Από τον Δημήτρη Τσικούρα

Αναζητώντας πραγματικές ιστορικές αλήθειες «μέσα από τη μηχανή του χρόνου» για την ανασκόπηση των πολιτικών γεγονότων της μεταπολιτευτικής ζωής του τόπου μας και του λαού μας, βρίσκω αντιπροσωπευτικό (στα όσα θα περιγράψω παρακάτω) τον παραπάνω τίτλο του κειμένου, που δανείζομαι από βιβλίο του μεγάλου πανεπιστημιακού μας δασκάλου Βασίλη Φίλια, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη, για να περιγράψω πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις από τις τελευταίες δεκαετίες και της μεταπολίτευσης που ζήσαμε στην Ελλάδα των πανάρχαιων, περίφημων σοφών και των κακόβουλων εκτελεστικών οργάνων των Αμερικανών πολιτικών.
 Από την εξαχρείωση λοιπόν, της εφτάχρονης πολυδαίδαλης νύχτας, των κολαστηρίων και των βασανιστηρίων, που επέβαλαν στον ελληνικό λαό, με τη δικτατορία τους, οι πραξικοπηματίες επίορκοι Απριλιανοί συνταγματάρχες της χούντας, (21/04/1967 – 24/07/1974), βυθίζοντας τη χώρα μας στο μακάβριο σκοτάδι και τον ελληνικό λαό στην παραλυσία και το «γύψο», συλλαμβάνοντας ετσιθελικά Έλληνες πολίτες αθώους και αμέριμνους, τα πιο φωτεινά προοδευτικά μυαλά του τόπου μας, τους αληθινούς και απροσκύνητους Έλληνες πατριώτες, πολίτες και πολιτικούς, γεμίζοντας τις φυλακές και τα ξερονήσια από αθώες ψυχές και κάνοντας ολόκληρη την Ελλάδα ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης του φόβου και του τρόμου, για εφτά ολόκληρα χρόνια, φτάσαμε στην εξαθλίωση του κατακερματισμού και χρεοκοπίας, των τελευταίων χρόνων.
 Η εξαχρείωση που υπέστη με τη δικτατορία ο δύσμοιρος ελληνικός λαός, φοβερή και πρωτόγνωρη. Σχεδιασμένη και στοχευμένη από τα τέλη του εμφυλίου πολέμου, στις αρχές τις δεκαετίας του πενήντα, για να καθυποτάξει και να υποδουλώσει τις προοδευτικές αριστερές δυνάμεις του τόπου μας, να δημιουργήσει μεταναστευτικό ρεύμα, κυρίως προς τη Γερμανία, να διώξει τους αντιφρονούντες έξω από τα σύνορά μας, για να εδραιωθεί το κράτος της τότε επάρατης δεξιάς παράταξης, με τις προδικτατορικές δολοφονίες από το παρακράτος (Λαμπράκης, Τσαρουχάς, Πέτρουλας κ.ά.) δίνοντας και το όνομα της ψωροκώσταινας στη χώρα μας. Έτσι, δεν φτάσαμε στην δικτατορική εξαχρείωση με τις λαϊκές επιταγές και τις δημοκρατικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες (έστω αυτής της αστικής δημοκρατίας) άλλα με βίες, με νοθείες και καλπονοθευτικές παλινωδίες, από την καθεστηκυία «αταξία» του επάρατου κράτους και το παρακράτους εκείνης της εποχής. Μια χώρα των απίστευτων πλουτοπαραγωγικών πηγών, όπως είναι η Ελλάδα, την πέρασαν στα χέρια των ολίγων, της οικογενειοκρατίας, των τζακιών της ολιγαρχίας – και την αποκαλούσαν ψωροκώσταινα – εσκεμμένα και κοροϊδευτικά οι ηγέτες μας...
 Η μεταπολίτευση, δηλαδή, η εξελεγκτική πολιτικοοικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου. Η πορεία που χάραξε και πάλι ο αυτοεξόριστος για μια δεκαετία στο Παρίσι Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο πιο πιστός υπηρέτης της δεξιάς παράταξης της Ελλάδας και των συμφερόντων της ολιγαρχίας, πριν και μετά από την πτώση της δικτατορίας. Στη Νέα Δημοκρατία «τιμονιέρης», στα πολιτικά πράγματα του τόπου μας, δεν μπορούσε να είναι παρά μια ψευδεπίγραφη ανακαίνιση στο παλιό οικοδόμημα της Ε.Ρ.Ε., της αστικής Δημοκρατίας. Έτσι, ούτε τα λαϊκά οράματα των επαναστατημένων παιδιών του Πολυτεχνείου μας πραγματοποιήθηκαν (ψωμί – παιδεία – ελευθερία) ούτε ο ελληνικός λαός άλλαξε την κακομοιριά του. Και ούτε απόχτησε την πολυπόθητη ανεξαρτησία του. Έφυγαν οι στρατοκράτες με τα τάνκς, τον ετσιθελισμό και την απειλή των όπλων, οι εντολοδόχοι των Αμερικανών και ήρθαν οι πολιτικοί με το: «ανήκομε στη Δύση», στήνοντας μια δημοκρατία με πήλινα πόδια, και, βέβαια πάντοτε αρχιτεκτονικά σχεδιασμένη στα μέτρα της ελίτ και του κεφαλαίου, για να φτάσουμε στο κατάντημα της ανθρωπιστικής και οικονομικής χρεοκοπίας, που στόχευαν οι πλουτοκράτες του κόσμου. Αυτή είναι η αληθινή πραγματικότητα, ψηλαφίζοντας και αναλύοντας τα πολιτικά ιστορικά δρώμενα το τόπου μας.
