* Του Γιώργου Δάρτζαλη
Λοιπόν, ως τώρα ήξερα ένα σωματείο με τίτλο «18 ΑΝΩ» που έχει σκοπό την προσφορά βοήθειας και συμπαράστασης - πάσης φύσεως - προς τους νέους άνω των 18 ετών που έμπλεξαν μ΄ αυτήν την κατάρα των ναρκωτικών και προς τις οικογένειές τους...
Να όμως που ανακάλυψα πως υπάρχει και μια ακόμα ηλικιακή κατηγορία: η «70 ΑΝΩ!»... Το ‘μαθα από τρεις τράπεζες και την Τράπεζα της Ελλάδος..., ακούστε πώς και γιατί:
Είμαι συνταξιούχος με μοναδικό μηνιαίο έσοδο μία σύνταξη 1.200 ευρώ. Θα μου πείς: Και παραπονιέσαι; Εδώ χιλιάδες Ελληνες ζουν με τα μισά ή με το 1/3 απ΄ όσα παίρνεις εσύ!
Και έτσι είναι, πράγματι. Δεν το αμφισβητώ καθόλου. Αλλά, ανάλογα με τις ανάγκες μου, δεν μου φτάνουν... Θυμάμαι τώρα ένα παλιό χρονογράφημα (Του Αλέκου Σακελλάριου; του Παπαδούκα; του Γιαννακόπουλου;) στην εφημερίδα «Αθηναϊκή» με τον περίεργο τίτλο: 7-17-177! Ο χρονογάφος αναφερόταν σε τρεις περιπτώσεις εισοδημάτων: η μία 7 χιλ. δρχ., η δεύτερη 17 χιλ., δρχ. και η τρίτη 177 χιλ. δρχ. και παρατηρούσε ότι κανένας από τους τρεις αυτούς μισθωτούς ή συνταξιούχους δεν ήταν ικανοποιημένος... Ο πρώτος με τις 7 προφανώς κι αυτονόητα: Τι να πρωτοκαλύψει με τις 7;... Αλλά κι ο άλλος με τις 17 παραπονούνταν ότι τα ΄φερνε δύσκολα βόλτα... Ελα, όμως που κι ο τρίτος με τις 177 ισχυρίζονταν πως δεν του φτάνουν! Και εξηγούσε παρακάτω ο χρονογράφος γιατί συμβαίνει αυτό: Εντάξει, σύμφωνα με τη λαϊκή σοφία ο καθένας πρέπει ν΄ απλώνει τα πόδια του ως εκεί που φτάνει το πάπλωμά του δηλ. να περιορίζει τις ανάγκες του μέχρι εκεί που φτάνει το εισόδημά του.Οι ανάγκες όμως των ανθρώπων δεν είναι σ΄ όλους ίδιες, ίσες κι όμοιες: Αν, ας πούμε, είσαι δάσκαλος ή δικαστής είσαι υποχρεωμένος να φοράς ρούχα κάπως καλλίτερα κι επομένως ακριβότερα απ΄ αυτά του εργάτη ή του αγρότη. Οφείλεις να ενημερώνεσαι συνεχώς για την επιστήμη σου προμηθευόμενος βιβλία - περιοδικά σχετικά με το επάγγελμα - λειτούργημα που ασκείς, δαπάνες που δεν κάνει ένας αγρότης ή εργάτης. Το παράδειγμα αναφέρεται στο επάγγελμα που κάνει ο καθένας κι επιχειρεί να δείξει ότι οι ανάγκες κάθε ομάδας πληθυσμού είναι διαφορετικές.
Αν τώρα πάμε στις ανάγκες διατροφής, ένδυσης, στέγασης, υγείας, επικοινωνίας, ψυχαγωγίας, συναναστροφής με φιλικά πρόσωπα και οικογενειακών και κοινωνικών υποχρεώσεων καθώς και φορολογικών, θα δούμε ότι τα 1.200 ευρώ δεν φτάνουν για αξιοπρεπή διαβίωση.
