Κοινωνική ηθική και ακρίβεια

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο

Η ακρίβεια που βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός θυμίζει εκείνη της κατοχικής περιόδου.

Τότε που οι μαυραγορίτες και συνεργάτες των κατακτητών απέκρυπταν βασικά προϊόντα και διόγκωναν το κύμα των ελλείψεων, που ευθέως οδηγούσε στην υπέρογκη αύξηση της τιμής των τροφίμων…
Για του λόγου το αληθές σας αναφέρω την κατάσταση που αντίκρισα, σε σούπερ μάρκετ της πόλης μας, στην τιμή του λαδιού…, η οποία είναι απλησίαστη. Οι πελάτες με την ψυχολογία στα κάτω της γυρόφερναν, παρατηρώντας τις υψηλές τιμές και μονολογώντας για το μεγάλο κακό που τους βρήκε. Ένας, μάλιστα, αψύς και απότομος φώναζε «ρε σεις κατοχή έχουμε;…». Άλλοι σιγοκουβεντιάζοντας μαρτυρούσαν την αιτία του κακού. Κάποιος με σιγανή και τρεμάμενη φωνή εξηγούσε στον διπλανό του ότι λάδι υπάρχει και πολύ μάλιστα. Κι αυτό απ’ την περσινή χρονιά. Αλλά τα κοράκια, εν όψει της προβλεπόμενης μικρής σοδειάς της φετινής χρονιάς, το κρατούν στις δεξαμενές για να το πωλήσουν σε τιμή δύο και τρεις φορές μεγαλύτερη απ’ την περσινή. Παντελής απουσία κοινωνικής ηθικής στις δύσκολες στιγμές του κοσμάκη.
Από τα παραπάνω αντιλαμβάνεται κανείς ότι ζούμε σε μια κατοχή εν καιρώ ειρήνης. Κατοχή της αγοράς από τα κυκλώματα των κερδοσκόπων, που νικούν και προελαύνουν ακάθεκτα κατά της τσέπης των φτωχών και πεινασμένων. Επιχείρηση, που τους επιφέρει πακτωλό χρημάτων. Αργύρια εξ αίματος από το μακελειό των λαών και όλων των ανθρώπων που ζουν σ’ ένα απροσπέλαστο πέλαγος, με την αίσθηση ότι το αύριο θα είναι χειρότερο απ’ το σήμερα. Γιατί, όπως όλα δείχνουν, το κακό αυτό δεν έχει τέλος. Αφού οι δυνάμεις κατοχής και ελέγχου της αγοράς προχωρούν ανενόχλητες, νικώντας τα σαθρά αμυντικά αναχώματα του κράτους, με αποτέλεσμα την υπερβολική αύξηση των κερδών τους, που τους οδηγούν στον άδικο πλουτισμό σε βάρος του μικρομεσαίου μέρους της κοινωνίας μας.
Και ο λαός μόνον λόγια παρηγοριάς ακούει, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με το αποτελεσματικό χτύπημα της επάρατης κοινωνικής νόσου, που μαραζώνει την ψυχή και υπονομεύει το μέλλον των παιδιών μας. Το αποτέλεσμα όλων αυτών η λαϊκή απελπισία για το σήμερα και αύριο, που σβήνει τον ερχομό της άσπρης μέρας, που θα δώσει την προοπτική της οικονομικής και κοινωνικής προόδου.
Κι αυτό το μαρτυράνε τα μηνύματα που εκπορεύονται από ντόπια και ξένα κέντρα ενημέρωσης. Από ειδικούς που παρακολουθούν την πορεία της αγοράς σε συνάρτηση και με τον διεθνή παράγοντα. Αυτοί, που κάθε λίγο και λιγάκι χτυπάνε το καμπανάκι της ερχόμενης νέας ακρίβειας των βασικών προϊόντων διατροφής.
Συντελεστές του μεγάλου αυτού κακού τα συμφέροντα των ισχυρών. Αυτά, που ξεκίνησαν και επέβαλαν τον πόλεμο στην Ουκρανία: Για να πουλήσουν, να κερδοσκοπήσουν και να πλουτίσουν από το αίμα των αθώων και το στύψιμο του πορτοφολιού των μικρών και αδύναμων... Έτσι, λοιπόν, οι μοναδικοί κερδισμένοι από την επιβληθείσα επιδημία της ακρίβειας είναι οι έχοντες και κατέχοντες, που δεν χορταίνουν και δεν σταματούν, αν δεν απομυζήσουν και την τελευταία σταγόνα αίματος των ταλαίπωρων, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Και εμείς οι κακομοίρηδες τρέχουμε από κοντά τους και τους παρακαλούμε με υποκλίσεις και τεμενάδες να μας βοηθήσουν στην επίλυση των εθνικών μας προβλημάτων. Κούνια που μας κούναγε, γιατί τα μεγάλα τους συμφέροντα τους οδηγούν αλλού. Στην Ουκρανία και όχι στην Κύπρο…, καταδικάζοντας τον υπόλοιπο κόσμο στη βάσανο της ακρίβειας, που γεννήθηκε απ’ το εμπάργκο κατά της Ρωσίας…
Αυτήν την κατάσταση εκμεταλλεύονται ανενόχλητα και τα εδώ κοράκια της αγοράς και δημιουργούν τεχνηέντως δυσβάσταχτες αυξήσεις, που πνίγουν τη ζωή του Έλληνα. Κι αυτό συμβαίνει, γιατί έχει εκλείψει η αξία της κοινωνικής ηθικής. Η αίσθηση του μέτρου και η συμπόνια στον πλησίον. Απαξίες, που δημιούργησαν τα συμφέροντα των δυνατών και εκμεταλλεύονται οι κερδοσκόποι της πατρίδας μας. Να, γιατί το λάδι λείπει απ’ τα ράφια. Να, γιατί οι τιμές των προϊόντων φουσκώνουν καθημερινά. Να, γιατί υποφέρει ο λαός μας. Ας τα δουν αυτά οι κρατούντες και ας δημιουργήσουν απροσπέλαστα αναχώματα προστασίας των αδικημένων…