Τώρα, αν ο μεγάλος λαοπλάνος πολιτικός, Ανδρέας Παπανδρέου, σερβιρισμένος, πάλι από τους Νατοϊκούς συμμάχους μας, τους Αμερικανούς, με σοσιαλιστικό μανδύα, στους Έλληνες, και με τα συνθήματα της Αριστεράς, για την πολυπόθητη την «αλλαγή» και το κύριο σύνθημα: «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», κατόρθωσε να ξεγελάσει τον ελληνικό λαό και να τον οδηγήσει σε μια φανταστική και ψεύτικη ευδαιμονία, με τα γνωστά σαθρά και δραματικά αποτελέσματα..., είμαστε κι εμείς εν μέρη, άξιοι της τύχης μας… Αν και ο ευκολόπιστος πολύπαθος και πάντα προδομένος ελληνικός λαός, δεν ευθύνεται και δεν φταίει για τα πολιτικά εγκλήματα, που σχεδιασμένα τις περισσότερες φορές, διαπράττουν οι πολιτικές κυβερνητικές εξουσίες.
 Έτσι, τα επετειακά σαραντάχρονα της Δημοκρατικής μας μεταπολίτευσης, που λέμε πως τιμούμε και γιορτάζουμε φέτος, (1974 – 2014), με χρεοκοπημένη τη χώρα μας και τον λαό μας στην επαιτεία, στα «κάγκελα» και στις πολύμορφες αυτοκτονίες, δεν είναι για τιμή και για γιορτή, παρά για κλάματα. Όταν τα πάντα σ’αυτό τον τόπο που λέγεται Ελλάδα, κατεδαφίζονται, καταρρέουν και ξεπουλιούνται, πώς να πανηγυρίσουμε...; Πώς να καμαρώνουμε και να περηφανευόμαστε για την κατάντια μας αυτή... Για το θεό (!) Τι έμεινε αλώβητο και όρθιο τελικά στην ελλαδική επικράτεια...(;) Μπορούν να μας αποδείξουν έμπρακτα, όλοι αυτοί, απ’ όσους ηγέτες πέρασαν και κυβέρνησαν αυτόν το δύσμοιρο τόπο...; ότι κάτι υπάρχει και είναι άξιο λόγου και ωφέλιμο, που αξίζει να το διαλαλήσουμε και να το πανηγυρίσουμε σήμερα...;
Ποιος λαοπρόβλητος ηγέτης, φιλόδοξος και αληθινός πατριώτης υπήρξε, από τον εμφύλιο πόλεμο και μετά, που να είχε λαϊκούς προβληματισμούς, για να ανασυγκροτήσει και να ανορθώσει την πατριωτική συνείδηση και το πατριωτικό φρόνημα του λαού μας, για τη δημιουργία και την προκοπή της ρωμιοσύνης...; Κανείς...
 Οι χρυσοκάνθαροι εντεταλμένοι πολιτικοί μας ηγέτες, υποθηκεύουνε και ξεπουλάνε της πλουτοπαραγωγικές πηγές και την εθνική μας κληρονομιά στους ντόπιους και ξένους «ολιγάρχες» της αρπαχτείς και αιχμαλωτίζουν της ζωές μας και το μέλλον μας σε νέου τύπου φεουδαρχικές κηδεμονίες. Η Ελλάδα ποδηγετείτε και λεηλατείται από πολιτικά ανδρείκελα και τρωκτικά κατευθυνόμενα από ξένα εκμεταλλευτικά διοικητικά κέντρα και διευθυντήρια, που ένα και μόνο στόχο και σκοπό έχουνε, το διαμελισμό, το ξεπούλημα της χώρας και τη φτωχοποίηση του λαού μας. Καμία αλήθεια δεν εμπεριέχουν τα πρωθυπουργικά – κυβερνητικά λόγια, που εκπέμπονται από τον ίδιο και τα φερέφωνα της κάθε μορφής εξουσίας, και σχεδόν απ’ όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους καναλάρχες, τον τύπο, το ραδιόφωνο κ.λπ. Οι ψευδολογίες πάνε σύννεφο. Ο αποπροσανατολισμός και η εξαπάτηση δεν έχει τέλος στις μέρες μας. Ας το καταλάβουμε και ας το συνειδητοποιήσουμε μέσα μας καλά αυτό, για να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, με πίστη και μεγάλη ψυχική θέληση, να σταματήσουμε την κατρακύλα και την καταστροφή, όσο είναι ακόμα καιρός, πριν φτάσουμε στο ναδίρ και στα τάρταρα. Ψυχή βαθειά λοιπόν. Όταν τα έργα μιλούν τα στόματα πρέπει να σωπαίνουν... Ο λαός έχει το λόγο. Μόνον ο λαός μπορεί να διαφεντέψει δημοκρατικά τη χώρα μας και να επιλέξει, να εκλέξει τους υπηρέτες του.

* Ο Δημήτρης Τσικούρας είναι λογοτέχνης