Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Το 1978 καθώς προχωρούσαν παχέως οι συνομιλίες για την ένταξη της Ελλάδας στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), ο τότε πρωθυπουργός Κων/νος Καραμανλής θεωρούσε βεβαία την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ, αλλά δεν ήταν καθόλου βέβαιος ότι θα είχε τη συγκατάθεση της αυξημένης πλειοψηφίας των 180 βουλευτών στη Βουλή που θα έπρεπε να εγκρίνει την ένταξη σε αυτήν. Ο μαγικός αριθμός των 180 ψήφων ήταν εκείνος που απαιτούνταν από το Σύνταγμα (άρθρο 32) για να εκλεγεί συγχρόνως και Πρόεδρος της Δημοκρατίας που είχε θέσει ως πολιτικό του στόχο και επιδίωξη.
Μεθοδικός και αποφασιστικός ο Κων/νος Καραμανλής αποφάσισε και πέτυχε τότε την πολυσυζητημένη διεύρυνση της ΝΔ προς τα αριστερά και τα δεξιά. Κατείχαν εκείνη την περίοδο στη Βουλή όπως και σήμερα αρκετοί ανεξάρτητοι βουλευτές προερχόμενοι από τα υπό διάλυση τότε κόμματα της Ενώσεως Κέντρου (ΕΚ), της εθνικής παράταξης και των νεοφιλελευθέρων του Κων/νου Μητσοτάκη.
Τελικά όπως είναι γνωστόν τα κατάφερε και την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ επέτυχε το 1979 και Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξελέγη τον Μάιο του 1980.
Τηρουμένων των αναλογιών και των εποχών η σημερινή κυβέρνηση και ενόψει της επικείμενης εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας τον Φεβρουάριο του 2015, προκειμένου εξαντλήσει ολόκληρο τον εναπομείναντα κοινοβουλευτικό της βίο (Ιούνιος 2016) αναζητά εναγωνίως τρόπους εξασφάλισης του μαγικού και αυτή τη φορά αριθμού 180 βουλευτών ώστε να αποφύγει τον σκόπελο της προσφυγής σε πρόωρες εκλογές, πράγμα που σε καμία περίπτωση και για ευνόητους λόγους δεν επιθυμεί. Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ σταθμίζοντας την πολιτική κατάσταση, με τη δική του σκοπιά, επιδιώκει τη μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, από την παρούσα Βουλή ώστε να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές, βέβαιος ων ότι θα τις κερδίσει.
Η κυβέρνηση για το σκοπό αυτό έχει ήδη ξεκινήσει μια γιγαντιαία και πολυεπίπεδη προσπάθεια για να συγκεντρώσει τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών που θα της επιτρέψει να συνεχίσει να κυβερνά χωρίς να καταφύγει σε πρόωρες εκλογές σε μια μάλιστα συγκυρία που καθόλου δεν την ευνοεί.
Οι σημερινοί συσχετισμοί στη Βουλή είναι ΝΔ 125, ΠΑΣΟΚ 27, ΣΥΡΙΖΑ 71, Χρυσή Αυγή 16, Ανεξάρτητοι Ελληνες (ΑΝΕΛ) 13, ΚΚΕ 12, ΔΗΜΑΡ 11, Ανεξάρτητοι Δημοκρατικοί 17 και Ανεξάρτητοι 8. Από αυτούς η κυβέρνηση θεωρεί σίγουρες ψήφους ΝΔ 125, ΠΑΣΟΚ 27, Ανεξάρτητοι 10, ΔΗΜΑΡ 3, ΑΝΕΛ 3. Σύνολο 168. Το σίγουρο όχι είναι ΣΥΡΙΖΑ 71, ΚΚΕ 12, Χρυσή Αυγή 16, ΑΝΕΛ 3, ΔΗΜΑΡ 2, Ανεξάρτητοι 6. Σύνολο 110. Συνεπώς η κυβέρνηση θα πρέπει για να εξασφαλίσει το μαγικό αριθμό των 180 ψήφων, να συγκεντρώσει τουλάχιστον 22 ακόμα ψήφους και προς τα εκεί φαίνεται να επικεντρώνει την όλη της προσπάθεια και όλο της το ενδιαφέρον και σε βάρος φυσικά του κυβερνητικού της έργου, χωρίς να αποκλείονται συγχρόνως και φαινόμενα συναλλαγής.
Είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας χωρίς καθόλου ουσιαστικές αρμοδιότητες αλλά σε ρόλο απλού ρυθμιστή του πολιτεύματος, να χρειαζόμαστε αυξημένη πλειοψηφία για να εκλεγεί (άρθρο 32). Πρόσφατα το Ισραήλ εξέλεξε πρόεδρο με 61 βουλευτές σε σύνολο 120 που έχει η Βουλή του.
Από ισχύς του Συντάγματος 11 Ιουνίου 1975 μέχρι σήμερα έχει αναθεωρηθεί τρεις φορές (1986 - 2001 - 2008) και όμως αυτό το άρθρο 32 τούτον παραμένει στην αρχική του μορφή και ταλαιπωρεί κάθε τόσο τη χώρα, με εκφυλιστικά φαινόμενα και συναλλαγές γιατί φαίνεται ότι έτσι βολεύει το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της χώρας, όταν τόσα χρόνια παραμένει ως βρόγχος και θηλιά στο λαιμό της εύρυθμης λειτουργίας του πολιτεύματος. Γιατί;
Εχουμε συνεπώς με ποδοσφαιρικούς όρους ένας αμφίρροπο αγώνα, ένα ντέρμπι θα έλεγα, με αβέβαια έκβαση. Εάν βγει κερδισμένη η κυβέρνηση κάπου εδώ τελειώνει και το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει τη χώρα. Σε αντίθετη όμως περίπτωση η επόμενη κυβέρνηση όπως να το πούμε και να το κάνουμε θα είναι με κορμό αυτών και τον κ. Τσίπρα πρωθυπουργό.
Συμπερασματικά προκύπτει πιστεύω ότι η χώρα μας έχει όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη να αποκτήσει σύντομα ένα άλλο Σύνταγμα, περισσότερο λειτουργικό, χωρίς εκφυλιστικές διατάξεις που θα αποκλείει την ατιμωρησία, την προκλητική ασυλία των βουλευτών, τη δραστική μείωση αυτών σε 151, τον περιορισμό των υπουργείων, με σύγχρονη αποκεντρωμένη Τοπική Αυτοδιοίκηση, το κράτος θα λειτουργεί ως Στρατηγείο Στρατηγικού Σχεδιασμού της μελλοντικής ανάπτυξής του και το κύριο εκτελεστικό του έργο να περάσει στις αιρετές περιφέρειες, με ορατό διαχωρισμό της διάκρισης των εξουσιών.
Η χώρα μας εδώ και πέντε χρόνια τουλάχιστον βρίσκεται σε άγρυπνο κώμα και από κανένα κόμμα και καμία πολιτική δύναμη του τόπου, ούτε από τα πολλά υποσχόμενος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνεται καθόλου κουβέντα για τις θεσμικές αλλαγές και βαθιές τομές στα πολιτικά μας πράγματα που τόσο έχει ανάγκη η πατρίδα μας. Γιατί;