Παίρνεις χαρτί και μολύβι και σημειώνεις συμπληρώνοντας τη λίστα με: Ενοίκιο - κοινόχρηστα - ΔΕΗ - ΔΕΥΑΛ - ΟΤΕ - φάρμακα, νοσοκόμα, γιατρούς, εξετάσεις, δόση φόρου, επιστροφή μέρους δανεικών, διατροφή, ενημέρωση, καπνός (αν είσαι καπνιστής) «επιχορήγηση», αν έχεις παιδιά άνεργα, κάποιο δωράκι αν υπάρχουν εγγονάκια στη γιορτή ή τα γενέθλιά τους, ένα ταξίδι να τα δεις αν ζουν μακριά σου...
Η «σούμα», το σύνολο γι΄ αυτό που ανάφερα είναι 955 ευρώ. Δηλαδή απομένουν για τις υπόλοιπες 29 μέρες, μέχρι να ΄ρθει πάλι η σύνταξη των 1200 ευρώ μόνον 245 ευρώ: δηλαδή 8 ευρόπουλα για κάναν καφέ κι εφημερίδα. Οπότε αναγκάζομαι να δανειστώ: καμιά δεκαριά φίλοι - χορηγοί έχουν λαμβάνειν από μένα τουλάχιστον από 100 ευρώ ο καθένας. Βέβαια τα φιλικά αυτά δάνεια «εξυπηρετούνται» κάθε μήνα αλλά και... ανανεώνονται κ.ο.κ. Βέβαια, όταν φτάνει η ώρα να ζητήσω δανεικά, μου κοστίζει ψυχικά πάρα πολύ διότι «αρρωσταίνω» όταν χρωστάω καθώς δεν πάει στο χαρακτήρα μου. Ετσι χθες το πρωί είπα να πάω στην Τράπεζα να δανειστώ 1-2 χιλιάδες ευρώ, να ξεχρεωθώ από τους φίλους δανειστές μου, να πάρω μια ανάσα... Ξεκίνησα απ΄ την πρώτη που βρήκα στο δρόμο: Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (που ξεπουλήθηκε στον ), στην Τρίγωνη Πλατεία.
- Καλημέρα, Είμαι συνταξιούχος και θα ΄θελα, παρακαλώ, ένα δάνειο 1-2 χιλ. ευρώ...
- Λυπούμαι κύριε αλλά η τράπεζά μας δεν χορηγεί δάνειο σε όσους είναι «70ΑΝΩ»...
- Τι θα πει αυτό το «70 ΑΝΩ;) τον ρωτάω γεμάτος περιέργεια κι έκπληξη καθώς συμβαίνει να έχω ύψος 1,72 μ. αλλά ο τραπεζικός πώς το ήξερε...
- Την ηλικία εννοώ, μου διευκρινίζει.
- Α, ώστε έτσι; Ούτε κατάθεση μπορώ να κάνω;
- Κατάθεση ασφαλώς μπορείτε και μάλιστα ΑΜΕΣΑ, σε 1 λεπτό, μου λέει, όλος χαμόγελα...
- Θέλετε να πείτε ΑΜΕΣΩΣ! του τονίζω θυμωμένος που μόνο να μετράει ξέρει και δεν διαβάζει...
- Ναι, ναι αμέσως, δηλ. ΑΜΕΣΑ που λέμε...
- Εσείς «που λέτε»! Λοιπόν, κατάλαβα: Δάνειο γιοκ στους «70 ΑΝΩ» έστω και 1.000 ευρώ ενώ κατάθεση: «άμεσα» και με τεμενάδες! Αντε... (βλαστήμια, δεν γράφεται).
Φεύγω «άμεσα» απ΄ το «ταμιευτήριο» και μπαίνω στην «Πειραιώς» στη Μ. Αλεξάνδρου: Τα ίδια κι αυτοί: Δεν δίνουμε δάνειο σε «70 ΑΝΩ!» Κατάθεση όμως μπορείτε να κάνετε, κι ας είστε «70 ΑΝΩ», και «άμεσα» κι εμείς χαλί να μας πατήσετε και σας φιλούμε και το χέρι!...
