιατί δηλαδή με το που γύρισε από διακοπές έκανε απευθείας εξαγγελίες για τους αγρότες;
Γιατί η ώρα της αλήθειας λόγω συμφωνίας έρχεται, τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και ήθελε δημοσίως και με τον πλέον επίσημο τρόπο να διαχωρίσει τις θέσεις-προτάσεις της Κυβέρνησης σε σχέση με τους αγρότες. Και, αν μεν οι προτάσεις της Κυβέρνησης αποτελέσουν κοινό τόπο συμφωνίας με τους δανειστές πάει καλά. Αν πάλι όχι θα έχει το «άλλοθι» ότι σε κάθε περίπτωση, αλλά ήταν αυτά που η ίδια πίστευε και επεδίωκε.
Οπότε φθάνουμε στη «στρατηγική» του «να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω λάδι».
Βέβαια το «διά ταύτα» της υπόθεσης τόσο για την Κυβέρνηση όσο και για τα λοιπά κόμματα βρίσκεται αλλού.
Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι αποτελούν μία μεγάλη δεξαμενή ψήφων για όλα τα κόμματα και βεβαίως για όλους τους βουλευτές της Περιφέρειας. Πράγμα φυσικό για μία χώρα όπου ο πρωτογενής τομέας -θεωρητικά τουλάχιστον - αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες ανάπτυξης και η γεωργία με την κτηνοτροφία αναπτύσσονται από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη. Κατά συνέπεια είναι μία «αξιοζήλευτη δεξαμενή» ψήφων, γεγονός άλλωστε που και οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι γνωρίζουν εξ ου και το μέγεθος και η διάρκεια των αγροτικών κινητοποιήσεων. Οπότε, είναι εξαιρετικά …άβολο πολιτικά να «βάλουν χέρι» στους αγρότες σκεπτόμενοι ακριβώς τις πολιτικές συνέπειες.
Πόσο μάλλον που στο επόμενο διάστημα οι εκλογές φαντάζουν ως μία εξαιρετικά ισχυρή πιθανότητα. Οπότε το τελευταίο πράγμα που θα θέλουν οι Κυβερνώντες αλλά και οι ψηφίζοντες γενικώς θα είναι να έρθουν σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τους αγρότες αλλά και λοιπές κοινωνικές ομάδες επίσης.
Οπότε με έναν τρόπο όλα πάνε στις… καλένδες.
Με την έννοια ότι ναι μεν θα κλείσει η συμφωνία (λέμε τώρα) αλλά οι εφαρμοστικοί νόμοι πάνε για… μετά. Και όταν λέμε «μετά» εννοούμε μετά τις εκλογές αν τελικά γίνουν όπως εύλογα μπορεί να καταλάβει κανείς. Αν τελικά δεν γίνουν, ε τότε, κατά πάσα πιθανότητα την «αντιλαϊκότητα» των μέτρων θα κληθεί να «λουστεί» κάποια κυβέρνηση οικουμενικού τύπου.
