* Του Αλέξ. Ν Λαζαρίδη, τέως Καθηγητή ΤΕΙ Θεσσαλίας (a.lazaridi@yahoo.fr)
Ανακοινώθηκαν πενιχρές μειώσεις στις «αποδοχές» των βουλευτών και υποτυπώδης αύξηση της φορολογίας τους. Δεν θέλω να ασχοληθώ με το ύψος των περικοπών και να εξετάσω κατά πόσο είναι συμβατές με αυτές, τις τεράστιες περικοπές, που υπέστησαν οι ταλαίπωροι γηγενείς νεοέλληνες.
Εκείνο που μ΄ εντυπωσίασε είναι η παρατήρηση κάποιου «συζητητή» της ΤV, που διατύπωσε την άποψη ότι οι βουλευτές πρέπει να ... «αμείβονται» πολύ καλά, για να μην εκτίθενται σε οικονομικούς πειρασμούς. Σωστό ως προς το δεύτερο μέρος της πρότασης. Από τη στιγμή που υπάρχει η αδικαιολόγητη, επιδεχόμενη πολλές ερμηνείες , καθυστέρηση της διαδικασίας για την τροποποίηση του άρθρου 86 του συντάγματος (που αφορά την ασυλία των μελών του κοινοβουλίου κλπ), η... όρεξη μπορεί να υπάρχει, αλλά και το τραπέζι είναι στρωμένο.
Και κατά σύμπτωση πάντοτε ισχύει το λεχθέν: Τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Μήπως αυξάνει ειδικά όταν στρωθεί το τραπέζι; Αυτός που δεν μπορεί να βρει φαγητό, δεν έχει όρεξη. Απλά πεινάει και ενίοτε μάλιστα βασανιστικά. Είναι ανίκανος να κάνει καταχρήσεις σε βάρος του κράτους. Το μόνο για το οποίο είναι ικανός, εφόσον έχει καλές καταβολές, είναι να εξελιχθεί σε έναν άλλο Γιάννη Αγιάννη.
Από τις τελευταίες εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις, που βρίσκονται σε εξέλιξη, διαπιστώνει κανείς ότι, και μη πολιτικά άτομα φαίνεται να παρασύρθηκαν από το στρωμένο τραπέζι και η πρώτη μπουκιά τούς άνοιξε την όρεξή. Και αυτή η όρεξη, που η καλοφαγία προκαλεί, έχει αυξητικές τάσεις. Όπως διαπιστώνεται, όλοι αυτοί, για τους οποίους διατυπώνονται κατηγορίες, δεν πεινούσαν. Είχαν στρωμένο τραπέζι. Και απλά έτρωγαν καλά!
Στο σημείο αυτό έχω μια πολύ αφελή ερώτηση: Γιατί ανάμεσα σ’ αυτούς, που κατηγορούνται δίκαια ή άδικα, δεν εμφανίζεται όνομα ενός νυν ή πρώην ενεργού πολιτικού; Μήπως πρέπει να αποδώσουμε το γεγονός αυτό στο πολιτικό κριτήριο των Ελλήνων εκλογέων, που φαίνεται να είναι υψηλής στάθμης, ώστε να εκλέγουν άμωμους, ηθικούς και ακέραιους πολιτικούς.
Πώς είναι δυνατό να τσεκουρώνονται κυριολεκτικά οι αποδοχές των απλών Ελλήνων μέχρι ... θανάτου (δι’ αυτοχειρίας), γιατί το μόνο σφάλμα, που έκαναν, ήταν να ψηφίζουν αυτούς, οι οποίοι, με τις ενέργειές τους, μας έφεραν στην καταίσχυντη καταστροφή;. Και οι πρωταίτιοι και πρωτεργάτες αυτής της φτωχοποιημένης καταισχύνης του Έθνους, όχι μόνο να μην υφίστανται τις επιπτώσεις των ενεργειών τους, να μην επιμερίζονται τα βάρη, αλλά να έχουν το θάρρος (να τολμήσω το θράσος) να θέλουν να τους ξαναεκλέξουμε για να μας . .. σώσουν;
Μήπως θα ήταν σκόπιμο να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την επιβολή της λιτοδίαιτης διαβίωσης ; Μήπως θα έπρεπε να ελέγχουμε τα απλωμένα τραπέζια; Λέγω μήπως;