- Βρε άντε... (βρισιά, δεν γράφεται).
Τώρα, λέω, θα πάω στην «Εθνική», στο κεντρικό. Εκεί, σκέφτομαι είναι αδύνατον να μου αρνηθούν αυτό το μικρό δάνειο καθώς μπορούν τις μηνιαίες δόσεις και τους τόκους να τις κρατούν απ΄ το βιβλιάριό μου στο οποίο το Ταμείο μου καταθέτει κάθε μήνα τη σύνταξή μου.
Όμως κι εδώ, στην «Εθνική» τα ίδια και χειρότερα! Όχι στους «70 ΑΝΩ» δάνειο, καταθέσεις ναι, φέρτε!
- Βρε αμάν, ούτε με εγγυητή;
- Ο εγγυητής πρέπει να ΄ναι μικρού βαθμού συγγένειας και να ΄χει ορισμένο εισόδημα...
- Βρε άντε και... (βρισιά, δεν γράφεται).
Πετιέμαι δίπλα, στην «Τράπεζα της Ελλάδος» και ρωτάω αν έχουν γνώση της τακτικής αυτής των τραπεζών έναντι των πολιτών που πέρασαν τα 70, τους «70 ΑΝΩ» και μην τυχόν ο ηλικιακός αυτός ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ καθιερώθηκε με κάποια «οδηγία» ή απόφαση της «Τ.τ.Ε». Ο αρμόδιος υπάλληλος τηλεφώνησε στα κεντρικά στην Αθήνα και μου είπε ότι δεν υπάρχει τέτοια «οδηγία» ή απόφαση αλλά μόνες τους οι εμπορικές τράπεζες εφαρμόζουν την τακτική αυτή, χωρίς η «ΤτΕ» να έχει αρμοδιότητα να παρέμβει...
Ε ρε και να μπορούσα να οργανώσω μια ΤΡΑΠΕΖΑ ΦΤΩΧΩΝ συνεαιριστική! Να μπορούσα να πείσω τα εκατοντάδες Σωματεία να σκεφτούν την ιδέα αυτή... Επίσης να συστηνόταν μια ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ στην οποία ν΄ ασφαλιστούν όλα τα αυτοκίνητα των μελών των Σωματείων που τώρα, έτσι κι αλλοιώς, είναι σφαλισμένα σε διάφορες εταιρίες... Συχνά αναρωτιέμαι μαζί με τον συγγραφέα του σπουδαίου βιβλίου «Ο καπιταλιστής Γιάννης Μπαστούνης» Αντ. Σιμιτζή: «Αραγε ποιος είναι πιο δυνατός: ΕΝΑΣ που έχει ένα εκατομμύριο ευρώ ή ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ μέτοχοι που βάζουν από 100 ευρώ ο καθένας;».
Ωστόσο, προς το παρόν, σκέφτομαι να μπορούσα να πείσω 50-100 συνταξιούχους, να ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΟΥΝ αυτόν τον ΗΛΙΚΙΑΚΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ μπαίνοντας στις τράπεζες κάθε που ευκαιρούν, ζητώντας ένα μικρό δάνειο... Μήπως και πιεσθούν οι τραπεζίτες κι αλλάξουν συμπεριφορά προς τον λαό που υποφέρει. Κατά τα άλλα: απολαύστε την καταπληκτική γελοιογραφία του ΗΛΙΑ ΜΑΚΡΗ από την «Καθημερινή» που με 3 λέξεις λέει περισσότερα απ΄ όσες φλυαρίες εγώ αραδιάζω: Ξέρουμε τα κλισέ των ειδήσεων: «ΛΗΣΤΕΨΑΝ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ. ΟΙ ΔΡΑΣΤΕΣ ΔΙΕΦΥΓΑΝ, ΠΗΡΑΝ ΤΟΣΑ κ.λπ.». Ο Ηλίας Μακρής μας λέει ότι ληστές είναι οι τράπεζες, σε καθημερινή μάλιστα βάση, πλην Σαββατοκύριακου και Εορτών, φυσικά...
